Verrassing

202 12 8
                                    

Drie weken verder

(Ryan)

Uitgerust word ik wakker met Joy in mijn armen. De afgelopen weken waren een beetje druk hier in huis. De Alpha en Luna zijn ouders geworden van twee jongens Ron en Roan.

Joy is heel vaak bij hun om te helpen want ze is gek op haar neefjes heeft ze verteld. De laatste tijd heb ik wel het idee dat Joy wat magerder geworden is en ze wilt niet meer rennen zegt ze.

Geen zin in zegt ze maar ik denk dat er meer is.

Ik kruip nog even tegen haar aan en hou haar lekker vast. Ik concentreer me op haar hartslag en ademhaling en hoor dat ze nog slaapt.

Dat is raar? Ik hoor nog iets anders dan alleen haar hartslag. Dit is niet die van mij of haar.

Snel kijk ik om me heen om te kijken of er iemand in de kamer is. Voorzichtig maak ik me los van haar en ga rechtop zitten. Ik kan niet goed horen waar het geluid vandaan komt.

Het lijkt heel dichtbij dus ik kijk even onder het bed maar daar is het ook niet. Ik loop richting de badkamer maar dan word het geluid minder. Dus ik loop weer terug richting bed.

Ik begrijp er niks van en Ste begint opeens heel blij te doen in mijn hoofd.

O Ryan ik denk dat ik het weet. Had ze niet weer in haar heat moeten zitten?

Nee toch dat zal toch niet.

Gelijk denk ik shit dat ik daar niet aan gedacht heb en voel me gelijk zo stom. Joy ligt nog steeds te slapen en ik weet even niet wat ik moet doen. Zachtjes kleed ik me aan en loop dan naar beneden.

In de keuken zit Roy zijn krant te lezen en kijkt verbaast naar mij op.

"Zo jij bent vroeg"

zegt hij. Als ik op de keukenklok kijk zie ik dat het pas 7:19 uur is.

"Moet jij nodig zeggen"

reageer ik. En Roy begint te lachen en zegt dan dat de jongens vroeg wakker waren en dat ze nu weer na de borstvoeding weer even slapen.

"Mijn moeder komt zo Rodaina helpen dus ik kan rustig hier zitten".

Hij kijkt me aan en zegt dan

"jij komt niet zomaar zo vroeg hier beneden, is er iets Ryan?"

Van broederlijk gelijk in zijn Alpha. Oké dit gaat wel over zijn zusje maar ik moet even weg.

"Uhm ik wilde naar de apotheek"

zeg ik.

Roy begint te lachen en zegt dan dat dat nog tot 9:00 uur duurt voor hij open is.

"Als je iets nodig heb zou ik even in het medicijnkastje kijken hier in de voorraadkast" zegt hij.

"Is het voor Joy? Gaat het wel goed met haar?"

Ik kijk Roy aan en zegt dat het voor mij is en loop snel naar de voorraadkast.

In het kastje weet ik niet wat ik moet zoeken maar ik kijk maar. Dan zie ik een roseblauw langwerpig doosje waarop staat

*zwangerschapstest*.

Ik pak het doosje en stop het in mijn mouw en pak daarna ook paracetamol en loop met dat doosje de kast uit.

"Heb je het gevonden"

vraagt Roy

En ik hou het doosje omhoog van de paracetamol en loop weer terug naar de slaapkamer.

(Joy)

Als ik wakker word is Ryan er niet en ik kijk op de klok en zie dat pas 7:30 uur is. Misschien is hij werken en ben ik vergeten dat hij het gezegd heeft.

Net als ik me nog wil omdraaien hoor ik de deur open gaan en zie Ryan binnen komen.

"Goedemorgen schoonheid"

zegt hij als hij binnen komt. Glimlachend kijk ik hem aan en tuit mijn lippen zodat hij er een kusje op geeft.

Als hij mij een kus gegeven heeft komt hij op het bed naast me zitten. Hij is zenuwachtig zie ik en dat vind ik vreemd want Ryan en zenuwachtig dat klopt niet. Ojee wat heeft hij gedaan bedenk ik me.

Ik zie hem denken en dan vraagt hij terwijl hij me strak aankijkt

"ben je nog in Linn veranderd Joy de afgelopen weken?"

"Uh... waarom wil je dat weten"

vraag ik terwijl ik van hem wegkijk.

"Niet doen Joy en geef alsjeblieft gewoon antwoord".

Ik begrijp niet waarom hij dat wilt weten en geef geen antwoord. Dit is zo stom denk ik en voel me beschaamd dat ik me niet meer kon veranderen in mijn wolf sinds we bij Isa zijn geweest vorige maand.

"Ik ben niet boos of iets maar ik moet het gewoon weten."

Verdrietig kijk ik hem aan en snik dan

"nee niet meer sinds het bezoek aan Isa, sorry".

Ryan houd me vast en zegt dat ik geen sorry hoeft te zeggen maar dat hij een idee heeft wat het kan zijn.

Niet begrijpend kijk ik hem aan en zie dan pas dat hij een doosje uit zijn mouw gehaald heeft. Met verbaast kijk ik naar het doosje en zeg dan

"nee je denkt toch niet dat"

en verder kom ik niet want ik schrik zelf ook van de gedachte wat er dan komt. Want ik heb wel al de kwalen bedenk ik me opeens.

Ryan kijkt me aan en denk dat ik de test niet eens hoef te doen omdat hij het eigenlijk al zeker weet. En ik kijk hem aan alsof hij gek is. Hoe kan hij dat nou zeker weten denk ik. Waarschijnlijk ziet hij mijn gezicht want hij zegt.

"Vanmorgen ben ik de kamer wezen doorzoeken naar een ander persoon hier in de kamer. Want ik hoorde een andere hartslag. Alleen hoe verder ik van jou wegliep hoe zachter het werd."

Met open mond staar ik hem aan en pak dan toch het doosje van hem en loop naar de toilet.

Ik ben blij dat ik net liever nog even wilde omdraaien in bed dan naar de toilet te gaan. Op de toilet lees ik snel de bijsluiter en doe wat er staat.

Daarna word het vijf minuten wachten, dus ik leg het staafje op de wasbak en loop naar Ryan.

Hij vraagt gelijk

"en"

Ik zeg dat we vijf minuten moeten wachten en zet mijn timer op mijn telefoon. De tijd dat we moeten wachten gebruiken we dan maar om even te knuffelen en te praten.

Wat als het zo zou zijn en ik toch zwanger zou zijn. Ik ben nog 16 en als ik snel reken dan zal ik 17 zijn als hij of zij geboren word.

We zijn er beide over uit dat het best welkom zou zijn.

*Ping Ping Ping*

Ik zet mijn timer uit en loop naar de badkamer.

(Ryan)

Joy komt terug lopen uit de badkamer en kijkt me aan voor ze zegt.

"Nou papa dat word inkopen doen dan".

Ik kijk haar verrast aan ondanks ik het eigenlijk al wist. Dan sta ik op en til haar in de lucht en draai een rondje met haar in mijn armen.

Tot ze opeens roept dat ik moet stoppen, ik kijk verschrikt naar haar en zet haar snel op de grond. Waarna ze opeens weer terug de badkamer in stormt en ik haar hoor overgeven.

Ik loop naar haar toe en hou haar haar vast en wrijf over haar rug.

"Sorry schatje dat je dit erbij krijg"

zeg ik.

Dit was het laatste hoofdstuk en schrijf alleen nog een epiloog. Hopelijk vonden jullie het een leuk  verhaal om te lezen.

Who are youWhere stories live. Discover now