Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Soğuk bir kış gününün arnavut kaldırımlarına vuran rüzgarı yüzümüze çarpıyor eski,yıkık binalar arasında. Hayat ufacık yüreklerin büyük adımlarının birleştiği bu uzun yolda bizi yoruyor, yoracakta. Yolumuza neler çıkacağını bilmeden yol alıyoruz aslında ama tek bildiğimiz bir gerçek var her ne olursa olsun bitmeyecek koca bir sevgi depomuzun yer ettiği kalplerimiz var. Bazen sokağın bir köşesinde durup insanları seyrediyoruz ya bugün bende sokağı senin gözünle seyretmeye koyuldum. Yaşadığın acıların,hayal kırıklıklarını gözünden okumaya çabalıyorum ve anlamaya çalışıyorum. Bunlar öylesine derin açılmış yaralar ki her nefes alış verişinde seni tekrar düşüncelere iten, yorgunlara bırakan, ikilemlere düşüren yaralar. Ama ben senin arkandayım ve sen ne zaman bu yaralardan yorgun düşsen onları sarmak için çantamda biriktirdiğimiz anıları, güzel günleri, gelecek günleri,senden birçok parça saklıyorum ki görmekten aciz sadece kendi yoluna,ayaklarına, bedenleriyle bencilliğe bulanmış bedenler arasında senin hayata ne denli farklı, bambaşka bir gözle baktığını biliyorum ve ne denli güzel olduğunu daha da iyi anlıyorum bugünlerde. Gökyüzünden düşen yağmur damlalarının ıslattığı bedenler hızla uzaklaşıyor sokaktan, ama biz bu yağmurlu günlerde yine biz bu yoldayız. Bu aralar bazı insanların o çıkarcı,pervasız,kendini zeki sanan hal ve hareketlerinden, işin gücün arasında kendimi unuttum galiba, kendimi hayattan biraz daha soyutladım, kendi köşeme çekildim; herşey bana sussun istedim. Bu suskunluk içersinde,mektuplarına geç dönmüş olsamda, sana karşı hiçbir duygum değişmedi ,hiçbiri rolün bir parçası değil ve o duygular dünyasının ağırlığını net gördüğüm için değişmeyeceğinden hep emin ol. Dünyaya çok benzer yerlerden bakıyoruz ;ama diğerlerine göre öyle farklı yerlerden bakıyoruz ki insanların bu bakışı görmesini bekliyoruz aslında sonrası yerini hayal kırıklıkları yağmuruna, üzüntülere, düşünceler denizinde nereye kadar yüzerim demeye kadar uzanıyor. Şunu hiç unutma o mutsuzluklar,hayal kırıklıkları, insanların bitmez şikayetleri,işleri herneyse hepsinin olumsuz yanlarını bir tarafa koysam, diğer taraftaki sana karşı hissettiğim sevgi,mutluluk o kadar fazla ki hepsinden ağır basıyor ve sonunda benden mutlusu yok be diyorum. Çünkü bu duyguyu bilen o kadar az insan var ki asıl güçlü olanlar biziz. Şu anda bilinmez bir yolun köşebaşında da olsak da bir gün yolumuz yine aynı yerde buluşacak, ve o güne eskisinden daha güçlü gelmiş olacağız,hissediyorum çok uzak değil. Çünkü biz dostluk kelimesinin sözlüklerdeki anlamını değiştirecek güçteyiz; bunu yapabiliriz.
