More Beautiful Than Beautiful || 윤민 [Completed]

Nineteen❇❇❇U+Z

စိတ္လႈပ္႐ွားစြာျဖင့္ ကိုကိုလာမယ့္လမ္းကိုေမွ်ာ္ေနခဲ့သည္။ ကိုကို ခ်ိန္းထားသည့္အခ်ိန္ထပ္ ပိုေစာစြာ Jimin အိမ္ကထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ အေမ့ရဲ႕ သံသယမ်က္လံုးနဲ႔ ေမးျမန္းစူးစမ္းမႈေတြကို မနည္းေ႐ွာင္ထြက္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုကို ေက်ာင္းထြက္သြားသည္ကို သိၿပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ အေမ့ရဲ႕တင္းၾကပ္မႈေတြအနည္းငယ္ ေလ်ာ့နည္းလာခဲ့သည္။ အရင္ကလို Jimin ကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔မၾကည့္ေတာ့တဲ့အတြက္ ေက်နပ္မိသည္။

ကိုကို႔ ကိုလြမ္းတဲ့အခ်ိန္ေတြတိုင္းမွာ Jimin စာကိုပိုၿပီးႀကိဳးစားခဲ့သည္။ လြမ္းတဲ့အေၾကာင္းေလးေတြကို စာအုပ္ထဲမွာ ခ်ေရးခဲ့သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီစာအုပ္ေလးကို Jimin ယူလာခဲ့သည္ ကိုကို႔ ကိုလက္ေဆာင္ေပးဖို႔အတြက္ျဖစ္သည္။ မၾကာလိုက္ေပ မိုးျပာေရာင္ ႐ွပ္အက်ႌေလးႏွင့္ ႐ွင္းသန္႔ၾကည္လင္ေနသည့္ပံုေလးျဖင့္ ကိုကိုေရာက္လာခဲ့ေလသည္။

"ေစာင့္ေနရတာၾကာသြားၿပီလား ကေလးေလး..."

"မၾကာပါဘူး ကိုကုိရယ္.... ကိုကိုဘာေသာက္မလဲ Mochi မွာေပးမယ္ေလ...."

"အဆင္ေျပတာသာမွာလိုက္ပါ.... အခုခ်ိန္မွာအေရးႀကီးတာက ကေလးနဲ႔စကားေျပာရဖို႔ပဲ...."

ကိုကို႔အႀကိဳက္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို လွမ္းမွာေပးၿပီး လြမ္းေနခဲ့ရသည့္ ကိုကို႔မ်က္ႏွာေလးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနမိသည္။ကိုကို ကလည္း Jimin ကိုျပန္လည္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ႏွစ္ေယာက္လံုး အေတာ္ၾကာသည္အထိ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွမဆိုႏိုင္ပဲ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္အလြတ္ရသည္အထိ ၾကည့္ေနမိၾကသည္။

"ကိုကို႔ ကိုအရမ္းလြမ္းေနတာ...."

"ကိုကိုေရာပဲ ကေလးကိုအရမ္းလြမ္းေနမိတာ..."

Jimin လက္ေလးကိုေႏြးေထြးစြာ ဆုပ္ကိုင္လာသည့္ ကိုကို႔လက္ေလးေတြကို ျပန္လည္ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာလက္မ်ားကို မျဖဳတ္ပစ္ခ်င္ေပ။ အျမဲတမ္းတြဲထားခ်င္မိသည္။

"ကိုကို.... ကေလးကိုေျပာစရာ႐ွိတယ္ဆို"

"အင္း... ဟုတ္တယ္"