ÇOBAN YILDIZI🌠

FEVERAN

Belki körsün kırılmışsın telâş içindesin

Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Bu kurtlar sofrasında belki zor

Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden

Ne vakit bir yaşamak düşünsem

Sus deyip adınla başlıyorum

İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin

Hayır başka türlü olmayacak

Ben sana mecburum bilemezsin

Attila İlhan

Hem Yasemin'in bir ayın sonunda yurtdışından dönüşünü, şahane geçen turnesini, kutlamak hem de özlem gidermek adına 4 kız arkadaş sık sık yemek yedikleri restoranda yer ayırtmış, saatlerce sürecek keyifli bir akşam yemeği için özenle hazırlanmışlardı. Yasemin, bu organizasyonun çıkış noktası olduğunu ortaya koyar vaziyette adeta parlıyordu; Sehle, Cansel ve Ahu yalnızca zarafetleriyle ona eşlik edebiliyorlardı.

Doğa Fransa'da olduğu için onu kıskandıracak selfiler çekiliyor ve dakikası dakikasına nispet yapmak adına Whatsapp grubunda paylaşılarak akşama katılamayan bütün lise tayfaya nispet yapılıyordu. Cansel'le bir zamanlar Ahu'nun annesinin öğrencisi olması sebebiyle tanışıyorlardı, çok küçük yaşlardan beri bir arkadaşlıkları olsa da asıl samimiyetlerini lise yıllarında kazanmışlardı. Sehle, Cansel'in en yakın arkadaşıydı ve dolayısıyla zaman içinde onunla da samimi olmuşlardı.

Tolga ve Doğa, yurtdışında bulunuyor oluşlarından, diğerleri ise türlü bahanelerle bu akşam yemeğinden kaytardıkları için utanç duyduklarını, bu güzel akşama dahil olamadıkları için pişman olduklarını belirten mesajlar atıyorlardı.

Kızların kendilerini kaptırdıkları sohbet gittikçe koyulaşıyor, önlerine gelen yemekler soğuyordu fakat öyle keyifli bir muhabbetin içinde bulunuyorlardı ki ancak arada attıkları kahkahaların etrafı rahatsız edip etmediğini kontrol etmek adına çevrelerindeki masalara göz gezdirdiklerinde anlayabiliyorlardı nerede olduklarını. Bir ev sohbeti sıcaklığında süren akşam yemeğinin ortasında Ahu'nun bakışları biraz uzaklarındaki masaya dalıyordu.

Üzerlerindeki takım elbiselerden ve tavırlarındaki ciddiyetten anlaşıldığı üzere iş yemeği için ayırttıkları masaya yerleşen bir grup iş adamının arasında ağabeyi Asaf'ı fark edince göz bebekleri büyüyordu. Elindeki kadehi masaya bakarak oturuşunu dikleştiriyor ve sohbetin içerisinde kendini kaybeden Yasemin'in de bu durumu fark etmesi için bakışlarını kendisi üzerinde yakalamaya çalışsa da bir türlü beceremiyor, bir yandan da masaya yerleşen ağabeyinin kendisini fark edip etmediğini anlayabilmek için sürekli kaçamak bakışlarıyla o masayı kontrol ediyordu. Bu şekilde Yasemin'e bakışlarını fark ettiremeyeceğini anlayıp masanın altından ayağına vurarak dikkatini çekmeyi denemişti fakat hesaba katmadığı Yasemin'in tatlı canı olmuştu. Birden ayağına yediği darbenin acısıyla inleyen Yasemin kızların da dikkatini Ahu üzerinde toplamıştı. Bunu yanlışlıkla yapmış gibi telaşla özür dileyen Ahu, yanında oturan arkadaşının kolunu sıvazlarken gözlerini sonunda kendi üzerinde yakalayabilmiş, bakışlarıyla telefonuna bakmasını işaret etmişti.

Hemen Yasemin'e kısa bir mesajla biraz uzaklarındaki masada oturanın gerçekten Asaf olup olmadığını teyit etmesi için dikkat çekmeden bakmasını söylemişti. Yasemin aldığı işaret üzerine hemen telefonuna doğru hamle yapmamış, biraz bekledikten sonra mesaj bildirimine bakmak için çok doğal bir refleksmişçesine rahat davranarak bir yandan ekrana bakıp bir yandan da Cansel'in söylediklerini dinleyerek kısa baş hareketleriyle onaylamıştı. Mesajı okuyunca birden gözleri büyüyen Yasemin tüm profesyonelliğini kaybetmişti, heyecanla etrafa göz gezdirerek Asaf'ın olduğu masayı bakışlarıyla bulup Ahu'nun özellikle belirtmesine rağmen alenen o masaya dalıp giderek kızların da dikkatini çekmişti. Birden Yasemin'in baktığı yöne dönen kızlar, arkalarında kalan masada her halinden anlaşılacağı üzere iş toplantısı için bir araya gelen ekibe neden bu kadar dikkatli baktığını anlayamayarak bakışlarını masaya geri çevirmişlerdi. Yasemin'in, oradan biriyle bakıştığına dahi ihtimal vermeyecek kadar yaş ortalaması büyük masadan birini, aile dostlarına benzettiği için dikkatle baktığı yalanına inanmışlardı.