IDOL life

15.

Жонгүг бид 2ын болзооны талаар ихэнх хүмүүс мэдсэн байв. Зарим нэг фэнүүд эрс дургуйцан намайг элдэв янзаар хэлж байв.

Бид 2ыг захирал мэдсэн тул жонгүг бид 2ыг дуудуулсан юм. Жонгүг миний гарнаас атгасаар зүгээрдээ хэмээн хэлээд хаалга нэг тогшин орлоо.

Бид 2ыг орход бан захирал инээмсэглэн угтсанч надад инээмсэглэсэн санагдсангүй. Магадгүй худал инээмсэглэж байгаа байх.

-тэгэхээр та хоёрыг үерхэж байгааг дууллаа. Энэ үнэн үү?

-тиймээ үнэн гэсээр гараас минь чангаар атган хэллээ.

-та хоёроос юм гуйх гэсэн юм. Би та хоёрыг битгий үерх гэхгүй ээ. Харин үерхэлээ түр хойш нь тавьж болохуу гэсээр болгоомжлонгүй асуулаа.

-уучлаарай би энийг зөвшөөрөхгүй байна гэж жонгүг шийдэмгийгээр хэлхэд захирал нэг гүн санаа алдан.

-тэгвэл ядаж их хүнтэй газар битгий яваарай хүсвэл өөр хүний нэр дээр газар түрээслэж өгье болж байна уу?гэхэд жонгүгийн нүд нь гэрэлтэн

-тиймээ болноо захирлаа баярлалаа хэмээн босон бөхийхөд би ч даган бөхийлөө.

-за тэгвэл явдаа. Сэтгүүлчээс болгоомжлоорой гэхэд жонгүг бөхийхөд би ч бас бөхийсөөр гарлаа. Тэрээр гарсныхаа дараа шууд л намайг тэврэн эргүүллээ. Би түүний хүзүүгээр нь тэвэрсээр хацар дээр нь үнсхэд тэр инээсээр одоо явж хоол идэцгэе гэж хэлэн буулгаад их л жаргалтай явна.

Барилгын ард талын хаалгаар гаран явсаар жонгүгийн машины өмнө ирлээ тэрээр 'өнөөдөр манайхруу явцгаая. Би чамд өөрийн гараар хоол хийж өгөх болноо'гэж хэлэн инээхэд би даган инээгээд 'тэгье. Хурдан л идмээр байна шүү'гэж хэлэн инээмсэглэсээр суулаа.

Бид хоёр явсаар хүн нээх их яваад байдаггүй жирийн л нэг орон сууцны гадаа ирэв.

-энд дуу чимээ багатай хүн нээх их явдаггүй болохоор энд ирдэг юм гэж хэлээд гараас минь хөтөлсөөр дагуулан явлаа.

Орж ирсэн даруйд тэрээр гараа угаачихаад хоолоо хийж эхлэв.
Өрөөг бүхэлд нь ажиглан явлаа 3 өрөө байр юм. Нэг өрөө нь унтлагых, нөгөөх нь студи гэмээр өрөө харин том өрөө нь гал тогоотойгоо залгаа байдаг юм байна.

Тойруулж харж дууссаны дараа жонгүгийн хэрхэн хоол хийн байгааг нь харан инээмсэглэнэ. Үнэхээр хичээж хийж байгаа нь духан дээрх хөлс нь гэрчилж байх шиг. Би инээн нэг салфетка аван хөлсийг нь арчсаар 'би эндээ хүлээж байх болохоор яарах хэрэггүй ээ тайван хий' гэхэд тэр инээн духан дээр минь үнсэн

-ойлоглоо. Зурагт үзээд сууж бай. Удахгүй балэн болноо гэж хэлхэд нь би толгой дохисоор буйдан дээр нь суун зурагт асаан сувгаа гүйлгэж эхлэв.

Хэдэн минутын дараа хоол болсон гэдгийг нь дуулаад хаитдаа хоолоо идэж эхэллээ.

-ямар байна?

-үнэхээр амттай байна

-гэрэлхээрээ чамд өдөр болгон хийж өгнөө гэж хэлхийг нь сонсоод хацар халуу шатаж эхлэв. Улайсан хацраа нуухыг хичээн доош харсаар хоолоо иднэ.

-ясан бэ дотор чинь муу байгаа юм уу?

-үгүээ зүгээр

-тэгээд яагаад доошоо хараад суугаад байгаа юм

Надад хэлэх үг олдоогүй тул зүгээр л инээмсэглэлээ.

Хоолоо идэж дуусан жонгүгтэй хамт аяга тавгаа цэвэрлэлээ. Жонгүг савангаар угаан харин би зайлж байв. Гэнэт тэр хамрандээр хөөс нялчихав.

-яааа! Жон Жонгүг!! Яаж байнаа!!гэж хэлэн түүнрүү ус цацлаа

-хөөе энэ чинь шудрага биш байна

-харин ч.... гэж хэлж амжаагүй байхад ахиад хөөс нялчихав

-өөрөө л эхэлсэн шүү гэж хэлэн ус цацах гэхэд тэр бултан зугтааж эхлэв. Гүйхдээ тэр асагсан байсан хөөсөндээрээ хальтран нуруугаараа уначихав. Би чболомжийг ашиглан дээр нь гарч сууж байгаад ус цацхад тэр ярвайсаар

-чамд өрөвдөх сэтгэл гэж байна уу?

-чи өөрөө л эхэлсэн шд

-би чамаас ах шүү. Ахыгаа хүндэтгэж болохгүй нь уу

-өөрөө л эхэлсэн байж гэад босох гэтэл тэр татаад уруулдээр үнсчихэв. Гэнийн үйлдэлд нь цочирдон том нүдэлж байтал тэр инээн

-одоо хүртэл дасаагүй хэрэг үү?

Гэхэд нь би хацраа барин түүнийг босход нь тусаллаа.

Тэр нуруугаа барьсаар ёолход нь

-үнэхээр их өвдөж байна уу?
уучлаарай

-зүгээрээ. Би л өөрөө хальтарж унасан шүү дээ. Гадаа аль хэдийн орой болчихож хүргээд өгөх үү?

-зүгээр дээ. Чи маргааш тоглолттой биз дээ?

-тийм л дээ. Гэхдээ орой болчихсон байна шдэ. Гадуур...гэж үгийг нь таслан уруул дээр нь үнсхэд тэр том нүдлэхэд нь

-одоо хүртэл дасаагүй хэрэг үү?гэж шоолонинээгээд. Би зүгээр болохоор өнөөдөр эрт унтаарай за юу? Гэж хэлэн хацардээр нь үнссээр гэрээс нь гарлаа.

Гадаа хүн бараг байхгүй байсан тул маск зүүж явах шаардлага байсангүй. Зам даган алхаж байтал гэрэл анивчин наашаа хурдтай ирж байгааг нь харлаа.

Удалгүй аймшигтай өвдөлт бүчин авж газарт унан ухаан минь балартаж эхэллээ.

...