My Enemy Is My Stepbrother... :/

Κεφάλαιο 15ο

Είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου εδώ και ένα τρίωρο...

Έχω αρχίσει να βαριέμαι.

Χτυπάει το κινητό μου.

Βλέπω την επαφή:Χρήστος

Το σηκώνω με ένα βλέμμα περιέργειας.

Κ: Έλα Χρήστο.

Χ: Κέισι πρέπει να σου πω κάτι

Κ: Χρήστο ακούγεσαι ανήσυχος, συμβαίνει κάτι;

Χ: Κέισι, θα σου το πω όσο πιο ήρεμα μπορώ και θέλω να φανείς ψύχραιμη...

Κ: Χρήστο λέγε γιατί τρομάζω.

Χ: Να... Ο Στέφανος.... Είχε ένα ατύχημα με την μηχανή....

Οκευ.....

Μετά από αυτά που μου είπε ο Χρήστος η γη χάθηκε κάτω από τα πόδια μου...

Δεν γίνεται...

Τι έπαθε ο Στέφανος;

Κ: Χ-Χρήστο είναι καλά;

Χ: Δεν ξέρουμε, δεν έχουν έρθει ακόμα οι γιατροί έλα είμαστε στο νοσοκομείο.

Κ:Εν-ενταξει....

Αμέσως σηκώνομαι από το κρεβάτι και πιάνω κινητό, κλειδιά και λεφτά.

Αφού κλείσω όλα τα φώτα βγαίνω έξω και κλειδώνω την πόρτα.

Παίρνω ένα ταξί και πάμε στο νοσοκομείο.

Αφού φτάσουμε πληρώνω και βγαίνω με ταχύτητες φωτός από το ταξί και μπαίνω γρήγορα στο νοσοκομείο.

Πάω στην γραμματεία και ρωτάω πού είναι ο Στέφανος.

Αφού μου πουν που είναι ανεβαίνω εκεί που μου είπαν και βλέπω τα παιδιά απ'έξω....

Ακόμα και ο Νικ.

Τώρα αν ήταν καλά θα τον έβριζα που μετά από όλα όσα έχει πει για τον Νικ εκείνος είναι εδώ τώρα.

Μόλις με βλέπει με βάζει στην αγκαλιά του και ξεσπάω σε κλάματα...

Γαμώτο....

Μετά βγαίνει ένας γιατρός.

Γ: Για τον κύριο Γαληνέου;

Κ: Εγώ είμαι η αδερφή του.

Λέω και πλησιάζω.

Τώρα που είπα αδερφή... Πρέπει να ειδοποιήσω την μαμά και τον Αντρέα.

Γ: Λοιπόν... Η κατάσταση δεν είναι  σοβαρή οπότε δεν χρειάζεται να ανησυχείτε, όταν βγει από το χειρουργείο θα μπει στο δωμάτιο και λογικά θα βγει σε μία εβδομάδα αλλά είναι νωρίς να κάνω διάγνωση πριν τελειώσει το χειρουργείο.