Droomdier

Hoofdstuk 5

Eindelijk ben ik beneden! Ik sta in een grote kamer met witte, gladde muren. Er is geen stofje aan, vreemd, want dit lijkt me toch een best wel oude kamer. Voor me staan 3 deuren, met op elk een symbool. In de eerste deur staat een klavertje vier gegrift, in de tweede een lachend gezicht en in de laatste de maan. Ik twijfel even of ik ergens naar binnen zou gaan, maar mijn nieuwsgierigheid is gewoon te groot hiervoor! Ik moet naar binnen gaan, maar misschien kon ik eerst beter de wijnflessen naar mijn moeder brengen, want stel je voor dat ze me komt zoeken! Ik loop de lange trap weer naar boven, vermoeiend! Na een aantal minuten ben ik boven, helemaal vermoeid. Ik hoor mijn moeder roepen: "Waar blijf je met onze wijn? Ik kom kijken als je niet komt opdagen!" Ik roep dat ik eraan kom, grijp een paar flessen en ga naar boven. Mama kijkt me vreemd aan en vraagt: "Waarom moest dat zo lang duren?" Ik probeer snel een smoesje te verzinnen: "Euhm... Ik kon de wijnflessen even niet vinden en was er niet ged met mijn hoofd bij" Ik zet de flessen op tafel en ga terug naar de kelder. Mama ziet het gelukkig niet, ze is te druk bezig met haar gast.

Weer die lange trap af... Gelukkig is naar beneden lopen minder vermoeiend dan naar boven lopen. Wanneer ik beneden ben bekijk ik de 3 deuren nog eens goed. Mijn gevoel zegt me dat het klavertje vier staat voor "Geluk", en het lachende gezichtje voor "blijdschap", maar de maan? Ik heb geen idee.  Een maan kan zoveel betekenen. Ik moet niet meer te veel nadenken, dan ga ik twijfelen, dus ik ga gewoon op mijn gevoel af. Ik open de deur met het lachende gezichtje.

Opnieuw kom ik in een kamer, weer met drie deuren. Op de linkse deur staat in mooie, sierlijke, zilveren letters  "Dreams" geschilderd, op de rechtse staat er met goude letters "Reality". De middelste deur is blanco. Mijn gevoel zegt me dat ik daar naar binnen moet. Ik doe het gewoon. Ik open de middelste deur en stap langzaam naar binnen.