Bunlar Hep Müzik / Chanyeol

o t u z i k i

Chanyeol kulise geri döndüğünde ben de salona girecektim ki bizimkileri hatırladım. Ailelerimiz de yarışmaya gelecekti, hatta Minseok da! Nerede kaldı bunlar? Son kez dış kapı tarafına bakınca içeri giren ailemi görünce gözlerim parladı! Hem benim hem Baekhyun'un ailesi karşımdaydı. Aklımdan başka bir şey geçse olacakmış! Hemen dua edeyim Baekhyun kazansın bari!

Sevinçle yanlarına koştum ama geciktikleri için kızacaktım.

"Siz nerede kaldınız ya?"

Byun Teyze: "Yetiştik mi kuşum?"

Telaşlı olduğunu görünce fırça çekmekten vazgeçtim.

"Evet teyze evet, hoş geldiniz! Başlamadı daha, seyircileri şimdi içeri alıyorlar."

Byun Amca: "Baekhyun nerede?"

"Onlar erkenden kulise çağrıldı. Prova yapmışlar. Amca, yol nasıldı? Tansiyonun seni üzdü mü?"

Byun Amca: "Baekhyun'u kaçırdık yani? Kızım yalan yok yolda biraz fena oldum ama oğlum için değer. Siz ne yaptınız?"

"Şeker dağıttım ama sonra da pişman oldum. Eğlenmeye gelen insanlar yarışmayı biraz ciddiye aldı benim yüzümden. Şimdi kendi çocuklarını daha güçlü alkışlayacaklar."

Byun Teyze: "Biz hep birlikte alkışlarsak herkesten daha çok çıkar sesimiz."

Annem: "Tüh ya! Baekhyun bebeğimi göremedik! Baban şehrin girişinde yolu kaybetmeseydi vaktinde gelecektik!"

Babam: "Ya ilk defa geldiğim yer, navigasyonu dinleyeyim derken tabelayı kaçırdım."

"Bir şey olmaz, geldiniz işte, daha başlamadı nasıl olsa."

Byun Amca: "Nore bana dürüst ol! Baekhyun'un sesini videolardan duyuyorum her zaman güzel ama... bize hiç canlı şarkı söylemedi. Dürüstçe söyle, sesi nasıl?"

"Amca onu ilk defa sahnede göreceksiniz, abarttığımı düşünüyorsunuz belki ama inan bana hayran kulübünü eve gidince kendi ellerinle açacaksın."

Babam bana göz kırptı. "Çiçek almayı unutmuşsundur diye düşündük."

Babamın başıyla işaret ettiği yöne baktım. Annemin elindeki kocaman buketi daha yeni fark ediyorum. Nasıl şaşkınım ya!

"Ya siz bir de minnoş minnoş çiçek mi aldınız prens hazretlerine?"

Annem: "Böyle bir günde tabii ki çiçek verilir kızım. Aklında olsun."

Byun Teyze: "Heyecanlanmadım diyordum ama uyandığımda kalbim biraz hızlı atıyordu."

"Oy seni yerim!" diyerek teyzemin yanaklarını sıktım.

Annem: "Hadi gidip kendimize bir yer bulalım."

Salona girdiğimde Sera yanındaki boş koltuğu gösterip bana el salladı. Öbür yanında Chen vardı. Ben de hemen arkamda duran ailemi işaret edip güldüm. Önce anlamadı, sonra anında tanıdı ve heyecanla ayağa kalkıp olduğu yerden selam verdi.

"Bakın Sera orada, ben onun yanına oturacağım."

Byun Teyze: "Yer varsa biz de size yakın otursaydık."

Annem: "Onların hemen arkası boş, oradaki çocuğa söyleriz yan koltuğa kayar, dört kişi otururuz."

Onlar arka sıraya geçerken ben de Sera'nın yanına gittim. Zavallı kızcağız yerine oturmadan Baekhyun'un ailesine bakıyordu. Elleri önünde, birbirine kenetliydi. Yanaklarının kızardığını sarı ışıkta bile görüyordum.