GEÇMİŞİN İZLERİ

Gİ 27

(Atlas'ın ağzından)

Yüreğimiz ağzımızda içeride olanları izliyorduk bir sürü doktor Asi'nin yanına gidiyordu şok olmuştuk hiçbirimiz hareket edemiyorduk sadece ağlıyorduk sonra kendime geldim ve cama vurmaya başladım bir yandan da bağırıyordum "ASİ GİTME ASİ YAPMA BIRAKMA BENİ BIRAKMA BİZİ GİTME SENSİZ NAPARIZ BİZ BİZİ SENSİZ BIRAKMA ASİ YAPMA SENİ SEVİYORUZ ASİ SENİ ÇOK SEVİYORUZ GİTME YA GİTME" Barlas ellerini cama yaslamış ağlıyordu Toprak ise ellerini saçlarına geçirmiş ağlayarak olanları izliyordu bense çıkan son sesimle "ASİ NOLUR GİTME" diye bağırdım ve yere düştüm o gitmişti bizi bırakmıştı yapmaz demiştik ama yapmıştı o güçlü kız vazgeçmişti peki ya ailesine ne derdik nasıl derdik kızlarına sahip çıkamadığımızı nasıl bakardık birdaha yüzlerine biz bundan sonra nasıl yaşardık eskisi gibi cehennem çetemiz bitmiş miydi peki daha bir sürü şey yapacaktık biz ama şimdi o yoktu gitmişti.

Toprak birden cama yaklaştı ve kahkaha atmaya başladı şaşkınca kafamı kaldırdım ona noluyo bakışı attıktan sonra önüme çöktü ve "Döndü Atlas,bizi bırakmadı döndü" duyduklarımla bir süre hareketsiz kaldım sonra bende kahkaha atmaya başladım "Ne c-cidden mı" "cidden gel bak" ayağa kalktım ve onu gördüm yaşıyordu YAŞIYORDU cama biraz daha yaklaştım ve "DÖNDÜN LAN DÖNDÜN BİZİ BIRAKMADIN" dedim ve gülmeye devam ettim.

Doktor odadan çıktı ve yanımıza gelerek konuşmaya başladı "Asi bizi çok korkuttu oysaki durumu da çok iyi gidiyordu neden böyle oldu anlamadık ve unutmayın o sizi duyuyordu neyse şuan gayet iyi yakında uyanır geçmiş olsun" dedi bizde kısaca teşekkür ettikten sonra yanımızdan ayrıldı.Toprak yanıma yaklaştı birden beni kucağına aldı ve sıkıca sarıldı "Döndü be döndü" sarılışına karşılık verip "döndü bizi bırakmadı" dedim biraz daha sarıldıktan sonra beni bıraktı ve Asi'nin yanına gitti.

Barlas yanıma geldi ve kolumu tutarak "biraz konuşalım mı Atlas" dedi başımı salladım ve onu takip ettim boş bir yere geldikten sonra
"Kanka bak beni tanıyosun ben öyle demek istemedim" "yoo hâşâ ben kimim ki Barlas ben seni nerden tanıyım" "Atlas böyle konuşma kanka" "nasıl konuşayım Barlas ben sizin hakkınızda hiç birşey bilmiyorum ya nasıl konuşayım" "Kanka kafam bozuktu sana patladım" "Ben ne farkettim biliyo musun sen beni hiç kardeşin olarak görmemişsin oysaki ben seni kardeşim olarak görmüştüm hala da görüyorum" "Atlas yapma ya" "Ne yapma ya ne yapma senin için sadece fazlalıkmışım baksana" "Değilsin kanka değilsin Asi ve Toprak neyse sende öylesin" "Değilmişim demek ki az önce kendin de ima ettin zaten" "özür dilerim" "bırak ya" dedim ve yanından ayrıldım.

Asi'yi odaya almışlardı durumu da gittikçe iyi oluyordu.Asinin başında oturuken Toprak omuzuma dokundu "kanka Barlas'ı biliyosun çok da şey yapmayın" "biliyorum kanka ama çok ağırıma gitti" " biliyorum az şey değildi dedikleri ama bi an ağzından çıkıverdi işte gerçek değildi dedikleri" "eğer gerçek olmasaydı bi anda ağzından çıkmazdı"dedim Toprak da diyecek birşey bulamamış olacak ki susmayı tercih etti.

