Ayıldığımda onu karşımda gördüm ve hemen ayağa kalktım hissettiğim acıyı hiçe saymaya çalıştım.
Arka arka gitmeye başladım bana doğru geliyordu. Çok korkuyordum.
Kapıya yaklaştığumda hızlıca açıp var gücümle koşmaya başladım. Kahkaha sesleri geliyordu sanki hemen arkamdaydı.
Bodruma girip kapıyı kilitledim burada beni bulmamasını umuyordum.
Kutuların arkasına geçtim ve beklemeye başladım. Eğer bu yaratık beni bulmasaydı ben zaten kalpten gidecektim neden bu koca okulda benim peşime düşmüştü. Neden bizim okulu seçmişti anlam veremiyordum.
Ağlarken sesimin çıkmaması için kendimi zor tutuyordum.
Demir kapı gürültü bir şekilde yere düştü beni bulmuştu tüm vücudum titriyordu.
"Hmmm kokunu alabiliyorum!"
Bildiğim tüm duaları okumaya başladım.
Kutuları yere devirip beni bulduğunda hemen ayağa kalktım. Geri geri gitmeye başladım.
"Lütfen bırak beni ne istiyorsun benden."
Bana doğru geliyordu yüzünde iğrenç bir sırıtış vardı.
Artık kaçacak yerim yoktu belim soğuk duvarla buluşmuştu bana yaklaştı aramızda 2-3 cm vardı göz bebekleri kocaman olmuştu. Boynuma yaklaştı. Sonra inanılmaz bir acı hissettim
Kalktığımda yine bodrumdaydım sanırım o acıdan sonra yine bayılmıştım.
O beni görmemişti. Kalkmaya çalıştım ama feci bir acının saplanması ile yere kapaklandım.
"Kes debelenmeyi yerden kalkabileceğini mi zannediyorsun!" Sandalyede oturmuş kollarını bağlamış bana bakıyordu.
Bu varlığı -vampiri- dinlemeyip tekrar kalmaya çalıştım. Ama o kelimelerle tarif edilemeyecek ağrı ile inilti çıkararak yere düştüm ve ayağımı incittim.
O ise sinsice gülmüş ve anında ciddileşmişti hızlıca yanıma geldi ve beni kucakladı
"Ahh.." hayvan gibi kaldırdığı için canım yanmıştı.
"Kes sesini!" Dedi emir verici bir tonla canım acımıştı ne yapabilirdim ki ahmak varlık ah keşke bunları ona da söyleyebilseydim.
Beni bu girdiğimiz bodrumdan çıkardı ona baktığımda o da bana bakıyordu hemen gözlerimi çevirdim gözleri simsiyahtı beni yutabilecek kadar... Ona bakmaya bile korkuyordum beni bir yere götürüyordu ama sesimi çıkaramıyordum.
Okulun çıkışına geldiğimizde kapının önündeki lüks arabanın kapısını açıp beni içine fırlattı.
Dikiz aynasında ona baktım ama o bana bakmıyordu ne yani Elisa bakmasını mı bekliyordun.!"
Beklemediğim bir hızla ormana gelmiştik okulumuzun merkezde olduğunu sanıyordum.
Ben saçma düşünceler ile boğulurken o arabadan indi. Bende inmek istedim ama ayağım çok acıyordu
Sinirle soluyarak yanıma geldi ve beni kucağına aldı bir şeyler mırıldandı ama anlamamıştım.
Karşıda ki kocaman eve doğru ilerledi fazlasıyla kocaman evdi hele içi ben zenginim diye bağırıyordu. Vampirler zengin miydi?... Hem onlar dünya da mı yaşıyordu.. yine ne saçmalıyordum!
Beni koltuğa fırlattı içerde 5 kişi daha vardı
"Konuştuğumuz gibi." Dedi ve gitti.
Neyin içine düştüm farkında bile değildim. Şimdi o 5 kişi bana ben onlara bakıp sessizce duruyorduk...
***
