LOYA (Tamamlandı)

30. BÖLÜM

Selamın aleyküm arkadaşlar. Yavaş yavaş sona geliyoruz . Bu kitabım ile yarışmaya katılıcam bu yüzden desteklerinizi bekliyorum .
Bana bu kitapda yardım eden ve desteklerini ayırmayan

betull_elmli
NisaNur118
kscasyaa
KbraGven4
guven30beyza
zeynp_orhn
Elifnurxxww
HaticeHilalKarata
GlsmUzun934
canselbltt

dilarasahin97
BraYldz977

Teşekkür derim . İsimlerini unuttuğum kişiler olabilir kusura bakmasınlar . İyiki varsınız💜🤗😘

Nişan günü Karan vurulunca babam ve arkadaşları da Caneri bacağından vurup polise teslim ettiler. Karan sol omzundan vuruldu . Acil hastaneye kaldırdık. O anin şoku ile ne yaptığımı ben bile tam hatırlamıyorum.
Karanın o hali gözümün önünden bir türlü gitmiyor .

Ellerimdeki kana bakıp suyun altına tuttum ve yıkadım . Şu an hastanedeyiz . Karan ameliyattan yeni çıktı . Tam bir saat sürdü ameliyat . Ama o bir saat bir ömür gibi geldi bana. Çıkınca doktor ameliyatın iyi geçtiğini söyledi . Çok şükür . Şimdi de odaya alıcaklar.
Bende lavaboya geldim ve Oğuzun getirdiklerini giyicem. Nişan günümüz böyle geçsin hiç istemezdim ama Karan iyi olsun da gerisi önemli değil . Buraya geldiğimizden beri sêssiz sêssiz iç çekerek ağladım . Şimdi dê aynı şêyi yapıyorum. Ama güçlü durmam lazım. Karan uyanınca beni böyle görmemeli.

Ben düşüncelere dalmışken Betül içeriye girdi .
"Üzülme Lavin bak çok iyi Karan " diyerek elini omzuna koydu . Sonra da aynadaki beni göstererek
"Şu halinle görse adam evlenmek den vazgeçer . Hadi temizle yüzünü üzerini değiş " dedi.

Doğru söylüyordu . Tüm makyajim ağlamaktan akmış , gözlerim kızarmış ve üzerimdeki elbise kirlenmisti . Karanı öyle yerde görünce direk oturmuştum o yüzden kirlendi .

"Tamam " dedim. Betül de çok korkmuştu hatta hastaneye gelirken de ağlamıştı baya .

Betül dışarı çıkıp lavabonun kapısında durdu . İçeriye kimseyi almıyıcaktı ve bende giyinicektım. Elbiseyi zor da olsa çıkartıp Oğuzun getirdiği kıyafetleri giydim . Yüzümüde sabunla bir kaç defa yıkadım . Kolay kolay çıkıcak bir makyaj değildi . Şalımı da düzeltip elbiseyi poşete dikkatlice koyup ciktım.

Kapının yanında Betül ve Aslan konuşuyordu .
Aslan "Odaya almışlar uyuyor şimdi " dedi.

Yanlarına yaklaşınca Karan dan bahsettiklerini anladım .

"Görebiliyor muyuz " dedim. Betül hemen uzanıp elimdeki poşeti aldı .
Aslan "Evet ama çok kısa süre " dedi.

O da üzülmüştü ama belli etmiyordu . Bu zamana kadar çoğu şeyi belli etmezdi.
"Ben görmek istiyorum" dedim ve yanından geçip koridora doğru ilerledim . En son duyduğuma göre Aslan da Betüle arabanın anahtarını verdi elbiseyi koymasi için . Ama şu an hiç bir şey umrumda değil. Karanın son hali hala gözlerimin önündê . Ağlamamak için kêndimi zor tutuyorum .

Koridora girince bir odadan ağlayarak çıkan Sena teyzeyi gördüm. Hemen Kadir amca gelip koluna girdi . Üstü dağılmış ve hastaneye gelirken mekanın korumalarina bir ton laf saymıştı.