Painful Goodbye's

Dalawa

"SRNTY. E. C" "SRNTY. E. C"
"SRNTY. E. C" "SRNTY. E. C"

Shit,shit! Cut it out please, kanina pa ako dito pagulong gulong at paikot ikot sa kama ko. Simula nang mabasa ko ang sulat na 'yon ay naging balisa at hindi na mapakali ang isipan ko.

'what the hell!?'

Hindi ko alam na may ganoon ka seryosong relasyon si Kyrie. I mean, kilala ko ang kapatid ko hindi s'ya nagseseryoso o kahit pumasok sa relasyon na walang laro. He likes to play games especially some shits, including girls to make him satisfied.

Hindi ako sigurado sa bagay na ito dahil baka nakalimutan kong may girlfriend na ang kapatid ko, marahil dumating sa puntong hindi kona alam ang takbo ng landas ng kapatid ko. Nakalimot ako kaya anong karapatan kung gumawa ng konklusyon kung wala naman akong matandaan.

Pero kung may girlfriend nga s'ya, what's the letter all about? It's a good bye letter, ano 'yon mag be-break sila? Ayokong makialam lalo na sa personal stuffs but it makes me curious more and more, lalo na nang mabasa ko ang sulat.

'SRNTY. E. C.?? Who the hell is that?'

Bakit initials lang? Pa mysterious pa, nalilito ako. Iniisip ko kung magpapaalam s'ya kay Kyrie pwede n'ya iyong iabot ng personal nang sa ganon mas makakapag paalam s'ya ng maayos, pero sa totoo lang masyadong nakakalito ang sulat n'ya. Sinabi pa doon na hindi na sasabihin kung pano nagtagpo? Bakit? Sa tingin n'ya ba hindi alam ni Kyrie 'yon.

'anong klaseng sulat 'yon?'

Ah! Litong lito na ako, bakit ba ako nangingialam pa, basta hindi kona iisipin iyon, kakalimutan ko nalang. Kung bakit naman kasi mga hindi importanteng bagay ang pumapasok sa isip ko, 'yung mga bagay na dapat kong maalala ay parang mas lalo ko pang nakakalimutan dahil sa sitwasyon na'to.

Pinikit ko ang mata ko at sinubukang matulog, pilit kong kinakalma ang sarili ko, hindi maganda sa kalusugan ko ang pagiisip ng sobra lalo na ang pagpilit ko sa sarili kong maalala ang lahat, makakasama iyon sa kundisyon ko.

Nasa kalagitnaan ako na ako ng mapayapang pag pikit nang may biglaang umalingawngaw na tinig sa tenga ko.

Today, I'm the first to love you, I will also be the first to call you my King who owns the throne of my heart.

Now I'll be the first to say I love you darling.

But please forgive me darling, if I will be the first one to say Good Bye.

Napabalikwas ako sa kama at deretsong napahawak sa dibdib ko. Shit! Ang sakit, nasa ulo ang sakit at mali sa kundisyon kong ito, pero bakit sumasakit ang dibdib ko?

'What the fuck!'

Am I going to die? Seriously? In this situation? Kung mamamatay man ako please naman, sana naman maalala ko muna ang lahat ng nakalimutan ko, ayokong mamatay na naguguluhan at nakukulong sa mga konklusyon ko, higit sa lahat ayokong matapos ang buhay ko na hindi manlang kita naalala.

Tumayo ako at uminom ng maraming tubig para maibsan ang sakit sa dibdib ko, dumaragdag pa ang kirot na nararamdaman ko sa sentido ko, napaupo ako sa kama at natulala nalang sa bintana, naka bukas ito at kitang kita ko ngayon ang napakaraming bituin sa kalangitan

"Alam kung nakalimutan kita" nakangiti ko iyong sinabe, hindi ko alam kung bakit merong umuusbong na emosyon sa kalooban ko "Gusto kitang maalala, p-pero kahit anong pilit ko hindi ko talaga kaya" Sabi ko na may mapait na ngiti, nakatingala sa kalangitan na nababalot ng nagnigning na bituin. Hindi ko man makita ang buwan ngayon nasisiguro ko namang na nandiyan lang s'ya, kahit hindi ko na sya makita sapat na sakin ang mga bituin, na sinasamahan ako sa malamig na gabing ito