"ကလေး"
"ဟုတ်ကိိုကို"
"ကိုကို့ကိုခွင့်ပြုပါနော်"
"ကိိုကိုကလည်းဒါလေးလုပ်တာကို ကလေးခွင့်ပြုပါတယ်"
Luke ကလေးကိုပွေ့ချီလိုက်ပြီး ပေါင်ပေါ်မှာထိုင်စေတယ်
"ပျွတ်....ပျွတ်...အွန့်..ပျွတ်"
Luke Fu ရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကိုဖြေးဖြေးချင်းစပြီးနမ်းလိုက်တယ်
"ပျွတ်...ပျွတ်...."
"ကလေး အဆင်ပြေရဲ့လား"
"ဟုတ်ကိုကို"
Luke ကလေးကိုကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ပြီးအပေါ်မှာနေရာယူလိုက်တယ် ပြီးတော့အနမ်းတွေဆက်ချွေ ရင်းလက်တစ်ဖက်က ကလေးရဲ့အကျီ ကိုဖြေးဖြေးချင်းချွတ်နေတယ်
"ပျွတ်...ကိုကို.."
အနမ်းတွေစိတ်ကြိုက်ချွေပြီးသွားတော့ ကလေးရဲ့ လည်တိုင်လေးကိုစပြီး နမ်းလိုက်တော့ ညည်းသံရဲရဲလေးထွက်လာတယ်
"အားး..အင့်...အားး"
ကလေးကသူ့ရဲ့လက်လေးနဲ့ ပါးစပ်ကိုပိတ်လိုက်တော့
"ကလေးလက်လေးဖယ်ပါလား ကိုကို ကလေးရဲ့အသံလေးကြားချင်လို့"
"ဟုတ်ကိုကို"
Luke ကလေးရဲ့လည်တိုင်လေးမှာအမှတ်အသားလုပ်ပြီးတော့ ကလေးရဲနီရဲပြီးဆူထွက်နေတဲ့ ချယ်ရီသီးလေးတွေဆီကိုရောက်သွားတယ်
"အားး....ကိုကို..ခံစားလို့ကောင်း...တယ်"
Luke ကလေး ကလေးရဲ့ ခန္ဒာကိုယ်တစ်ခုလုံးကိုအမှတ်အသားတွေလုပ်ပြီးသွားတော့ကလေးရဲ့ဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်လိုက်တယ် ကလေးကတော့ရှုက်လို့ မျက်နှာလေးကနီရဲနေတယ် Luke ကလေးရဲ့ဘာမှမပါတဲ့ခန္ဒာကိုယ်လေးပေါ်မှာသူလုပ်ထားတဲ့ အမှတ်အသားလေးတွေနဲ့ပြည့်နေတဲ့ ကလေး ရဲ့ခန္ဒာကိုယ်ကို သရေကျတဲ့အထိကြည့်နေမိတယ်
"ကလေးရဲ့ခန္ဒာကိုယ်ကအရမ်းလှတာပဲ"
Luke ကလေးရဲ့ပေါင်လေးနှစ်ဖက်ကိုခွာလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လက်တစ်ချောင်းကိုကလေးရဲ့ပန်းပွင့်လေးထဲကိုဖြေးဖြေးလေးစထည့်လိုက်တယ်
