My Enemy Is My Stepbrother... :/

Κεφάλαιο 13ο

Καθόμαστε όλοι μαζί στο σαλόνι και οι άντρες του σπιτιού (αν μπορεί να χαρακτηριστεί άντρας ο μαλάκας) βλέπουν ποδόσφαιρο.

Εγώ με την μαμά μου είμαστε στην κουζίνα και κουτσομπολεύουμε.

Σ: Κέισι φέρε μου άλλη μια μπύρα.

Με διέταξε ο πασάς κοιτώντας την τηλεόραση.

Ρε ασταδιαλα.

Κ: Σήκωσε τα κουλά σου και πάρε.

Του απάντησα παίζοντας με έναν αναπτήρα που βρήκα επάνω στο τραπέζι της κουζίνας.

Μ:Τώρα αγόρι μου θα σου φέρω εγώ.

Λέει η καλόβολη η μάνα μου.

Καλό χάπατο και αυτή.

Αφού του άφησε την μπύρα ήρθε ξανά πίσω στην κουζίνα.

Έπειτα από λίγο χτύπησε το κουδούνι;

Μ: Περιμένουμε κανέναν;

Ρώτησε η μαμά μου σκουπίζοντας τα χέρια της σε μία λευκή πετσέτα.

Κ: Από όσο ξέρω όχι.

Κοιτάξαμε τα αγόρια και αφού είδαμε πως δεν σηκώνονται είπα να σηκωθώ εγώ.

Κ: Μη σκοτώνεστε πάω εγώ.

Ειρωνεύτηκα κοιτώντας τον Στέφανο.

Άνοιξα την πόρτα και είδα έναν κύριο να στέκεται απ'εξω και να κρατάει ένα πολύ μεγάλο κουτί.

? : Η κυρία Κέισι Νικολάου;

Κ: Ναι εγώ είμαι.

?: Αυτό το δέμα είναι για εσάς.

Κ:Ευχαριστώ πολύ.

Μου έδωσε το κουτί και αφού υπέγραψα σε ένα χαρτί έφυγε.

Σ: Ποιος ήταν;

Κ: Κάτι για μένα με κόφτεσαι.

Του είπα ειρωνικά.

Πήρα το κουτί και πήγα στο δωμάτιο.

Λευκό με μία χρυσή κορδέλα τριγύρω.

Έχω πολύ περιέργεια... Ποιος να το έστειλε;

Μπαίνω στο δωμάτιο και κλειδώνω την πόρτα.

Αφήνω το κουτί επάνω στο κρεβάτι και λύνω προσεκτικά την κορδέλα.

Τραβάω απαλά το καπάκι και μέσα βλέπω ένα χρυσό σατέν υφασμα και από επάνω μαύρες γόβες.

Παίρνω τις γόβες στα χέρια μου και τις επεξεργάζομαι.

Υπέροχες...