#Unicode
"မင်း နိုင်ငံခြားမှာကျောင်းသွားတတ်ရမယ် Jungkook"
"နိုင်ငံခြား?"
အံ့သြတကြီးနဲ့ သံယောင်လိုက်မိတော့"Omm ဟုတ်တယ် England မှာကျောင်းသွားတက်ရမယ် 5နှစ်လောက်တော့ကြာမှာပေါ့"
"5နှစ်တောင်ကြာမယ် ဘာလို့လဲAppa ဟင့်အင်းကျနော်မသွားချင်ဘူး"
"မသွားချင်လို့မရဘူး ငါအားလုံးစီစဥ်ပြီးပြီ ဒီတပတ်အတွင်းဘဲ မင်းသွားရမယ်"
"Appaဘာလို့ ကျနော့ကိုလည်းမမေးဘဲနဲ့ ချက်ခြင်းကြီးစီစဉ်ရတာလဲ"
"ဘာမှမေးစရာမလိုဘူးJungkook မင်းအလေလိုက်နေတာလဲကြာပြီ မင်းသွားကိုသွားရမယ်"
"Hk Appaဘလိုစီစဉ်စီစဉ် ကျနော်မသွားဘူး"
ယတိပြတ်ပြောပြီး အခန်းတံခါးကို ဒုန်းခနဲပိတ်ခါ ထွက်သွားတဲ့Jungkook. အနောက်မှာလည်း ဒေါသထွက်ကာ ကျန်ခဲ့တဲ့Jungkook Appa
.......
"Jungkook အတန်းတက်တော့မယ်လေ သွားရအောင်"
"ခနလေးပါHyungရယ် တကယ်ခနလေးဘဲ"
ကျောင်းရောက်တာနဲ့ အတန်းထဲမဝင်ဘဲ ကျောင်းထဲကသစ်ပင်ကြီးအောက်ကခုံပေါ်မှာ မိမိပခုံးကိုမှီကာ ထိုင်နေတဲ့Jungkook ရောက်ကထဲကမျက်နှာလည်းမကောင်း ဒီအတိုင်းကြီးထိုင်နေတာကြာလှပြီ အရင်အမြဲတက်တက်ကြွကြွရှိနေတဲ့ ကလေးက ခုလိုမှိုင်နေတော့ ရင်ထဲမကောင်း
.
.
.
.
.
"တာ့တာ Hyungချစ်တယ်နော်""Omm Hyungလည်းချစ်တယ်"
"ဒါနက် တခုခုမေ့နေတယ် မထင်ဘူးလား"
ပြောလည်းပြောလိုက်ရော နှုတ်ခမ်းကိုလှစ်ခနဲလာနမ်းတဲ့Hyung
"သွားပြီနော် ညကျမှဖုန်းဆက်မယ်"
ထွက်သွားပြီဖစ်တဲ့ Jungkookကားလေးကိုရပ်ကြည့်နေရင်း အတော်ဝေးဝေးရောက်တော့မှ အဆောင်ထဲဝင်ဖို့လုပ်တော့ အနောက်ကမိမိနာမည်ခေါ်သံကြောင့် ခြေလှမ်းတို့ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်
"Kim Taehyungshi"
.....
"ဒါဆို ကျနော်က ကျနောကိုယ်တိုင်က Jungkookကိုနိုင်ငံခြားသွားဖို့ တိုက်တွန်းရမှာလား"
YOU ARE READING
Your Aren't My First But My Last💜(Completed)
FanfictionVkook Yoonmin Namjin Yoai (Unicode+Zawgyi)