My Enemy Is My Stepbrother... :/

Κεφάλαιο 10ο

Η κοκκινομάλλα της οποίας δεν ξέραμε καν το όνομα κοίταξε με ένα αυ υψηλού βλέμμα την Βάσια και έπειτα φίλησε τον Στέφανο.

ΣΤΑ ΧΕΙΛΗ!

Θα την σκίσω!

Φίλησε τον Στέφανό μου!

Εεεε δηλαδή τον αδερφό μου!

Δεν επιτρέπω να φιλάει τον "αδερφό" μου η όποια νάναι!

Σηκώθηκα και παίρνοντας το κινητό και το παρεό μου σηκώθηκα να φύγω με νευρικές κινήσεις.

Μ: Πού πας αγάπη;

Με ρώτησε η Μαριάννα ακουμπόντας ελαφρά τον ώμο μου.

Κ: Πάω επάνω, δεν νιώθω και πολύ καλά.

Είπα χωρίς να κοιτάω κανέναν.

Σ: Τι έχεις; Θέλεις να έρθω μαζί σου; Πονάς κάπου;

Με ρώτησε με έναν τόνο ανησυχίας στην φωνή του.

Α μπα;

Νοιάστηκε και άφησε την γκομενίτσα;

Κ: Όχι μια χαρά είμαι δεν χρειάζεται να έρθεις, μια απλή αδιαθεσία είναι, θα ξαπλώσω λίγο και θα είμαι καλά.

Του απάντησα με έναν ήρεμο τόνο στην φωνή του.

Χωρίς να του αφήσω περιθώρια απάντησης έφυγα.

Περπατούσε με γρήγορο ρυθμό προς το δωμάτιό μου όταν το σώμα μου συγκρούστηκε με κάτι σκληρό.

Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα ένα πανέμορφο αγόρι.

Ψηλό, με γαλανά μάτια.

Γαμώτο, είναι υπέροχος...

Κ: Εμ... Χίλια συγγνώμη.

Του είπα πλυμμηρισμένη από ντροπή και αφήνοντας ένα αχνό μικρό χαμόγελο στο τέλος της πρότασής μου.

Εκείνος με κοίταξε και μου χαμογέλασε γλυκά.

Έχει υπέροχο χαμόγελο...

Ν: Εγώ συγγνώμη, δεν φταις εσύ. Εμ, Νικ, χάρηκα.

Μου απάντησε και έτριψε αμήχανα το πίσω μέρος του λαιμού του.

Κ: Κέισι, παρομοίως.

Είπα και κοίταξα κάτω από αμηχανία.

Ν: Ωραίο όνομα...νεραϊδένιο...

Μου είπε και με το δάχτυλό του μου σήκωσε το κεφάλι από το πηγούνι για να τον κοιτάω.

Σίγουρα τώρα έχω κοκκινίσει.

Κ: Εγώ πρέπει να πηγαίνω, θα τα πούμε μετά έτσι;