Gizli Güç / TAMAMLANDI / DÜZENLENECEK

14. Bölüm : Patron Olmak ^D^

Gördüklerimi idrak etmem için birkaç saniyenin ardı ardına geçmesi gerekti. Neler olduğunu anlayınca hızlıca kapıya doğru koştum.

Dante'nin yanına varınca hemen yere çöktüm ve nabzını kontrol ettim. Tanrıya şükür ki atıyordu. İçimi bir ferahlama kaplarken kasılan bedenim gevşedi ve Dante'yi inceledim.

Yüzü gözü dağılmıştı. Her yeri kanlar içindeydi. Anlaşılan güzel bir dayak yemişti birilerinden. Ellerinde ki kanlara bakılırsa güzel de karşılık vermişti ama büyük ihtimalle çok kişiydiler.

Çünkü yere düşmüştü. Bunu sağ omzundaki hani şu yerde kayınca kolumuza oluşan hafif sırıklar var ya. İşte onlardan anladım. Ek olarak hem sırtına hem de karnına birçok tekme yemiş.

Bunu da üzerindeki beyaz gömlekteki ayak izlerinden ve kan izlerinden anladım. Büyük ihtimalle de birinin bıçağı vardı. Çünkü diğer omzunda keskin bir çizgi vardı. Düze ve ince... Bıçak yarası gibi....

Ve yine muhtelen bunu yapan kişi Daren'di. Aklınca intikam alıyordu. Öfkeli bir şekilde kaşlarımı çattım ve yavaşça kalktım. Kalkarken de Dante'nin kafasını yavaşça hemen Nova'nin kucağına bıraktım.

Öfkeli bakışlarımı yemekhanedeki herkesin üzerinde gezdirdim ve ağzımdan tek kelime çıktı.

"KİM!?"

Öyle bir bağırdım ki takım bile bana döndü. Kimse benim arkadaşlarıma zarar veremezdi. Ben hariç... Aynı hiddetle devam ettim.

"KİM BENİM TAKIMIMDAN BİRİNE KARIŞMAYA CESARET EDEBİLİR!?"

Dediklerim takımın hoşuna gitmişti ama belli etmediler. Yine de ben onlardan daha iyi onları tanır ve mimik okurdum.

Tek taşla iki kuş, ha?

Hemen kafamı onlardan çevirince yavaş adımlarla bize yaklaşan Daren'i gördüm. Bu işin altında eğer o varsa bu sefer kolay kolay sıyrılamazdı.

"Sen mi bunu yaptın? Bak, yapmamış ol. Çünkü bu sefer kimse seni elimden alamaz. Lucifer bile... "

Bir kahkaha attı ve ben sağ elimi yumruk yaptım. Şu anda onun sesini kesmek için her şeyimi ortaya koyardım. Ama daha değil.

"Lucifer mi? Ona ihtiyacım yok. Çünkü bana dokunamazsın bile. "

Takım bir adım atacaktı ki onlara öyle bir bakış attım ki durdular. Bu bakışı çok iyi biliyorlardı. Ne olursa olsun karışmayın!

"Sen. Mi. Yaptın!?"

"İster miydin?"

"İnsan gibi cevap ver, Şeytanın Oğlu!"

İroniye bak.

"Eğer istediğin buysa eğer evet, ben yaptım. Hem de 4 kişiye karşı tek kişi... İtiraf etmeliyim ki gayet iyi dövüşüyor ama kimse bana karşı gelemez."

"Öyle mi?"

Deyip ona doğru yürüdüm. O da bana doğru geldi. Aramızda bir iki adım ve hemen yanımızda bir yemek masası vardı.

" Öyle! "

Dedi ve bana iğrenç anılarımı gösterdi. Ellerimi kafama bastırdım ve dişlerimin arasında konuştum.

" Hep aynı numara!"

Ama aynı saniye bunu dediğime pişman oldum. Ateşten elleriyle omzuma bastırıp diz çöktürdü bana.

Hayır, hayır. Ateş olmaz. Lanet olsun, hayır! Ateş olmaz.

Ateş, bedenimi yakıyordu. Her bir zerremde onu hissederken zihnim beni yıllar önceye yolladı.