-Дахиад л намайг дагаж байна уу? Чи ч ёстой гаж амьтан юм даа.
Жонгүүк урдаа зогсох чих нь улайчихсан хүүг зивүүнээр ширтэхдээ гараа чангаар атгана.
-Би чамд өдрийн хоол бэлдсэн.
Дээврийн хатуу шалан дээр толгойгоо манартал цохиулан унасан хүү үгээ ч гүйцээж чадсангүй. Үүнийг ч үл тоон Жонгүүк түүний дээр суугаад чангаар дахин цохиод дүрэмтийнх нь цагаан цамцнаас зууран дээш болгов.
-Новш минь чи яг юу хүсээд байгаа юм? Яасан надад шаалгуулах гээд гэрт хүртэл дагаад байгаа хэрэг үү?
Түүний уур бухимдал нь чанга хоолойноос нь ил байх агаад багахан хойшлон суухдаа сая нэг анзаарсан зүйл нь түүний доор хатууран мэдрэгдэх зүйл байлаа.
-Хараал ид, Чамайг цохисоноос болж боссон л гэж битий хэлээрэй. Чи ч үнэхээр гаж амьтан юм даа.
Тэхён хамарнаас нь цус гарсан ч үл анхааран минчийтлээ улайх агаад хажуу тийш харц буруулна. Гэтэл төсөөлөөчгүй байдлаар Жонгүүк арагш түүний эрхтэнд гараа сунган хүргэв. Энэ нь түүнийг улам ичихэд мөн улам хатууруулахад хангалттай байв.
-Том юм гээч. Хах!
Жонгүүк гайхсан төрхтэй хөхрөн инээгээд тонгойн түүнд ойртлоо.
-Тэгвэл туршаад үзэх юм уу? Новш минь.
