Who are you

Thuis

(Joy)

Na het avondeten bij mijn moeder waar Thom ook bij was zijn we naar het packhuis gegaan. Het is een groot huis en echt super groot. Als ik zou willen zou ik er ook mogen wonen en er een eigen kamer krijgen.

Mijn moeder wilde alleen zelf graag haar eigen plekje hebben dus die wilde dat niet. Thom woont ook bij mijn moeder maar is veel in het packhuis te vinden.

Als we aankomen staat Roy en Rodaina ons op de te wachten. Roy springt op mij af en geef me een broederlijke knuffel en woelt door mijn haar.

"Stop Roy alsjeblieft, mijn haar"

zeg ik verbouwereerd.

Ze beginnen allemaal te lachen. Ik geef Rodaina een knuffel en ik zeg.

"Nog gefeliciteerd"

en geeft ze beide 3 zoenen.

"Je ziet er mager uit Joy. Eet je wel je genoeg".

zegt Roy bezorgt .

Ik geef aan dat mama dat ook al zei en dat ik wel genoeg eet en dat het wel door de stress van school zou kunnen komen.

"Kom mee dan stel ik je voor aan de rest"

zegt Roy.

Roy loop naar binnen waar we eerst langs de keuken lopen en ik naar binnen kijk. De kokkin staat de boel af te ruimen en zegt.

"Hallo Alpha zal ik wat thee zetten? En wie is deze mooie dame".

"Deze mooie dame is mijn zusje Joyce."

Zegt Roy.

Ik kijk Roy aan en geeft de kokkin een hand en zegt

"Noem me maar Joy hoor, en hoe heet u?"

"Ach meisje zeg maar jij hoor en ik ben Tina"

ze kijkt me met een glimlach aan.

"Aangenaam kennis te maken"

zeg ik.

Daarna lopen we naar de woonkamer en daar zie ik Sarah op de bank zitten met naast haar een Jongen. Blond en gespierd en hij kijkt me vriendelijk aan. Voor dat Roy wat kan zeggen loop ik al naar Sarah toe en zegt.

"Hallo Sarah, dit is zeker je mate Jack?"

En geef hem een hand en stel mezelf voor als Joy. Op dat moment komt er een stel binnen waar ik bij de vrouw heel veel van Rodaina in herken. De vrouw komt op mij af en geeft mij een knuffel.

"Jij bent vast Joyce het zusje van Roy"

zegt de vrouw tegen mij.

"Ik ben Hanna de moeder van Rodaina. Mijn man Stanley is die grote man naast mij"

zegt ze met een knipoog.

Ook van hem krijg ik een knuffel en hij heet me welkom in de familie.

Naast mijn moeder ga ik op de bank zitten. Het is onderhand uur of 9 en ik voel me totaal niet op mijn gemak. Linn is super druk in mijn hoofd.

We moeten een stuk gaan lopen Joy. Misschien mag je de boel verkennen in het huis.

Nee Linn dat kan ik nu niet maken. Misschien morgen.

Toch blijf ik net als Linn een raar gevoel houden. Ik kijk naar Sarah en Jack en dan naar mijn broer en Rodaina en eigenlijk kan ik het niet meer ontkennen. Ik wil dit ook maar eigenlijk wist ik dat al wel.

De afgelopen weken heb ik niks anders gedaan dan erover dromen. Over die mooie bruine wolf met zijn zwarte ogen. Waarom bleef ik niet staan. Waarom moest ik twijfelen.

Ongemerkt komt er een traan die over mijn wang glijd. Sarah is de eerste die het opvalt.

"Gaat het wel goed met je Joy"

Ik kijk haar geschrokken aan als ik dan aan mijn gezicht voel snap ik het.

"Sorry beetje moe lieg ik."

Ze kijkt me aan dat ze het niet gelooft maar zegt er niks over.  Ik vraag aan mijn moeder of het goed is als ik terug naar huis ga.

"Ik voel me niet zo lekker"

zeg ik.

Mijn moeder kijkt me bezorgt aan en zegt dat ze dan wel met me meeloopt. Onderweg terug naar het huisje wilt mijn moeder weten wat er nu echt aan de hand is.

Thom loopt achter ons en ik heb dus eigenlijk niet zoveel zin in dit gesprek.

"Heb een beetje hoofdpijn mam. Linn is heel onrustig waardoor ik dat ook ben ze heeft te lang opgesloten gezeten en vanmiddag was de eerste keer in maanden dat ze weer even vrij was."

Mijn moeder kijkt me begrijpend aan maar zegt dan toch dat ze het niet geloofd dat dit de hele waarheid is.
Een beetje verdrietig staar ik voor me uit en reageer daar niet op.

"Wat is er Joyce, je kan me alles vertellen he. Dat weet je toch?"

Verdrietig kijk ik haar aan voor ik in huilen uitbarst. Mijn moeder schrikt daarvan en pakt me in een knuffel vast. Thom staat achter ons boos te grommen.

"Ik weet niet wie jou iets aan gedaan heeft Joy maar als ik erachter kom dan zwaait er wat. Vertel wat er is"

Mijn moeder kijkt een beetje boos naar Thom en zegt tegen hem dat hij moet doorlopen. We zijn bijna thuis en ze wilt daar zijn voor hij zich niet meer onder controle kan houden.

Binnen zeg ik hikkend dat ik eigenlijk niet wil vertellen wat er is. Dat ik me zo dom en stom voel.

Dat ik vanmiddag ging rennen in het bos hopend dat ik de mooie wolf zou zien zeg ik maar niet. Het enige wat ik wel tegen Thom en mijn moeder zeg is.

"Ik heb mijn mate gevonden".

Mijn moeder reageert dat dat toch een goed iets is. Waarop ik antwoord dat dat normaal wel zo zou zijn, maar dat ik hem heb laten gaan. Dat ik me zo radeloos voel de afgelopen maanden en dat ik daarom zo afgevallen ben.

Dat Ralph met zijn kookkunsten mij heeft proberen te laten eten maar mijn eetlust is gewoon weg.

Gelijk als ik dat gezegd heb vragen Thom en mijn moeder wie Ralph is en waarom zij niet weten dat ik met een jongen omgaat.

Ik heb ze maar gelijk uit de droom geholpen door te zeggen dat het twee jongens zijn. Dat ik ze beide een lekker ding vind zeg ik maar niet. Als ik Thom rood zie worden van woede vertel ik ook maar snel dat ze mates zijn van elkaar.

Thom begint weer wat rustiger te worden en pakt dan ook mij vast.

"Fijn dat je niet alleen was de afgelopen maanden"

zegt hij.

Wow denk ik, zo lief is hij nog nooit tegen mij geweest dat hij zoiets zei. Meestal was het alleen jongens slecht blablablabla. Alleen als het mijn mate zou zijn dan was het goed.

Het is al laat en ik laat Thom los. Geef mijn moeder een zoen en ik zeg dat ik ga slapen. Dat ik echt kapot moe ben na deze lange dag. En dat is niet gelogen.

Het zou zo fijn zijn als ik deze nacht een normale nacht zou hebben. Wil wel eens slapen zonder paar keer wakker te worden. Ben alleen bang dat dat er niet in zit nu ik mezelf zo heb laten gaan vanavond.

Dit was weer een hoofdstuk. De ontmoeting zit er wel aan te komen. Ik ben benieuwd wanneer iedereen doorheeft dat het meisje dus eigenlijk makkelijker te vinden was dan gedacht.