The Only Girl

Kabanata 17

Emerald Jade

Nang magising ako ay si Daryl na naman ang unang nakita ng mga mata ko. Hindi ba dumadalaw ang pamilya ko? Sina mommy? Sina tita?

"You're awake," he said in a sleepy voice.

"Bakit ikaw na naman?" tanong ko.

Saglit lang siyang natigilan. "Bakit? Ayaw mo bang nandito ako?"

Umiwas ako ng tingin. "Hindi ba pumupunta si mommy?"

"Pumunta siya kaya lang tulog ka no'n at nagkaro'n din kasi siya ng meeting."

Meeting na naman.

Tanging tango na lamang ang naisagot ko sa kaniya. Ramdam ko ang titig niya sa akin kaya hindi ko na inisip pang lumingon.

"H'wag ka nang malungkot, nandito naman ako at pauwi na rin naman ang kapatid mo," sabi niya.

Dumating ang kapatid ko at may dala rin itong prutas. Napatingin ako sa lamesa kung saan niya inilagay iyon at nakitang tatlong basket na ng prutas ang nandoon.

Tiningnan muna ng masama ni Jake si Daryl bago siya lumapit sa akin.

"Okay ka na?" tanong niya nang makalapit na sa akin.

Tumango naman ako. "Yes."

Tumingin siya kay Daryl para paalisin ito. "You can go now, I'll take care of my sister."

"I'll stay," kontra naman agad nung isa.

Ako na ang nag-decide bago pa sila mag-away.

"Hey, you can go. Baka kasi pagod ka na rin." I gave him an assuring smile. "You can rest muna."

Bumuntonghininga siya at halatang ayaw akong iwanan pero tumayo rin naman siya at ngumiti sa akin bago lumabas ng kwarto.

Umirap siya at kumuha ng apple para balatan. "Tsk! Kaibigan mo pala ang isang 'yon dati?"

"Y-yeah. How did you know?"

"Mom told me."

Kumain at uminom ako ng gamot at nagpahinga na ulit. Pagod na akong magpahinga nang magpahinga, e! Paulit-ulit lang naman ang ginagawa ko sa lugar na 'to.

Maaga akong nagising dahil papasok ako ngayon. Kailangan kong humabol sa klase lalo na't malapit na ang periodical exam namin.

Umuwi ako sa bahay kasama si Jake para maligo at mag-almusal. Pumayag naman ang doctor ko na paalisin ako dahil tinawagan siya ni mommy.

"Jake, sabay ako sa 'yo," sabi ko habang umiinom ng gatas.

Napatigil ako sa pag-inom nang makitang masama ang tingin niya sa akin. Kumunot naman ang noo ko. Ayaw niya pa rin ba akong kasabay?

"Kuya nga ang itawag mo sa 'kin!" inis na sabi.

Malay ko bang 'yon pala ang gusto niya!

"Oo na po! Kuya, sasabay ako sa 'yo," nakangiting sabi ko. "Okay na ba?" tanong ko at umirap.

Tiningnan niya lang ako ng masama at nauna nang lumabas sa akin kaya tumakbo ako para mahabol siya at baka iwanan pa ako!

Agad napawi ang ngiti ko nang makarating ako sa classroom namin. Nanatili akong nakatayo sa may pinto dahil hindi makagalaw. Ni hindi ko rin maharangan ang mukha kong natatamaan ng mga ibinabato nila.