Chasing In The Hostile Pace (Monstrosity Affiliates #1)

I K A A P A T

PAGPAPAHAYAG:

Ang mga pangyayari sa kabanatang ito ay pawang kathang-isip lamang. Ang lahat ng lugar, bagay, pangyayari at lenguwaheng nabanggit ay bunga lamang ng malikot kong kaisipan.

IKAAPAT NA KABANATA

AYESHA

“ANONG  sinabi mo?” tiim ang bagang na tanong ko sa kaniya.

“Huh?” nakakunot ang noo niyang tumingin sa akin.

“Wala naman akong sinasabi” tuloy pa niya.

Tumayo naman siya at pinagpagan ang sarili pero hindi pa din nawawala sa isip ko ang sinabi niya kanina pati na din ang tattoo  niya sa batok. Kaya’t naglakas loob akong tanungin siya,

“What’s with your tattoo?” I ask him

“Ah eto? Pinagtripan kasi ako ng ka-boardmate ko noong college. Nilagay niya yan sa akin. Maganda ba?” nakangiti niyang sagot. Pinagmasdan ko ang mukha niya pero ni-isang bahid ng kasinungalingan ay wala doon. Napagpasyahan ko na lamang na ipagsawalang-bahala iyon.

“Tara sundan natin sila” sabi niya sa akin sabay hablot ng braso ko.

We followed them little by little until we reached a village. A community in the middle of the forest ? Something’s really going on.  There is something wrong with this, why all the plants are dry? Naalala kong may nadaanan kami kaninang talon pababa dito pero bakit natutuyot ang mga halaman gayong malapit naman sila sa tubig?

Sinubukan kong dampian ng aking palad ang isang halaman,  magaspang ito at tila may kung ano dito. Nagkatinginan kami ni Kaloy. 

We choose to climb in to the wall, that’s the safest thing to do since there are few men on the entrance. Slowly, we  get some clothes in one yard. Mukhang bagong laba at pinapatuyo lang. 

“Tumalikod ka!” sigaw k okay Kaloy ng makita ko siyang nakatingin sa akin habang tinatanggal ko ang butones ng blouse ko.

“O-oo!” wala sa sariling tugon niya.

“Makapatlikod para namng may tinatago tsk.” 

“May sinasabi ka?!” inis na tanong ko ng marinig ko ang sinabi niya.

“Madam, ang sabi ko’y ika’y binibining napakaganda” then he laughed. Sinamaan ko siya ng tingin pagkaharap ko sa kaniya.

“Wala bang lalabas sa bibig mo kundi kalokohan?” mataray kong sagot.

“Hindi naman kita niloloko ah?” patay malisya niyang sagot.

“Liar”

Iniwan ko na siya doon at naglakad palabas ng bakuran ng bahay na hiniraman namin ng damit. Hiram lang naman.

“Madam wait!” nagtatakbo niyang sigaw habang binubuhol pa nag tali ng pants niya. Hindi ko nman siya pinansin at niloibot ko nalamng ang aking paningin sa paligid.

 The houses in this village is simple yet classy, they are made from bamboos and nipa palm. Its look like a stilt house indigenous to their tribe because I notice that all the houses do have a clover leaf insignia in the door of their houses.