Morning

614 21 0
                                    

My head feels heavy, parang nahihilo pa din ako. Ayoko na ulit maginom, masarap lang sa pakiramdam pag may epekto pa ang alak pero ang sakit sa ulo kinabukasan.

Nasa bahay na ba ko?

Pagmulat ng mata ko, hinahanap ko agad si Xandy o kahit yung kama nya, pero wala. The walls are all white with just one big window made of glass. Then I saw a small piano at the left side of the room. There's a table beside the bed with a picture frame.Dalawang lalaking magkaakbay, yung isa naka suot ng no.14 football uniform at yung isa naka-jacket na black.

The place looks familiar.

Umiikot-ikot pa din yung paningin ko parang hindi ko pa kayang isipin ang mga nakikita ko.I want to go back to sleep. But when I close my eyes,only then I began to realize, where are the pink walls of my room? 

This is not my room! Nasan ako?What happened last night? Si mom..

In that thought I was already freaking out, tinanggal ko agad yung kumot ko at bumangon ako sa kama. Pagharap ko sa kaliwa ko, that mushroom is sitting on the couch with his crossed legs and crossed arms. He is looking at me, half a smile. Ang naalala ko lang yung mga nangyare kagabi sa football field, at yung pagkarga nya saken. Akala ko iuuwi nya ko sa bahay.

Inuwi nya ko sa bahay nila?!!!

"Good morning.Did you enjoy my bed?" he changed his position in the couch, now spreading his arms sa sandalan. Early in the morning pangaasar nya agad ang sumalubong saken.

"Is this your..." hindi ko kayang tapusin ang tanong. I will never forgive myself for being drunk after what happened today.

"I just said, that's my bed. So it definitely means, this is my room. Any problem?" sa sobrang inis ko kinuha ko yung unan sa kama at ibinato sa kanya. I just spend a night with this mushroom! Siguradong papagalitan ako ng mommy at daddy ko pag nalaman nila to. Anu na lang iisipin ni Xandy at ni Lindsay pag nalaman nila to.

Nasalo nya yung unan bago pa tumama sa mukha nya. Nakakainis.

"What the hell were you thinking?Bakit dito mo ko dinala?" I know we are in his house, pero hindi ko na napigilang sumigaw. This was all so stupid.

"Sa itsura mo kagabi, hindi kita pwedeng iuwi sa bahay nyo. Mas lalong masama ang iisipin ng mommy mo kung ganun ang ginawa ko." Si mommy. Pagkasabi nya ng salitang mommy, hinanap ko agad ang purse ko pero wala. Ngayon ko lang din napansin na iba na yung suot ko. I am wearing a gray sweatshirt and gray pajamas. Mas malaki sa size ko, so I pressumed na sa kanyang damit to...Where is the emeral-green gown na suot ko kagabi..and sino nagbihis saken?

Hindi ko muna inisip yun, kailangan ko ang phone ko, kailangan ko na matawagan si mommy for sure nagaalala na yun. Wala man lang kibo sa kinauupuan nya ang lalaking yun, bwisit talaga.

"Don't worry about your mom, I already called her last night. She will not be looking for you." Then he stand up and hand me my purse. 

Pinakealaman ba nya ang gamit ko?

"What did you tell her?I need to go home.Nasan na yung damit ko?" kahit nahihilo pa ko naglakad ako papunta sa pinto kailangan ko makuha yung damit ko at makaalis na dito. I can't take another minute with this guy.

Bago ko pa man mabuksan yung pinto, hinila nya ko sa braso as if he is stopping me.

"Will you please calm down" parang may pagka-iritable sa boses nya. Saken pa talaga sya naiinis! So I just stand up there and run my hands over my face and hair.

Damn.

I try to calm my self.

"Ok, I need my dress.I need to go home.Now.Can you please give it to me?" I am not looking at him. I can't look at him but I can say hindi rin sya nakatingin saken. Humiga lang sya sa kama nya na parang antok na antok.

the UnexpectedWhere stories live. Discover now