Asi'nin elini tuttum ve "teşekkür ederim" dedim "bizi bırakmadığın için teşekkür ederim" sonra da çantamı alıp odadan çıktım.Barlas ve Toprak oturmuş konuşuyorlardı yanlarına gittim "Eve gidip gelicem Toprak olur mu" "olur kanka dur anahtarı veriyim" dedi ve cebinden anahtarı çıkarıp uzattı,anahtarı aldım ve "siz gelicek misiniz" dedim Toprak gelmeyeceğini belirten bir ses çıkardı Barlas ise ayağa kalktı "ben gelicem" dedi kafamı salladıktan sonra toprağa el salladım. Önde ben arkada Barlas asansöre doğru yürüyorduk daha sonra asansöre bindik ve aşağı inmeye başladık.

Arabaya gelmiştik sürücü koltuğuna geçtim Barlas da yanıma oturdu onunla konuşmuyordum açıkçası konuşmayıda istemiyordum kalbimi çok kırmıştı. Arabayı çalıştırdım ve eve doğru sürmeye başladım. Yarım saatlik bir araba yolculuğundan sonra eve yarmıştık, evin anahtarı Barlasdaydı kapıyı açtı bende direk içeri girdim ve odama çıktım bı süre onunla konuşmak istemiyordum.Odama geldim ve direk duşa girdim rahatlamaya ihtiyacım vardı. Uzun bir süre duşta kaldıktan sonra çıktım ve dolabıma ilerledim altıma siyah kot pantolon üstüme ise askılı beyaz bir crop aldım ha birde kot ceket ve siyah kemer,üzerimi giyindim ve aynanın karşısına geçip kendimi süzdüm gayet iyi görünüyordum ama yüzümü biraz renklendirsem iyi olacaktı hemen makyaj masama ilerledim bordo rujumu,allığımı rimelimi aldım tekrar ayna karşısına geçtim ve makyajımı yaptım işte şimdi çok daha iyi görünüyordum çantamı alıp ayakkabılarımı da giyip odadan çıktım Asi için kıyafet alsam iyi olacktı o yüzden Asi'nin odasına gittim bir sırt çantası çıkardım ve dolabının karşısına geçtim ilk olarak biraz çamaşır aldım daha sonra da altına bol gri bir eşofman üzerine gri askılı bir crop ve yine gri örme bir hırka almıştım aldıklarımı güzelce çantaya yerleştirdim ve odadan çıktım. Aşağıya indiğimde mutfaktan sesler geliyordu elimdeki çantaları koltuğa bırakıp silahımı çıkardım ve emniyetin açtım daha sonra da mutfağa ilerledim.Mutfağa adımımı atar atmaz Barlası görmem bir oldu bana döndüğünde elimdeki silahı gördü ve "napıyon lan" dedi bende silahı indirip emniyetini kapattım ve belime geri koydum "ne biliyim sesler gelince içeri biri girdi sandım"dedim soğuk bir sesle Barlas derin bir nefes alıp verdi "hala bana sinirlisin dimi" dedi "sana sinirli değilim Barlas sadece hayal kırıklığına uğradım o kadar" dedim ve mutfaktan çıktım.

Bı yarım saat sonra evden çıkmıştık ve şuan hastaneye gidiyorduk arabayı bu sefer Barlas sürüyordu bende yanında kafamı cama yaslamış oturuyordum ama araba çok sessizdi o yüzden şarkı açmaya karar verdim ve radyoya uzandım tek tek tüm şarkılara bakıyordum ve sevdiğim bir şarkıya denk geldim

Ah o güzel gözlerin
Döndürüyor başımı
Lütfen seni izlerken
Hor gör bu telaşım

Tut elimden gidelim
Bu şehirde huzur yok
Sıcak şarap içelim
Ne de olsa vakit çok

Dayanamıyorum hayallerim çok ağır
Bana yardım et kime konuşsam sağır
Dayanamıyorum hayallerim çok ağır
Bana yardım et kime konuşsam sağır

Bana neler yazdırdın hiç farkında mısın?
Özelsin, benimsin bu da en büyük şansım
İnsanlar konuşuyor ama hiç duymuyorum
Aklım fikrim hep sende karşı koyamıyorum

Dayanamıyorum hayallerim çok ağır
Bana yardım et kime konuşsam sağır
Dayanamıyorum hayallerim çok ağır
Bana yardım et kime konuşsan sağır

Şarkı çalarken bir yandan da eşlik ediyordum dışarısı çok güzeldi camı açtım ve rüzgarın tenimi sevmesine izin verdim.

Hastaneye gelmiştik asansöre bindik ve 317 numaralı odaya yani Asi'nin odasının olduğu kata çıkmaya başladık.Kata gelmiştik hemen asansörden çıkıp odaya yürümeye başladık,kapıyı tıklatmadan içeri girdik ve elimdeki herşeyi yere düşürdüm çünkü Asi parlayan ve dolmuş gözleriyle bize bakıyordu o içine dünyaları sığdırabileceğim gözleriye...