Hidden Dream | Vkook

Part13🌸

جونگکوک خندید و دوباره نفسِ عمیق کشید سرش رو روی قلبِ تهیونگ گذاشته بود و از پشتِ پرده ی اشک به فواره های آب نگاه میکرد.

-حتی اونام باورشون نمیشه که ما انقدر سمج باشیم که بعدِ اینهمه اتفاق باز زنده بمونیم..!

تهیونگ دستش رو روی دستِ داغ کوک نشوند و از گرمای دستای کوک که چندبار فرصتِ لمسشون رو به دست اورده بود فهمید که کوک سردش نیست اما دلیلِ اینکه میلرزید و نمیفهمید.. پس زبونش رو روی لبش کشید و سوالی که تو ذهنش رژه میرفت رو پرسید.

-کوکی سردته؟ 

کوک بیشتر تو آغوشِ تهیونگ مچاله شد و سرش رو به معنای بعله تکون داد

-اوهوم سردمه ، منو از بغلت جدا نکن.

نگفت  که سردم نیست،  بلکه لشکرِ دردام دوباره به تنِ خستم حمله کردن. نگفت که امشب دلم یک آغوش میخواست برای نفس کشیدن الان بعد سال ها نصیبم شده.

نگفت امشب جزو اون آدمایی شده  که نصف بیشترِ بدنش رو خاطره و خیال پر کرده ، فقط گفت سردمه که تهیونگ اونو تو آغوشش نگه داره و آرامشش رو ازش نگیره.

تهیونگ دیگه چیزی نگفت، حسِ غم زده ی جونگکوک رو عمیقا حس میکرد. جونگکوک راست گفته بود، اون دروغگوی خوبی نبود .

اصلا  دروغگوی خوبی نبود ...

درختِ بزرگِ کریسمس تو یک قسمتی از پارک در حال نصب بود که کلی چراغ و توپ های رنگی ازش آویزون بود . چندنفر دورش جمع شده بودن و با شوخیو خنده هر کدوم یک طرفش رو گرفته بودن تا سرِپاش کنن .

وقتی درخت سرِ پاشد و همه وسیله هاش ازش اویزون شد و به کمکِ پسرِ قدبلندی تک ستاره ی طلایی رو نوکِ درخت نصب شد تهیونگ بلندشد و از دست کوک کشید .

-بلندشو میخوام ببرمت یکجایی که خودم خیلی دوسش دارم.

جونگکوک همراهِ تهیونگ از جاش بلندشد و پشتِ سرش راه افتاد 

-کجا؟ 

تهیونگ جوابش رو نداد و دستش رو محکم تر گرفت و به سرعتِ قدمهاش اضافه کرد و کوک هم بی حرف مطیعِ تهیونگ همراهش  راه افتاد تا از لای کلی درخت و گلدون رد شدن و به گوی شیشه ایِ بزرگی رسیدن که انگار ورودیِ یک مکانی بود.

تهیونگ دستش رو پشتِ کمرِ کوک گذاشت و به جلو هلش داد . سرِ راه با مردی که با لباسِ باغبونی کنار وایساده بود حرف زد که اون مرد با خوشرویی و مهربونی جوابش رو داد 

-به پاتوقِ من خوش اومدی.

کوک نگاهش رو از چشمهای قهوه ایِ تهیونگ گرفت و تو اون فضای بزرگ گردوند که خیلی خیلی بنظرش زیبا بود.