Why R U? [SaifahxZon]

3.1 / Günaydın

Selamm 500'e özel bölüme hoşgeldiniz çok geç biliyorum. Bir kaç arkadaşın gazabı ve gazı sağ olsun yeni bölüm +2 özel bölüm atmaya karar verdim. Umarım yakın zaman da yazıp da hepsini atabilirim. Defterime bir ara yazdığım bir hikayeyi yazacağım hikaye ile bir bağlantısı var mı diye sorarsanız sanırım yok yine de Sai ve Zon adına lütfen keyfini çıkarın!

▪︎Yazar▪︎
Saifah yanında uyuyan küçük adama baktı. O çok güzeldi. Bir erkeğe göre fazla güzel...

Aklından sürekli "Erkek olmasına rağmen nasıl böyle güzel olabilir?" Diye geçiriyordu.

Suratını hafifçe Zon'a yaklaştırdı.

Saifah ● Dudakları da bir o kadar güzel.

Saifah kontrolünü kaybetmişçesine suratını Zon'a yaklaştırıyordu.

Bir an duraksadı.

Zon ise yavaşça gözlerini araladı ve o anda olduğu durum onu şoka uğrattı.

Saifah Zon'nun belinden beri kolunu sarmış yüzü ile arasında küçük mesafeler vardı.

Saifah bir an uzaklaşmayı düşünmüş olsa bile bunun tam tersine yüzünü daha çok yaklaştırdı.

Zon kaskatı kesildi ve ne yapacağını bilemedi.

Saifah kendi dudaklarını bir o kadar güzel bulduğu dudaklarla birleştirdi.

Zon bir tepki vermedi.

Karşı koymadı ama karşılık vermedide.

Saifah geri çekildi.

Kapattığı gözlerini araladı.

Zon irkildi ve battaniyeyi suratını çekip arkadasına döndü.

Saifah hiç bir şey demedi hayal kırıklığıyla birlikte arkasına dönüp uyumaya çalıştı.

Zon da aynı şekilde uyumaya çalışmıştı.

Ama ikisi de biraz önce olan olayın heyecanıyla sadece çalışmakla kalmıştılar uyuyamamışlardı.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Zon sıkıca sarıldığı bedeni daha çok sıktı. Saifah da ona sıkıca sarılmış küçük bedene kollarını daha çok sardı.

Bir süre sonra Saifah gözlerini araladı.

Önündeki güzel manzara onu şoka uğrattı.

Zon'nun uyurkenki hali Saifah'nın kendini tutmasını zorlaştırıyordu.

Kollarını kendine çekti ve Zon'nun saçlarına daldırdı.

Saifah Zon'un saçlarını okşarken hem Zon'u izliyor hemde yaptığı mimiklere gülüyordu.

Zon Sai'a yaklaştı ve ona daha sıkı sarıldı.

Zon ● Hıımm....

Sanki elinden alınacakmış gibi sıkıca tutuyordu Saifah'yı.

Saifah ne yapacağını şaşırmıştı. Uyandırmalı mıydı? Ama uyandırırsa bulundukları durumdan rahatsız olucaktı.
Uyandırmazsa ise.... Saifah yine kontrolünü kaybedecekti.

Saifah zihnindeki düşüncelerle meşgul olurken Zon gözlerini aralamıştı.

Saifah Zon'un gözlerini açtığını görür görmez
Kolunu Zon'un üstüne atıp uyuyormuş numarası yaptı.

Zon uyandı ve oturur pozisyona geldi.

(YuMii2; hadi azcık kuduralım.)

Saifah'nın saçları ile uğraşmaya başladı. Elleri saçlarından Saifah'nın yanağına kaydı.

Zon ● Sanırım artık sana sarılmadan uyuyamıyorum...

Zon Saifah'nın önüne gelen saçlarını geri itti ve elini yine yanağına sabitledi.

Dudağına bir öpücük kondurup geri çekildi.

Zon ● Günaydın.

Saifah'nın kalp atışları bağımsızlığını ilan etmişti.

Zon yataktan çıktı ve lavaboya ilerledi. Kapı kapanma sesi duyulur duyulmaz
Saifah ayaklandı.

Saifah ● Ne?

Ellerini kalbine götürdü.

Saifah ● O çok tatlı...

Zon duvara yaşlanmış Saifah'yı izliyordu.

Zon ● Uyandın mı?

Saifah ● E-evet. Ne zamandır ordasın?

Zon ● Bir anda yatakta ayaklandığından beri.

Saifah şaşkındı. Yavaş adımlarla geriye doğru ilerlerdi.

Saifah ● Ş-şey...

Zon ● Ney?

Saifah ● O zaman sen duydun?

Zon ● Neyi duydum?

Saifah ● Benim sana...

Zon ● Senin bana tatlı dediğini mi? Evet duydum.

Saifah ● N-ne? Bak ben onu- S-sen beni niye uyurken öptün peki?

Zon ● Aa uyanık mıydın?

Saifah ● Evet yani- soruma cevap ver.

Saifah gittikçe kızarıyordu ama böyle duramazdı Saifah batacaksa Zon ile batacaktı. Hem Zon kızarınca da çok tatlıydı.

Zon Saifah'ya doğru ilerledi. Kendinden emin bir suratı vardı. Utanmıyordu kızarma belirtisi bile yoktu.

Zon ● Öpmek istedim çünkü öpemez miyim?

Saifah ● Öyle bir şey demedim ama-

Zon Saifah'yı köşeye sıkıştırdı.
Sağ elini duvara dayadı.

Saifah duvar ile Zon'nun arasında kalmıştı.

Zon ● Ama?

Saifah geri çekilmeyecekti suratını Zon'a yaklaştırdı.

Saifah ● Ama neden öptün? Nedenini merak ediyorum.

Zon geri çekildi.

Zon ● Kendin bul.

Saifah ● Ne?! Ben nasıl bulabilirim ki?

Zon ● Aslında o kadar da zor değil.

Saifah Zon'u omzundan beri itekleyerek yatağa attı ve üstüne çıktı. Yüzleri arasında bir ilerleme payı vardı.

Saifah ● Kolay mı? Konu sensen hiç bir şey kolay değil. Bazen başka bir şey diye düşünüyorum bazen başka bir şey. Üzgünüm ama seni anlamıyorum.

Zon ● Neden bu kadar zorluyorsun ki? Düşündüğünü söyle gitsin.

Saifah yavaşça gözlerini kapattı.

Saifah ● Beni seviyorsun.

Zon ● Evet seni seviyorum.

Zon kollarını Saifah'nın boynuna kenetledi aralarındaki mesefayi kapadı ve dudaklarını birleştirdi.

Saifah kollarını Zon'nun yanaklarına sabitledi. Öpücükleri masum ama kalp çarpıntan türdendi.

Saifah geri çekildi alnını Zon'nun alnına dayadı.

Saifah ● Seni seviyorum Zon seni çok seviyorum.

Zon ● Bende seni, Seni seviyorum Saifah.

Evet bu özel bölüm cidden uzun zamandır hikayeye çevirmek istediğim kısa bir nottu. Hikaye yapmaya üşendiğimden özel bölüm olarak yapmaya karar verdim.
Umarım beğenmişsinizdir
Hatalarım varsa mazur görün lütfen.

-İyi okumalar !