Haters to lovers....or not

Κεφάλαιο 1

Άλλο ένα πρωινό ξύπνημα. Άλλη μία μέρα δουλειάς. Βαριέμαι να σηκωθώ μια χαρά είμαι στο κρεβατάκι μου. Τουλάχιστον αύριο θα πάμε διακοπές με τα κορίτσια. Οι πρώτες μας διακοπές μαζί. Είμαι πολύ χαρούμενη. Ανυπομονώ για αύριο. Και τότε η μάνα μου με διέκοψε από τις σκέψεις μου.

Μαμά:Σήκω να ετοιμαστείς.

Theo(Τέο):Βαριέμαι.

Μ:Ρε σήκω να ετοιμαστείς θα  αργήσεις και θα σε κρατήσει πάρα πάνω. Αύριο πρέπει να ξυπνήσεις νωρίς και μετά να φτιάξεις την βαλίτσα σου.

Theo:Πωωωω. Καλά.

Και σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια. Πήγα στο μπάνιο έκανα την ρουτίνα μου ντύθηκα και έφυγα για την καφετέρια που δουλεύω. Όπως πάντα έφτασα νωρίτερα για δουλειά. Ναι δεν μου αρέσει να αργώ. Καθόλου όμως. Αλλά με τις κολλητές που έχω με κάνουν και αργώ γιατί αυτές δεν είναι ποτέ στην ώρα τους. Τέλος πάντων ψυχραιμία Theo πρέπει να πάρεις παραγγελία δεν μπορείς να ξεσπάσεις πάλι πάνω στους πελάτες. Δηλαδή θα έχουν ψυχολογικά.

Μετά από τρις ώρες κουραστικής δουλειάς έχω διάλειμμα. Και μόλις πήγα να κάτσω σε ένα τραπέζι κάθισε η Μαρία και η Μυρτώ. Τις πλησίασα και κάθισα μαζί τους.

Μαρία:Ανυπομονώ για αύριο. Οι πρώτες μας διακοπές.

Είπε ενθουσιασμένη.

Μυρτώ:Θα περάσουμε τέλεια.

Theo:Το ξέρω.

Μαρία:Ένα σας λέω αν κάνετε καμία βλακία θα κάνω ότι δεν σας ξέρω.

Μυ-Theo:Πρωτότυπο.

Είπαμε ταυτόχρονα και γελάσαμε. Αν δεν καταλάβατε ποιες είναι. Είναι οι κολλητές μου. Που μου σπάνε καθημερινά τα νεύρα και θέλω να τις δώσω στον παλιατζή. Το θέμα όμως είναι ότι μετά θα μου τις φέρει πίσω. Και επίσης τον λυπάμαι τον άνθρωπο για να του κάνω τέτοιο κακό. Κρίμα δηλαδή.

Μυ:Ααα τώρα που το θυμήθηκα πήγενε φέρε μας δύο σοκολάτες κρύες σερβιτόρα που δουλεύεις την τελευταία μέρα πριν τις διακοπές σου.

Και την αγροιοκοίταξα. Και αυτήν απλώς γέλαγε. Ναι την τελευταία μέρα πριν τις διακοπές μου δουλεύω γιατί το αφεντικό μου είναι μαλάκας. Εννοώ αυτές δεν δουλεύουν σήμερα και λογικά θα με κοροϊδεύουν μέχρι να σχολιάσω. Σαν σωστές φίλες που είναι.

Theo:Ωραία μια και εσείς δεν δουλεύετε θα μου φτιάξετε την βαλίτσα.

Είπα με ένα απαξιωτικό βλέμμα.

Μα:Τιιιι. Εγώ δεν είπα τίποτα. Να φτιάξει μόνο της αυτή την βαλίτσα σου.

Είπε η Μαρία δείχνοντας με το δάχτυλο την Μυρτώ η οποία την κοίταγε με ανοιχτό το στόμα.

Μυρτώ:Ιούδα.

