SAHİP ● [boyxboy] | TAMAMLANDI.

on dokuz

Keyifli okumalar hepinize.

Yorum ve oy atmaktan çekinmeyin lütfen.🌈💘

~~~~~~

Geçmişten Aras' ait bir anı:

Sınıfta dikkatli bir şekilde ders dinlerken çalınan kapı ile başımı o tarafa çevirdim.

Gel komutunu duyunca içeri giren öğrenci boynundaki karttan anlaşıldığı üzere nöbetçiydi.

"Hocam,Veysel hoca çıkışta Aras'ı öğretmenler odasına bekliyormuş."diyerek izin isteyerek dersten çıkan öğrenciyle omuzlarım düştü.

Çok hastaydım ve hiç halim yoktu.

Beni umursamadığını biliyordum ama annem hastaydı ve bu sabah durumu da kötüydü.Eve gitmem hem kendim hem de annem için şarttı.

Dikkatle dinlediğim derse bir daha geri dönemeyeceğimi biliyordum.Ağrıyan başım da iyi bir bahane olacağı için biraz kestirmeye karar verdim.

Hafifçe araladığım gözlerimle ilk başta etrafa baktım.Boş sınıfı görünce derince yutkundum.

Ders bittiği için beni uyandıracak bir arkadaşım dahi yoktu.

Saate baktığımda zil çalalı on beş dakika olmuştu.

Siktir! Veysel beni çağırmıştı.

Aklıma gelen şeyle hızlıca toparladım ve koşar adımlarla öğretmenler odasına ilerledim.Kapıyı tıklayıp içeriden gelen tok sesle içeri girdim.

"On altı dakika!"dedi kolundaki saati göstererek.

"Tam on altı dakikadır seni bekliyorum küçük orospu."

Kullandığı kelimeyle bedenimin tamamen kasıldığını hissettim.

Bana böyle seslenmesinden hoşlanmadığımı söylediğimde beni öyle dövmüştü ki annemler delirmişti.

Onlara sokak kavgasına karıştığımı söyleyip atlatmıştım.Ama bir daha gerçekleşirse açıklayamazdım.

O yüzden hiç duymamış gibi davrandım o kelimeyi.

"Çok hastayım.Başım ağrıdığı için uyumuşum.Arkadaşım da yok kimse uyandırmadı.Özür dilerim."

"Neyse , kes!Arabanın yanına git bana gideceğiz."

"Olmaz bugün."dedim korkuyla.

Reddetmemi kabul etmeyeceğini biliyordum ama bir ümit şansımı deniyordum işte.

"Ne demek olmaz lan?Siktirme belanı.Zaten beklettin beni acısını çıkartmam lazım.Şimdi arabanın yanına git ve ben gelene kadar bekle."dedi sert sesiyle.

Hiçbir şey söylemedim.Kırgın bedenimle çıktım odadan.

Geç olmuştu ama anlamıştım bazı şeyleri.

İlk başta ona aşık olduğumu sanmıştım ve bir şekilde bana karşılık vermesiyle kendimi berbat bir durumun içinde bulmuştum.

Hala aşık olduğumu sandığım içinse sesimi çıkarmamış ve bana hayvan gibi davranmasına müsaade etmiştim.

Şimdi anlıyordum ama artık çok geçti.

Benimki aşk değil sadece hayranlıktı.

Adımlarımı arabasının olduğu tarafa çevirdim ve dönen başımı umursamadan oraya geçtim.

Ne kadar bekledim bilmiyorum ama sonunda onun görüş alanıma girmesiyle kendimi yasladığım arabadan çektim ve açtığı arabaya titreyen bedenimi resmen attım.