"Eee napıyoruz?" Sorduğum soru ile gözler bana döndü Jimin omuz silkip konuşmaya başladı
"Kafeye gideriz yüksek ihtimalle" dudaklarımı büzüp abime döndüm onun yanında oturan ve kalbimin deli gibi atmasını sağlayan adamı es geçip konuştum
"Ya bu gün başka bir şey yapalım kafeye gitmekten sıkıldım" abim bana dönüp omuz silkti
"Daha iyi bir fikrin varsa?" yoktu dudaklarımı aralamıştım ki Tae konuştu
"Jungkook aslında Jisoo haklı bu gün onları sevgilimizle tanıştıralım ne dersin" duyduğum şeyden emin olmak istemiyorum ama söylemişti
Sevgilim demişti ne yani uğruna ölüp bittiğim adamın sevgilisi mi vardı?
"Olur çağır o zaman buraya" abimin konuşması ile derince yutkundum resmen kendi ayağıma sıkmıştım
Gözlerim yanmaya başlayınca fare gibi kaçacak delik aramaya başladım bir bahane bulup yukarı çıkmam gerekti ama ne
Zaten belli bir süre sonra Jin oppanın sayesinde bahane ayağıma geldi kola dolu bardakla önümden geçerken jimin çelme takmıştı o da kolayı üstüme dökmüştü
Ayağa kalkıp hızla konuştum "Ben üstümü değiştirip geliyorum" hepsi bana tuhaf tuhaf bakarken hızla yukarı çıktım normalde böyle bir durumda jin oppaya çemkirirdim sonra da Tae beni sakinleştirirdi ama bu normal bir durum değildi
Hızla odama çıkıp kedimi yatağıma attım kafamı yastığıma gömüp ağlamaya başladım sesim çıkmasın diye dudaklarımı dişliyodum
Sevdiğim adam resmen elimden kayıyor ve ben lanet olsun ki hiç bir şey yapamıyorum çünkü vericeği tepki beni korkutuyor
Git derse ben yaşayamam ağlamaya alıştım ama onsuzluğa alışamam işte bu imkansız
Kapının tıklanması ile kafamı yastığımdan kaldırıp derin bir nefes aldım cidden nefessiz kalmıştım
Ağladığım belli olmasın diye sesimi sabit çıkarmaya çalıştım " Ne oldu" bağırmam ile kapının arkasında ki konuştu
"Hadi aşağı gel Ireneler geldi" konuşan Tae ile derin bir nefes aldım canımı bu denli yakarken yine onun sesinde huzur bulmam kesinlikle haksızlıktı
"Tamam" yataktan kalkıp üstüme siyah bir buluz geçirdim ve Kapıyı açtım birden Taeyi karşımda görünce korktum
"Ohh Tae oppa korktum" bana bakıp gülümsedi "korkma" sonra yüzü endişeli bir hâl aldı
"Ağladın mı sen?" Sorduğu soru karşısında afalladım ne diye bilirim ki evet ağladım çünkü herşeyden çok sevdiğim kişinin sevgilisi var mı?
Kesinlikle hayır ama eğer ağladığımı söylemezsem de neden ağladığımı sorgulicak çünkü öyle ota boka ağlayan bir insan da değilim o yüzden bana göre en mantıklı yalanı söyledim
"Ne hayır tabiki ağlamadım bundan önce giydiğim kazağın tüyü gözüme kaçtı" ve en sevdiğim mevsime bir kez daha teşekkür ettim
"Anladım dur birde ben bakıyım" boyumla eşit olmak için eğilince nefesimi tuttum yakındı fazla yakındı
"Hmm gözün iyi gözüküyor hadi gel" kolunu omzuma atıp beni yürütmeye başlayınca yeni kendime gelmiştim
Kusursuzdu her insanın onu isteyeceği derecede hemde .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABİMİN ARKADAŞI
Fanfiction[Tamamlandı] •••Her insana göre de imkansız aşk başkadır. Düşman ailenin çocuğuna aşık olursun, kralın biricik çocuğuna aşık olursun, fakirsindir zengin birine aşık olursun Bunları neden mi anlatıyorum birine aşığım ama ne düşman ne kralın oğlu ne d...
