CHAPTER THREE

21 4 0
                                    

(AN: This chapter is dedicated to Ate Gerwynne! Thank you so much po ate!)

TRIS

"Thank you"
I sincerely said to the man beside me, We're now sitting in the beach front of Manila bay.

"No worries, sampung piso lang naman 'yan."

Oh.
Akala ba niya ay yung pag libre niya sa'kin ng taho ang ipinag pasalamat ko?

Tiningnan kong mabuti ang mukha niya, he got good visuals.
I think he's a nice person naman.

Kanina ay hindi man lang niya ako tinanong kung ano ba ang nangyari sa'kin,
kung sino ba ako,
kung saan ba ako nakatira,
Katulad ng ginagawa ng mga normal na tao kapag nakaka encounter ng kagaya ko.

Ni wala siyang sinabi at basta na lang niya ako pinasakay sa motor niya.

"Are you done staring at me?"
I flinched.
Oh gosh, this is awkward.

"Sorry, It's just that... you're weird."
Sabi ko habang ninamnam ang binili niyang taho.

"Ha? Ako pa talaga ang weird?
Sino ba sa'tin ang pupunta sa gitna ng kalsada ng hating gabi para lang mangharang ng motor?"
Well, he's not nice at all.

"No, you're much weirder that me." I faced him.
Grabe, gandang lalaki naman nito.

"Sino ba ang matinong mag papasakay sa motor nila dahil lang sa hinarang sila sa kalsada?"
I mockingly asked.

"Ahh, so nag sisisi ka ba?"

"No, it's unusual lang.
And who knows?
What if I'm a serial killer or a crazy woman who escaped in a mental institution?"

I suddenly froze when he chuckled and patted my head.

"A serial killer? No. A crazy woman pwede pa."
Then he winked at me.

I just rolled my eyes at binalik ang tingin sa sunrise.

Bakit ba hindi ninyo sinabi sa'kin na ang hangin naman pala nitong kasama ko?
Oh gosh.
Mas malala ka pa ata kay Mike?

"You're not in a good state, are you?"
That question of him stopped me, pero hindi ko siya nilingon.

"No, I'm fine."
Hoping to be fine.
Nakita ko siya sa peripheral vision ko na may kinuha sa body bag niya na kung ano.

Napalingon ako dahil may biglang tumugtog.
He's playing a Kalimba!

"You can lay down all your reasons."
He looked at me and smiled.

"But your eyes betrays your secrets"
Ang ganda ng boses niya, that's a fact.
After that line huminto siya sa pag kanta.

"Whatever you're facing right now, lumingon ka lang sa mga taong nasa paligid mo."
Automatically, my eyes roam around the area.
Si kuyang nagtataho,
Mga nag jo-jogging.
People going into their destinations.

"They're also into different situations, like you.
Take a break.
Breathe and move forward."

After saying those words, he wiped my tears using his thumb.
Hindi ko namalayan na naiyak na ako sa mga sinabi niya.

Humarap siya ulit sa view ng sunrise, and continued playing his Kalimba.

There's so many questions running in my head about you.
Kung titingnan din ba kita kagaya ng sinasabi mo, malalaman ko rin kung anong problema yung pinagdadaanan mo?

Ride Home Where stories live. Discover now