Seokjin, Taehyung ve Hoseok'la yemek yiyecekleri mekana geldiğinde ikisi de çoktan şık masalardan birine oturmuş onu bekliyordu. Hızlı adımlarla masaya yanaştı ve mahcup bir şekilde konuştu.
"Özür dilerim çocuklar. Geç kaldım."
"Sorun değil hyung." dedi Hoseok içtenlikle gülümseyerek. "Biz geleli de çok olmadı zaten."
"Sorun Hoseok." diye söylendi Taehyung huysuz bir şekilde. Daha sonra da öldürücü bakışlarını karşısına oturan abisine dikmişti. "Nerede kaldı senin dakikliğin?"
"Hesapta olmayan bir işim çıktı. Üzgünüm."
"O halde yeterince üzgünsen yemekten sonra bize tatlı da ısmarla."
"Tabi ki."
Taehyung Seokjin'in onaylamasını duyduktan sonra sırıtmış ve kafasını sallamıştı. Bunun bu kadar kolay olacağını hiç düşünmemişti halbuki.
"Tae?" dedi Hoseok bakışlarını yanında oturan sevgilisine doğru çevirirken. "Neden tatlıları bize sen ısmarlamıyorsun?"
"Çünkü az önce abim ısmarlayacağını söyledi. Ona saygısızlık edemem."
"Sorun değil çocuklar." dedi Seokjin gülümseyerek önündeki menüyü incelerken. "Bugün size söz verdiğim gibi ne isterseniz ısmarlayacağım. Keyfinize bakın."
"O halde tatlıları benim ısmarlamama izin ver hyung." dedi Hoseok kibar bir şekilde fikrini söyleyerek. Bunun üzerine Taehyung kaşlarını hoşnutsuzlukla çatmıştı.
"Hey, sen davetlisin. Sana hesap ödetmeyeceğiz."
"Taehyung haklı Hoseok." dedi Seokjin bakışlarını menüden kaldırırken. "Sen davetlimizsin."
"Ama her yemeğe çıktığımızda hesapları sen ödüyorsun hyung." dedi Hoseok mahcup bir ifadeyle itiraz ederken. "Bir defa da ben ödemek istiyorum."
"Sen de seni yemek yaptığım zaman eve davet ettiğim her akşam elinde koca bir buket çiçekle geliyorsun."
"İkisi aynı şey değil hyung. Benimki alt tarafı bir çiçek."
"O çiçeklerin benim için ne kadar önemli olduğunu bilsen asla böyle söylemezdin."
Seokjin'in gülümsemesiyle birlikte Hoseok da gülümsemiş ve memnuniyet dolu bir ifadeyle Seokjin'e bakmıştı.
"Sen gerçekten dünyanın en iyi hyungusun." dedi hayranlık dolu bir ifadeyle Seokjin'i süzerken. "Ama her defasında ücreti senin ödemen beni utandırıyor."
"Siz benim kardeşimsiniz Hoseok. İnsan abisinden utanmaz." dedi Seokjin hemen düşüncesini net bir şekilde açıklarken. "Bir daha böyle şeylere kafanı takma lütfen."
"Öyleyse okul bittiğinde sana ilk maaşımla yemek ısmarlamama izin ver."
"Bak bu olur işte." dedi Seokjin gülümseyerek. "Anlaştık."
"Anlaştık."
Hoseok masayı aydınlatan bir gülümseme daha sunduğunda Taehyung yanında oturan sevgilisini huysuz bir şekilde dürtüklemişti.
"Ne oldu Taehyung?"
"Benimle de ilgilen." dedi Taehyung küçük bir çocuk gibi dudaklarını büzerken. "Hep abimle konuştun."
Seokjin onun bu kıskanç hallerine gülerken, Hoseok gözlerini devirmiş ve hemen ardından sevgilisinin yanağına küçük ama sevgi dolu bir öpücük kondurmuştu. Bunun üzerine Taehyung pişmiş kelle gibi sırıttı. Tam bu sırada garson yanlarında bitmiş ve hızlı bir şekilde siparişlerini almıştı. Bir süre bekledikten sonra yemekleri servis edildiğinde uzun bir süre kimseden ses çıkmadı.
