Το αίνιγμα του βρικόλακα

Λάθος μέρη και λάθος στιγμές

Σάββατο 8 Αυγούστου 2020
Μπραν, Ρουμανία
Ώρα 15:33

"Μα όλα αυτά δεν... Δεν..." διέκοπτε ο Τζιόρτζιο Μπιάνκι, καταφανώς συγχυσμένος. Δεν μπορούσε να βρει λογική εξήγηση. Τόσα καινούρια στοιχεία στην επιφάνεια, που καθόλου δεν συμβάδιζαν με την ως τώρα γνωστή ιστορική αλήθεια.
"Κύριε συνάδελφε, παρακαλώ διατηρήστε την ψυχραιμία σας. Κατανοώ ότι δεν είναι εύκολο, όμως σαν επιστήμονες πρέπει να αντιμετωπίσουμε οποία δεδομένα μας παρουσιάζονται στα πλαίσια των ερευνών μας" προσπάθησε να τον καθησυχάσει η Ευρυδίκη Στάμου.
"Ας ανακεφαλαιώσουμε" τους επανέφερε ο Γιάκομπ Άντριενσεν. "Σε γενικές γραμμές, οι μελέτες των τελευταίων ημερών, με την εύρεση του χειρογράφου της πιο έμπιστης υπηρεσίας του Βλαντ Γ' του Ανασκολοπηστή, την επίσκεψη στο κάστρο Ποϊενάρι και την εύρεση εξαφανισμένων ιστορικών πηγών, προερχόμενων από τον Εουσέμπιου Λούγκου, ντε φάκτο φροντιστή του κάστρου, που έζησε σύμφωνα με στοιχεία των ληξιαρχικών πράξεων των αρχών της περιοχής Άρεφου από το 1924 ως το 1988 προκύπτει το εξής:
Όσα αντικείμενα βρίσκονταν στο Ποϊενάρι, είτε μεταφέρθηκαν στο Μπραν, χωρίς ο ίδιος να γνωρίζει τον λόγο (σημειωτέον ότι ηλικιωμένοι ντόπιοι κάτοικοι πιθανολογούν ότι οι μεταφορές έγιναν για ενίσχυση του τουρισμού), είτε καταστράφηκαν από κατολίσθηση το 1888 και από ισχυρές σεισμικές δονήσεις το 1940 και το 1977".
"Σας φαίνεται ικανοποιητικό αυτό το καταστάλαγμα;" τον ρώτησε η Ντορίνα Γκιουλάι.
"Σίγουρα δεν αναμέναμε αυτό έπειτα από το μέγεθος μιας τέτοιας έρευνας".
"Δεν καταλαβαίνω. Πώς είναι δυνατόν, πρώτα ο υπηρέτης να ξεσκεπάζει όλα αυτά για τον αφέντη του, μετά να χάνονται τα ίχνη του, ένας βοσκός που φρόντιζε πεντακόσια χρόνια αργότερα το Ποϊενάρι... Ξέρω ότι μιλάω δίχως συνοχή, όμως πώς εξηγείται ότι αυτά τα χαρτιά δεν καταστράφηκαν, αν όντως ισχύουν όλα όσα λένε για τον κόμη Βλάντ; Διότι είναι επιβαρυντικά για τον ίδιο στοιχεία, όπως και αν το εξετάσουμε" σχολίασε με την σειρά της η Χουανίτα Ραμίρες, εξίσου αναστατωμένη με τον Μπιάνκι.
"Εγώ πάλι απορώ που όλα αυτά τα γεγονότα εκτυλίσσονται στο Μπραν. Όλοι ξέρουμε ότι το κάστρο Ποϊενάρι ήταν η πραγματική κατοικία του κόμη Δράκουλα. Το Μπραν επρόκειτο για ένα απλό ορμητήριο, το όριο, τρόπο τινά, μεταξύ των ιστορικών περιοχών Τρανσυλβανίας και Βλαχίας" είπε ο κύριος Μπιάνκι.
"Καταλαβαίνω ότι κανείς μας δεν πείθεται με αυτά τα στοιχεία. Σίγουρα χρειάζεται εμβάθυνση στις έρευνες, όμως μπορεί κάποιος να προτείνει μια ιδέα για το τι θα κάνουμε στο εξής;"
"Θεωρώ ότι πριν κάνετε την ερώτηση δώσατε την απάντηση κύριε Άντριενσεν. Πρέπει να ερευνήσουμε κι άλλο την υπόθεση. Ίσως κάποιος από τους αρχαιολόγους που έχουν φτάσει στην τοποθεσία να μπορέσουν να μας διαφωτίσουν με δικές τους γνώσεις" αποκρίθηκε η Γκιουλάι.
"Έχω υπόψιν μου κι αυτό το ενδεχόμενο. Έτυχε, βλέπετε, στο ξενοδοχείο που διαμένω, να συναντήσω έναν παλιό συμφοιτητή μου και συνάδελφο αρχαιολόγο, τον κύριο Ελ Μοχάμεντ. Σπουδαίος επαγγελματίας, από την Ιορδανία. Ίσως να ανατρέξω στην βοήθεια του, από ό,τι φαίνεται θα μας φανεί χρήσιμη, παρότι ο ίδιος εξειδικεύεται στην αραβική ιστορία".
"Μακάρι ο ίδιος να βρει εκείνο που εμείς δεν βλέπουμε" ευχήθηκε ο κύριος Μπιάνκι.
"Υπενθυμίζω ότι, παρά τα σχετικά αισιόδοξα σχέδιά μας, πρέπει να συνεκτιμηθεί και η επιθετικότητα της Ουγγαρίας. Ή μάλλον, ο γενικός αναβρασμός που επικρατεί στην Ευρώπη. Εγώ αυτό το εκλαμβάνω σαν κώδωνα κινδύνου. Είναι αναγκαίο να δώσουμε σύντομα απάντηση σε όλους όσους επιζητούν να μάθουν. Υπάρχει κίνδυνος πολέμου" επισήμανε η κυρία Στάμου.
"Κυρία συνάδελφε, φοβάμαι ότι αυτό δεν είναι στο χέρι μας. Επιτρέψτε μου να γνωρίζω καλύτερα το καθεστώς της χώρας μου. Ό,τι μέλλει γενέσθαι, θα συμβεί και θα το χειριστούμε εκείνη την χρονική στιγμή" είπε η κυρία Γκιουλάι, γεννώντας ανασφάλεια και απελπισία στους συνεργάτες της.