ÇIĞLIK

☻BÖLÜM 5

İyi okumalar😘

Hayat bir döngüden ibarettir siz yaşarken bazı insanlar ölür biz yanlızlığın getirdiği sessizlikle ağlarken başkaları hayatlarının en güzel saniyelerini geçirir... Ve insan hep bir koşuşturma içerisindedir bazen vazgeçeriz bazen düşsekte yeniden ayağa kalkmayı bekleriz umut ruha can veren duygudur insan içindeki tüm ışıkları kaybettiği zaman ölür aslında ve hayat elindeki endişeyle bizim pes etmemizi bekler bu yüzden umudunu kaybeden insan her şeyini kaybetmiş demektir sadece güçlü insanlar bilir karanlıkların başarıya giden en kısa yol olduğunu bu yüzden insan kazanmayı değil savaşmayı öğrenmeli.

Kulaklarıma gelen melodik sesin uykumu bölmesine izin verdim ses kesişmeyince gözlerimi açtım sehpanın üzerinde duran telefonu aldı

Başkan arıyor...

Hızlıca saate baktım 03.29 bu saate aradıysa önemli birşeydir başkanı daha fazla bekletmeden telefonu açtım

"Sana bir adres atıyorum hemen oraya git ben orda olmayacağım tüm sorumluluk sende"

"Olay ne hakkında"

"Cinayet bana soru sorma gidince öğrenirsin"

Sözlerinden sonra telefonu suratıma kapattı sesi sinirli geliyordu sabahın bu saatinde hızlıca gidip elimi yüzümü yıkadım hâlâ uykulu olduğum için yüzümü yeniden yıkadım üzerime siyah pantolon ve siyah t-shirt giydikten sonra arabanın anahtarını cüzdanımı ve telefonumu alıp evden çıktım
Hava soğuktu ve güneş doğmadığı için heryer karanlık sokaklar ise boştu telofonu açıp gitmem gereken adrese baktım ve vakit kaybetmeden yola koyuldum hiçbirşey düşünecek halde değildim uykumun bölünmesinden nefret ederdim yollar boş olduğu için hızlıca ulaşmam gereken adrese geldim sokak tamamen görevli arabalarıyla doluydu arabadan inip eve doğru ilerledim yanıma gelen görevliye polis kimliğimi gösterdim evin güzel bir bahçesi vardı içeriye girince evin düzenli ve bakımlı olduğunu fark ettim karakoldan tanıdığım polisin yanına gittim

"Durum ne?"

Salih cesetin olduğu odaya ilerlerken eldiven uzattı verdiği eldivenleri takarken anlatmaya başladı

"Herşey bir önceki cinayetle aynı sadece not yok"

Salih bunları söylerken koridorun sonundaki odaya gelmiştik

"Peki kim ihbar etmiş?"

"Eşi olay anını görmemiş hatta hiçbir ses duymamış"

"Tamam"

Girdiğim oda genişti çalışma odası olan bu odada kitaplık çalışma masası gibi şeyler vardı ölen kişi çalışmayı seviyor olmalıydı odada birkaç kişi vardı ceseti yanına yaklaştım dudağı kesildiği için görünen kanlı dişlerimi yoksa boynundaki dışarı çıkmış soluk borusu mu daha iğrenç karar veremedim boynuna dikkatlice bakarken arka kısmındaki morluk dikkatimi çekti bu iğne iziydi

"Boynundaki iğne izinin resmini çekin"

Elinde kamera olan görevlinin işini yapması için geri çekildim ceseti tekrar inceledim ama bir önceki gibi morluklar yoktu halıdaki kan tam olarak kurumamıştı kanın baş döndüren kokusu gerçekten berbattı odaya dikkatle baktığımda pencerenin açık olduğunu fark ettim
Elindeki fırça ile masanın üzerindeki parmak izlerini inceleyen kişiye sordum

"Pencereyi de kontrol ettiniz mi"

"Odaya girdiğimizde açıktı bu yüzden ilk başta pencerede parmak izi var mı diye baktım ama hiçbirşey yoktu"

Kitaplığa doğru ilerledim anormal olan birşey yoktu masadaki çekmeceyi açtım içinde dosya vardı dosyayı okuyunca şirketin kâr-zarar durumuna ait bilgiler vardı dosyayı yerine koydum kalem ve boş kağıt dışında birşey olmadığı için çekmeceyi kapattım alttaki çekmeceyi açınca içinde daha önce açılmış bir zarf vardı zarfın içine bakınca için de bir kitap olduğunu fark ettim kitabı zarftan çıkarıp elime aldım aklından bir sayı tut daha önce okuduğum bu kitap gizli bir cinayet hakındaydı kitabın sayfalarını hızlı bir şekilde çevirince bazı sayfaların katlanmış olduğunu gördüm zarfı inceleyince kimden gelmiş olduğuna dair bir bilgi yoktu. Kitabı zarfın içine koyup görevlilere verdim. O sırada içeriye semih girdi