61 ¦ sixty-one

484 33 11
                                    

JISOO'S POV

It was afternoon in Saturday when I decided to chat my friends and tell them that I'm going to treat them a dinner for tonight in exchange for their all out support to our game last night.

Nandito kaming eleven ngayon sa samgyup restaurant na malapit lang sa ygu. Rosé, Jennie, and Lisa suggested this place for us to eat dahil pang-maramihan daw ang servings dito at siguradong mabubusog daw sila.

Busog nga sila, ubos naman pera ko mamaya.

Mabuti na lang at kahati ko si Jin sa pagbabayad sa lahat ng kakainin naming lahat ngayong gabi. I also invited him and his friends because they also cheered a lot last night. Sabi rin ni Jin sa gc namin kagabi, makikihati raw sya sa bill namin dahil nanalo rin sila sa final game nila.

In short, we're here to celebrate our victory.

"Pa-abot ng lettuce please."

I get back to my senses when Jin suddenly whispered that to my ear. Agad kong inabot yung tray ng lettuce sa gilid at binigay iyon sa kanya.

I suddenly remembered how awkward it is for us when I saw him earlier.

Gosh, he just lowkey confessed his feelings for me last night and now he's acting like he didn't say anything which made me pissed.

He's such a two-faced guy, tss...

Kita ko ang mapang-asar na ngiti ni Jennie na umiinom ng iced tea sa harap ko. Naka-isip agad ako ng ipang-gaganti sa kanya.

"Type mo pala yung taga SM University na laging nagagawi sa YGU? Ano nga ulit name nya?" I asked Taehyung who is seating beside my left.

"Sino? Si Irene?" He raised his brows. "Dati oo, pero hindi na ngayon. May bago na 'kong type eh." Aniya.

Nagulat sila nung biglang nabilaukan si Jennie. Ayan, asar pa more.

I just smirked at her while giving her some tissues to wipe off the spilled water on her clothes. She rolled her eyes at me and I laughed at that.

7 o'clock na ng gabi ngayon pero hindi parin kami tapos magsikain dahil sa sobrang dami naming pinag-kukwentuhan at pinag-tatawanan. Nangunguna palagi sila Hoseok, Jin, at Rosé sa kadaldalan.

Umingay lang lalo sa table namin nong dumating na yung mga soju na inorder nila kanina. Nag kanya-kanya silang kuha sa mga bote at nagsimula na silang mag-inuman. Buti na lang solo namin itong second floor ng restaurant.

I excused myself for a minute to go to the bathroom. Matapos kong umihi ay lumabas rin ako kaagad at naghugas ng kamay.

Halos mapatalon ako sa gulat nang makita ko sa salamin na papunta sa gawi ko si Jin kaya agad kong binanlawan ang kamay ko.

"What's with the rush?" He asked.

I turn the faucet off and looked at him. "Magkano nga pala yung bill na paghahatian natin?" I changed the topic.

"Bayad ko na, don't worry." Aniya at lumakad sa gilid ko para maghugas rin ng kamay.

"What? Akala ko ba hati tayo?"

"It's fine. Hindi naman labag sa loob kong ilibre kayong lahat eh." He laughed.

Hindi na ako nagsalita at pinanuod ko lang syang maghugas ng kamay nya na hindi ko alam kung bakit ko ba ginagawa in the first place.

"About what you said last—"

"Pwedeng wag muna nating pag-usapan yan?" He cut me off. He looked embarrassed after saying it and I don't understand why.

Napa-atras ako nong natapos sya at lumingon sa akin. I even gulped down my throat when our eyes met.

"B-Bakit ayaw mong pag-usapan natin? May problema ba?" I asked.

"I was just worried if you're alright with that or not. Alam ko namang nagulat kita sa nasabi ko kagabi."

"But it doesn't mean—"

"Don't worry yourself to much about it. Isipin mo na lang na hindi ko sinabi yun para hindi ka naiilang sa akin." He gave me a short smile before walking away but I instantly held his arm, making him stop.

"Wait lang."

Agad syang lumingon sa akin.

"Does your friends know that you like me?" Medyo kabado kong tanong.

He scoffed at my question. "Matagal na nilang alam. Maski sila Jennie, Lisa, at Rosé, alam na rin nila." He answered and softly removed my hands on his arm.

"H-How did that happen?"

"Obvious na noon na may gusto ako sayo. Bilib nga ako sayo eh, hindi mo pala nakikita 'yon." Sabi nya at bahagyang natawa.

"Since when?"

"Anong since when?" His brows furrowed.

"Kailan mo pa ako nagustuhan?" I cleared.

"I already like you since the day we started talking." He smirked and walked away

Wrong Goodbyes Where stories live. Discover now