eighteen

25 0 0
                                    

PAIRWORK PT.2

"Kain na lang tayo." sabi ko sa kanya pag-iiba ng topic. Hindi naman ako kinilig sa sinabi niya, kinikilig lang. Please note the difference.

"Saan mo ba trip kumain?" pagtatanong niya. Napa-isip ako, bukod sa napurga na ako sa pagkain dito ay trip ko din maglakad lakad.

"Ayus lang kahit saan pero wag na sana dito kasi dito na tayo kaninang umaga. Ikaw ba saan mo gusto mo kumain?" pagbabalik ko ng tanong sa kanya.

"Kahit saan naman. Basta kasama kita." sabi niya, ngunit di ko na narinig yung huli parte.

Natapos naman kami kumain at napag desisyunang gawin ang aming gagawin.

"Saan tayo?" pagtatanong ko. "Kahit saan naman ayos lang sa akin haha."

Napag isipan na namin na kila Jungkook na lang na mag practice. Hindi naman siya ganun kalayuan sa aming pinanggalingan. Matapos lang ang maikling byahe ay narating namin ang mala-mansyong bahay niya.

Nasa loob na kami ng bahay niya, dumiretso lang kami sa kwarto niya. Hindi ko mapigilang mamangha sa mga nakikita ko dito sa loob ng bahay nila. Siya lang kaya nakatira dito o andito din buong pamilya nila? Sa sobrang mangha at walang katapusang ikot ng aking ulo, nabangga na lang ako sa hindi ko alam na bagay. Tumingin ako at nakita ko na nabangga ko na pala siya.

"Ano buhay ka pa ba?" natatawang tanong ni Jungkook sa akin. Binuksan niya ang pinto at pumasok, sumunod naman ako.

I was standing awkward in one corner of the room and guessing what should I do? This was my first time here inside my crush's home and we are alone, plus we are both quiet.

"So anong balak natin dalawa?" pagtatanong ko.

"Ewan ko din eh. Diba mag cocover tayo haha" sabi niya naman, napasapo na lang ako ng aking noo sa aking isipan. Oo nga pala noh, magka partner kami para sa isa namang pinapagawa ng professor namin.

"Umupo ka kaya dito" sabib niya sa akin, sabay tapik sa tabi ng pwesto niya sa may kama. Kinuha niya na muna ang laptop niya para naman mapakinggan yung napagkasunduan naming kanta. Matapos ang ilang minuto ay natapos na yung kanta.

Mabilis naman kaming natapos sa pag practice, mas napapalapit na ako sa kanya, wala na yung awkwardness. Hindi ko din masyadong iniisip na may gusto ako sa kanya, para hindi niya din ako layuan dahil sa pagkilos ko.

Matapos naman ang ilang araw ng aming pag-e-ensayo ay mas naging malapit kami sa isa't isa, isinantabi ko na rin na muna ang aking nararamdaman para sa kanya para lang sa academics namin. Medyo napansin ko na iba na ang galaw ni Kook pag magkasama kami.

Monday na, dumating na yung araw. I just wore the most decent outfit I can think of, nagpahatid na lang ako nang diretso sa school. Wala namang masyadong ginawa sa other subjects so wala naman ako masyadong inisip bago dumating yung subject ng pair performance namin.

"Okay, good day class." bati ng professor namin. Nagsitayo naman ang lahat para batiin pabalik ang prof namin. "Okay class sit down." at umupo naman ang lahat.

"Let's start?" pagtataning ng prof namin, nakatinginan naman kaming mag babakarda. Kinabahan naman ako bigla, tinignan ko naman si Jungkook at nakatingin din siya sa akin. Parehas kaming kinakabahan, halata ko sa mata niya.

"So who would like to volunteer?" pagtatanong ng prof namin. "Please raise you hand." sabi niya, at dahil dun biglang natahimik ang buing classroom.

"No one would like to volunteer?" pagtatanong niya.

"Alright then I will call-" hindi niya na natapos ang sasabihin niya nang tumuingin siya sa isang banda ng classroom. Napasunod naman ako ng tingin at nakita kong naka taas ang kamay nina Seokjin at Namjoon.

"Okay, the floor is yours" sabi ng prof naming.

Nagkapag presenta naman sila ng maayos, their performance was cute. Tamang wholesome lang at tamang kilig. Eto namang si Namjoon tamamng sulyap lang sa crush niya.

"Thank you for that Seokjin and Namjoon, so who is going to be next?" pagtatanong naman ng prof namin, natahimik muli ang lahat.

"Kung wala, Seokjin and Namjoon please choose who'll go next." our prof instructed. Kinabahan naman ako, wag naman sana agad kami ni Kook ang tawagin. Nakasalubong ko pa nga ang mga mata ni Seokjin at sumenyas ako na wag muna kami.

"Ahmmm sila Yoongi, Hoseok at Jimin na lang po." sabi ni Seokjin, napahinga naman ako ng maluwag. "Please go up to the front for those who were called." sabi ng prof naming.

Their performance left me laughing, it was just pure funny. Kahit sino naman ata isama mo kay Hoseok talagang nakakatuwa ang magiging kalalabasan ng gawa niyo.

"Okay, guys please choose the next." nanlamig na lang ang katawan ko, alam kong kami ang pipiliin nila kaya tanggap ko na rin pero ayaw ko pa din.

"Sila Taehyung po." sabi ni Jimin sabay turo sa amin.

"Alright, please go to the front." sabi ng prof namin, nag katinginan na lang kami ni Jungkook. Grabe ang kaba na nadarama ko, pumunta kami sa may harap.

"Whenever you're ready." our prof told us, I glanced at Jungkook to check on him. He seems pretty chill and not nervous about performing.

"Lately I've been thinking, thinking about what we had.
And I know it was hard, it was all that we knew, yeah
Have you been drinking, to take all the pain away?
I wish that I could give you what you deserve." he started.

"Cause nothing can ever, ever replace you
Nothing can make me feel like you do, yeah
You know there's no one, I can relate to
I know we won't find a love that's so true" I followed.

"There's nothing like us
There's nothing like you and me
together through the storm
There's nothing like us
There's nothing like you and me together, oh"

And there my world slowed down, I met his eyes. I kept on falling for them all the time. I wish I could look him in the eye with all the love I wish to show but I can't since I don't want our bond or something we have right now to tear down. I like him, no, I love him not as just friends or brother.

"I guess that this is meant to be, yeah
Tell me was it worth it?
We were so perfect.
But baby I just want you to see."

I sang with all my heart out, like I am telling him that there is something I want to tell him, but not now and maybe someday.

"There's nothing like us
There's nothing like you and me
together through the storm
There's nothing like us
There's nothing like you and me together, oh"

There I had the chance to hold his hand. There he didn't care and just went with the flow. And when we ended the song, we bowed and hugged each other like we won an award.

"That was a nice performance from the both of you." we smiled at each other knowing that our practice nights were worth it, even though it was just a mini presentation.

"Please pick the next ones to present." good thing that I didn't need to call out someone, one of our classmates volunteered.

That was one of the most memorable scenarios that I am going to keep, of course because it is with him.

magmahal muli | taekook auTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon