Her Hafızamda Sen (Adrinette) [Tamamlandı]

17.

Adrien Agreste

Kutlamalara dalmıştım ki Mari'min acı çekercesine inlemesiyle normal hayata döndüm. Bulunduğu yerin altı ıslaktı. Ve sancısı vardı. Bir dakika! Doğum mu başlıyor?

Hemen onu arabaya bindirdim. Annemler ve babam da çantalarla birkaç kıyafet alıp gelecek.

...

Biz hastaneye geldiğimizde hemen sedye getirdiler. Mari'mi sedyeye yatırdıktan sonra sedye başında koşmaya başladım. Sedye ilerledikçe bende ilerliyordum.

...

Birkaç dakika sonra doğumhanenin önüne geldik. İstersem doğuma girebileceğimi söylediler ama ben kapalı ortamlarda durmayı pek sevmediğim için girmek istemedim.

...

Aradan 10 dakika geçince annemler, babam, Alya ve Nino yanımda belirdi.

-Doğumda mı kızım?

Dedi kayınvalidem.

-Evet, bir on dakika oldu.

-Sen neden burdasın? İçeri girmedin mi?

Bunu soran kendi annemdi.

Saşkınca yüzüne baktım.

-Anne b-ben... Korktum... G-giremedim yani b-bilmiyorum...
Y-yapam-madım...

-Tamam sorun değil. Ama girmek istiyorsan acele et.

Düşünmem lâzım. Ya içeri girince olağandışı bir tepki verip hem doktorları hem Mari'mi korkutursam? Ama belki ben içeri girdiğimde Mari mutlu olur? En iyisi gireyim. Daralırsam çıkarım.

Hemen doktorun verdiği kıyafetleri giyip içeri girdim.

Sabine Cheng

Kızım içeri girdiğinden beri aklım onda. Aklımdaki düşüncelere engel olmaya çalışıyorum. Ya düşündüklerim olursa? Yaşadıklarım...

Belki benim yaşadığımı kızımın da yaşaması gerekmiyordur? Bunları düşünmeyi bırakmam lâzım.

...

Ben bunları düşünmeyi bırakmak isterken Adrien oğlum içeri girdi. Eğer Marinette'in yanında olursa endişe etmeme gerek kalmaz.

...

Aradan 10 dakika geçti.

...

Bebek ağlaması sesi geldi kulağıma. Sonra sustu...

...

Adrien üzgün bir şekilde dışarı çıktı.

Onun yanına gidip ne olduğunu sordum.

-Bebek... Mari... O...

-O ne? Söylesene?

-Bebeği küveze aldılar. Mari'nin de bilinci kapalı.

-Ne?

Gözyaşlarıma engel olamadım.

-Bebeği neden küveze aldılar?

Diye sordu Emilie.

-Doktor akciğerlerinde küçük bir problemin olduğunu söyledi.

Hayır, hayır... Bunların olmaması lâzım.

-Marinette'i görmem lâzım.

- A-ama anne... Bilinci k-kap...

-Kapalı olabilir. Onu görmem lâzım.

-Peki anne.

...

İçeri girdim. Melek gibi uyuyan kızımın yanına yaklaştım. Ondan özür diledim. Bunların hepsi benim suçum...

Adrien Agreste

Sabine anne içeri girince ben de gözyaşlarımın yanaklarımdan süzülmesine izin verdim.

Uzun zamandır onu bekliyorduk. Ama hepimizi korkutarak geldi.

Ya ona bişey olursa? Mari ve ben buna nasıl dayanabiliriz? Mari nasıl devam eder? Bebeğimizin bu durumda olduğu ona söylemedik. Çünkü onu eğer biraz tanıyorsam bunların hiçbirini kaldıramaz.

...

Sabine anne odadan ağlayarak çıktı. Hatta çıkamadı. Odanın kapısını açmasıyla bayılması bir oldu. Son anda onu tuttuğum için bedenine bir zarar gelmedi. Ama ruhsal olarak çökmüştü ve dayanacak gücü kalmadığı her hâlinden belliydi. Ama onu bu kadar yıpratan neydi?

Bu çöküşün içinde başka bir sebep daha olduğuna adım gibi eminim.

...

Sabine anneyi bir odaya yatırdık. Orada doktor ve hemşireler onunla ilgileneceklerini söylediler. Onlara güvenip odadan çıktık. Annem ve babamı Nino ve Alya'ya emanet ettim ve onları eve gönderdim.

Mari'min olduğu odanın önünde durduğumda bugüne kadar onunla yaşadığım her şeyi en ince ayrıntısına kadar baştan sona sanki bir film gibi hatırladım.

Onunla yaşadığım her anı hayatımın en güzelleriydi. Dünyayı elime verseler yine de ondan vazgeçmem.

Bunları düşünürken hemşirenin sesini duydum.

-Bayım.

-Buyrun hemşire hanım.

-Hasta 'Adrien' diye birini sayıklıyor.

-Tamam ben hemen gidiyorum yanına.

Dedim ve bekletmeden içeri girdim.

Ben girince o da uyandı.

Önce bana baktı. Sonra eliyle karnını yokladı.

-Bebeğimiz nerede?

Şimdi ben ona ne cevap verecektim?  Ne diyecektim?

-Neden cevap vermiyorsun. O nerede?

-Onu küveze aldılar.

Gözlerinde zaten birikmiş yaşlar yanaklarına süzüldü.

- N-ne?

Marinette Agreste

Benim minik bebeğim küvezde mi? Ama sağlıklıydı. Ben onun sağlığı için her şeyi yapmıştım. Hayır. Onun benden gitmesine izin veremem.

Yattığım yerden doğrulup kalkmaya yeltenince Adrien beni durdurmaya çalıştı ama onu dinlemeden kalkmaya çalıştım. Kalkamayınca Adrien beni tekrardan yatırdı ve sakinleştirmeye çalıştı.

...

Doktor üzgünce içeri girince kötü bişey olduğunu düşünmeden edemedim.

Bölüm gerçekten gecikti. Çoook üzgünüm.

Nasıl buldunuz?

Bana biraz fikir verir misiniz? Aklıma devam etmek için bir fikir gelmiyor şu sıralar😊

Oy sınırı 25 olsun🦋

Hadi oylamayı ve yorum bırakmayı unutmayııın😇

Sizleri seviyorum❤️