#Zawgyi
တစ္ဆစ္ဆစ္ကိုက္ေနတဲ့ ေခါင္းေၾကာင့္
ဘယ္လိုမွ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့တာေၾကာင့္
ႏိုးလာရသည္...လွဲေနရာမွ ထထိုင္ကာ နားထင္ေလးအား
လက္ျဖင့္ဖိရင္း....မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့
စိမ္းသက္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မ်က္လံုးေတျပဴ းသြားရသည္....႐ွင္းသန္႔ေနတဲ့အျဖဴ ေရာင္အခန္းက်ယ္ေၾကာင့္
မင္ယြန္းဂီ ရဲ႕အိမ္မဟုတ္တာေတာ့က်ိန္းေသပါသည္...
ေဘးဘီကို လွည့္လည္႐ွာရင္း...ကုတင္ေဘးနားမွ
စားပြဲေလးေပၚတင္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုေလးအားအၾကည့္ေရာက္မိေတာ့....ေခါင္းေပၚမိုးႀကိဳးပစ္ခ်သြားသလို
တဒိုင္းဒိုင္း ျမည္သြားရသည္....
ဘာလို႔....CEO ရဲ႕ဓာတ္ပံုႀကီး႐ွိေနတာလဲ?
ဒီအိမ္က သူေဌးရဲ႕အိမ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာၾကစမ္းပါ!
ေသစမ္း.....မေန႔ညကအေၾကာင္းေတျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေပမဲ့...မင္ယြန္းဂီနဲ့ စကားေျပာျပီးေနာက္ပိုင္း..သူဘာမွကို သတိမရေတာ့....
မင္ယြန္းဂီ ကေဘာက္မဲ့ေၾကာင့္ သူ႔ကိုျပန္မပို႔ေပးရတာလဲ...ဒင္းေတာ့ ေနပါေစအံုး
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ငိုင္ေနခိုက္
အခန္းတံခါးဖြင့္ကာ ဝင္လာတဲ့ သူေဌးေၾကာင့္
ကုတင္ေပၚကေနခုန္ဆင္းကာ ေခါင္းငံု႔ရင္းခါးက်ိဳးမတက္ေတာင္းပန္လိုက္မိသည္.....
" ေတာင္းပန္ပါတယ္...သူေဌး... "
သူ႔ကိုျမင္တာနဲ႔ ေတာင္းပန္ေနေသာ ကင္ေဆာ့ဂ်င္အား
မ်က္ခံုးပင့္ကာ ၾကည့္မိသည္....
" ဘာအတြက္လဲ? "
" အဲ...မသိ..မသိဘူးေလ...ဒါမဲ့လည္း.ကြၽန္ေတာ္အမွားလုပ္ခဲ့မိရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္...."
" ဆိုေတာ့ မေန႔ညကအေၾကာင္းေတ တစ္ခုမွ မမွတ္မိဘူးေပါ့ "
" ဟုတ္..ဟုတ္...ကြၽန္ေတာ္အမွားလုပ္မိလို႔လားဟင္ "
မ်က္လံုးေလးဝိုင္းစက္ကာ တကယ္မသိသလို
အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္
ျပံဳးခ်င္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတို႔အားသူ ကိုက္ထားမိသည္..
" လုပ္မိတာေပါ့ "
" ဟင္...... "
ၿပိဳေတာ့မဲ့ မိုးလို မ်က္ႏွာေလးက ငိုမဲ့မဲ့ေလးျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုမထိန္းႏိုင္ေတာ့ေပ...
YOU ARE READING
My Secretary Kim
Fanfictionအျပံးအရယ္မ႐ွိ စည္းကမ္းႀကီးၿပီးတိက်တဲ့ CEOေလးထံ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ၿပီး အလြဲေလးေတလုပ္တတ္တဲ့ secretaryေလးေရာက္လာေသာအခါ......