Και σηκώθηκα από εκεί γελώντας μαζί τους. Πήγα μέσα και μετά από 17 λεπτά οι σοκολάτες ήταν έτοιμες. Της πήγα στο τραπέζι και ξανά κάθισα μαζί τους. Μιλάγαμε για διάφορα θέματα μέχρι που ήρθε η ώρα να γυρίσω στην δουλειά. Τα κορίτσια θα μέναν μέχρι να σχολιάσω για να φύγουμε μαζί και φυσικά να μου φτιάξουν την βαλίτσα. Όχι που θα τις αφήσω εγώ. Θα θέλαν.

Αφού πέρασαν άλλες τρεις ώρες τελείωσα. Θα πήγαινα πρώτα για φαγητό μιας και είναι 15:07 και δεν έχω φάει τι εγώ όλοι μέρα. Πήγαμε κλασικά για πιτογυρο. Πιτογυρο μόνο μπιτσις. Φάγαμε και πήγαμε σπίτι μου. Αφού μόλις φτάσαμε έφαγα γκρίνια για την βαλίτσα καμιά ώρα πιο πολύ από την Μαρία τις έβαλα να μου την φτιάξουν. Όταν τελείωσαν είπαμε να πάμε μια βόλτα στο υπέροχο λιμάνι Μεσολογγίου. Ααα δεν σας είπα από το Μεσολόγγι είμαι. Μέσα μου κυλάει βλάχικο αίμα. Ασχολίαστο.

Τέλος πάντων πήγαμε στο λιμάνι και πήραμε από το περίπτερο πατατάκια και κόκα κόλα. Μην ρωτάτε για την κόκα κόλα απλώς μας ήρθε. Εμένα δεν μου αρέσει αλλά δεν έχω και άλλη επιλογή. Δεν με άφησαν να πάρω πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό.

Κάτσαμε σε ένα παγκάκι και κοιτάγαμε την θάλασσα. Ήταν τόσο ήρεμη και ωραία. Αφού φάγαμε και κάναμε τις ωραίες μας βλακίες. Θα κάναμε και βουτιά στο λιμάνι αλλά δεν μας άφησε η Μαρία. Πήγαμε στο σπίτι της Μυρτώ να κοιμηθούμε. Θα μέναμε εκεί το βράδυ ώστε να πάμε μαζί.

Βάλαμε μία ταινία να δούμε μέχρι να περάσει η ώρα και φτιάξαμε νουντλους. Περιττό να πω πως στα μισά της ταινίας η Μαρία κοιμήθηκε. Δηλαδή τι άλλο θα έκανε? Και στην πρώτη ταινία που είχαμε δει παραλίγο να την πάρει ο ύπνος. Δεν ξέρω πως κρατήθηκε εκείνη την μέρα.

Μόλις τελείωσε η ταινία πήγαμε και εμείς να ξαπλώσουμε. Αύριο έπρεπε να ξυπνήσουμε από της 5 γιατί 6 ώρα έχει λεωφορείο για Αθήνα και 11 φεύγει το καράβι για Σαντορίνη. Βλέπετε στο κατσικοχώρι που μένουμε δεν έχουμε καράβια για τέτοιες δουλειές αλλά τέλος πάντων. Τώρα τι θα κάνουμε τρις ώρες Αθήνα δεν έχουμε ιδέα. Ένα είναι όμως σίγουρο θα μας μάθει και η Αθήνα. Δεν μας φτάνει το Μεσολόγγι και η Σαντορίνη θέλουμε και την Αθήνα. Και έκλεισα τα μάτια μου να κοιμηθώ. Το ξυπνητήρι το είχα βάλει από το πρωί μην το ξεχάσω.

Και αυτό ήταν το πρώτο κεφάλαιο από αυτήν την ιστορία. Ελπίζω να σας άρεσε. Αν και είναι πολύ μικρό σε σχέση με άλλα κεφάλαιο που έχω γράψει στην άλλη μου ιστορία. Όμως σας υπόσχομαι ότι θα τα μεγαλώσω.

Ένα θα σας πω γιατί το τι θα γίνει στο επόμενο κεφάλαιο χαμός. Αυτό μόνο καλά να περνάτε στην διακοπές σας. Ααα επίσης θα αργήσω λίγο να ανεβάσω το δεύτερο κεφάλαιο γιατί θα ξεκινήσω και άλλη μία ιστορία. Αυτά από εμένα τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο μέχρι τότε σας φιλώ.

Φιλάκια 😘😘😘❤️