Dahan-dahan kong nilingon ang misteryong nilalang na nasa aking likuran. Lumaki ang aking mga mata nang makita ang kulay ng kaniyang parehong mga mata. Kulay pula ang kanan at kulay asul naman ang isa pa.
Gayunpaman, hindi ko gaanong maaninag ang kabuuan ng kaniyang mukha dahil madilim ang kapaligiran. Nabitawan ko rin ang flashlight na hawak ko kani-kanina lamang na ngayo'y nasa talampakan ko na. Kailangan kong makaalis kaagad dito.
"Please, 'wag mo muna akong patayin," napahinto ako. "Kung nagambala man kita ay hindi na ako babalik dito. Lalayo na talaga ako, yung tipong mas malayo pa sa buwa-" hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang bigla na lamang niyang tinakpan ang bibig ko gamit ang kaniyang hintuturo dahilan para tumigil ako sa pagsasalita.
"Really?" nakatitig ang misteryong nilalang sa mga mata ko ngayon. Kaunti na lamang din ang distansiya ng aming mga mukha. Napalunok ako habang nag-iisip ng plano kung paano ako makakatakas.
Palipat-lipat ang tingin ko sa kaniya at sa isa pang gilid. Kung tutuusin, mabilis naman akong tumakbo, kung kaya't siguro ay hindi na niya ako mahahabol. "Don't you dare to run" lalo pa akong natakot sa sinabi niya dahil kahit anong oras ay baka patayin niya ako. Bukod pa roon, tila'y nababasa pa talaga niya ang nasa isip ko.
"I've waited ages for this. I lured you into a trap." what does he mean by that? "I never knew that there's still one person left who is too stupid to realize that she made the wrong decision." DID HE JUST CALLED ME 'STUPID'? bago pa niya magdagdagan ang mga salitang kaniyang binitawan ay bigla akong sumingit.
"Don't call me stupid." pagtanggol ko sa aking sarili. I was just curious that's why I chose to open the door. Napatigil ako sa pagsasalita nang bigla kong maalala na delikado palang tao ang kausap ko ngayon. "I'll give you a couple of seconds to say your last words." he whispered. Ano ba naman kasing pumasok sa isip ko at sinundan ko pa talaga ang mga footprints na nakita ko. Siguro nga tama siya na I'm really stupid. But only this time.
"Teka!" pagpipigil ko. Buti na lamang gumagana na ang utak ko ngayon. "I said words, not a word." tugon niya, nagagawa pa talaga niyang magbiro?
"Don't kill me." tugon ko. "I'll give you blood. As well as alternative foods." napatingin naman ako sa kaniya at mukhang sabik na sabik ito, dahil bahagyang gumagalaw na ang mga mata niya.
Sa totoo lang, wala naman talaga kaming dugo sa bahay ngayon. Maliban na lamang sa dugo na nasa katawan ko. Syempre, kapag nakarating ako sa bahay ay isasarado ko kaagad ang pinto at tatawag na ng police, then tadan! Mission accomplished.
"Are you sure that you're not lying?" he questioned me. Tumango-tango naman ako at may kasama pang pilit na ngiti.
"Remember this. You can't run from me, mas mabilis pa ako sa iniisip mo." bakit parang ang hirap magsinungaling sa tulad niya. "Then, lead the way." tsaka niya ako tinulak dahilan para matalisod ako. Ililigaw ko ba siya?
