Maid For You

Chapter 6

"Ma, ayos lang po ba talaga itong suot kong gown, bagay po ba sa akin, baka masayang lang ang pera ninyo sa pagbili nito kasi hindi ko mabigyan ng hustisya", pabirong saad ko kay Mama.

"Ayos lang anak, bagay na bagay sayo, talagang pinag-ipunan ko iyan dahil minsan ka lang naman magkaroon ng JS Prom".

"Naku, Jane tignan mo nga naman at may dalaga ka na, napakagandang bata tala nitong si Sienna, tiyak na hindi ka makakapagpahinga sa dami ng binatang gustong maisayaw ka"

"Pinag-iisipan ko na nga pong wag ng dumalo subalit mapilit po si Mama at nakabili na pala ng susuotin ko", I answered back.

"Maigi ng dumalo ka sa mga ganitong pagtitipon para masanay ka na sa maraming tao at hindi pare-parehong mukha ang nakikita".

Naiwan ako sa silid ng mag-isa, I realize that time really flies fast, in just a few minutes I will be attending the first party in my life, I will have my first dance which I always imagine that could be my Papa. I am in my Junior year and some of my classmates offers to court me which I decline, dahil siguro wala sa prioridad ko ngayon ang pagkakaroon ng nobyo.

"I was grown a bit compared to last year. Maybe because I already have my mestruation. Naalala ko noong unang beses akong datnan at umiiyak ako kay mama, habang tumatawa naman siya at ipinaliwanag na normal lang iyon sa nagdadalaga.

"I just put a little make-up on my face. I saw my reflection in front of the mirror. I am far way different from the child who lost his father because of false accusations. If Papa is here, siguradong siya ang kasama ko sa JS Prom namin.

I got out from our room when, I heard a few knocks from the door.

Halika na anak, nandiyan na ang sasakyan at baka mahuli ka sa Prom ninyo.

Hinatid lamang ako ni Mama at Kuya Gener sa pagdadausan ng JS Prom, babalikan na lamang daw ako kapag natapos na at magpadala na lamang ako ng mensahe kapag magpapasundo.

Mabilis na lumipas ang gabi, di nga nagkamali si Tiya Martha na marami ngang mag-aayang makipagsayaw sa akin. Hindi ako palakaibigan, dahil sa pagiging mahiyain ay hindi ako nagkaroon ng maraming kaibigan kagaya ng normal na estudyante. Most of the time, I just want to be by myself sapagkat mas nakakapag-isip ako kapag ganoon. Although, some of my classmates are close to me.

At the end of our party, I was announce as the Star of the Night, which I am hesitant to accept the award at first, but I have no choice but to climb up the stage.

Mag-aalauna na ng magpasundo ako kay Mama, some of my classmates are inviting mo to join an after party but I refuse to join. Ayaw kong sumama dahil hindi naman ako sanay sa mga party.

"Tignan mo nga naman Sienna, nabigyan ka ng award, bagay na bagay kasi sa'yo ang gown na binili ng Mama mo", masayang papuri ni Kuya Gener.

"Salamat po Kuya, hiyang hiya nga po ako kanina, napakarami naman pong mas magaganda at magagarbo ang damit kesa sa akin subalit ako pa ang napili".

"Wala naman kasi sa damit iyan, nasa nagdadala, ikaw talagang bata ka", pagkamot nito sa ulo.

Wala pang sampung minuto ay nakarating na kami sa bahay at agad akong nagbihis ng pantulog.

"Nag-enjoy ka ba anak?, tanong ni Mama.

"Opo Ma, maraming salamat po", sabay yakap ko ng mahigpit sa kaniya.

It was a long night for me, pero hindi pa din ako dalawin ng antok, I stand up from my bed and look for an important thing for me which always remind me how happy we are way back then. Inilabas ko mula sa maliit na kabinet ang picture frame namin nila Papa at Mama. I was so young in the picture, pero nakaukit sa maliliit kung labi amg labis na tuwa habang yakap yakap ako ng aking mga magulang.

A teardrop fall from my eyes, I wish you were here Pa, you already missed many moments in my life as I grow up.
Ikaw dapat nag unang sayaw ko, you should be here right now telling me how beautiful your daughter is, you should be happy for me as I introduce my first crush, my first suitor and my first boyfriend to you. I'm still waiting for you Papa.

Patuloy lamang ako sa pag-iyak, there are moments like these wherein I will wake up in the middle of the night and think of Papa.

How would life be different if he was with us all through these years?

Like a river that continously flowing, my life is like water that never stops running.

One afternon,tuwang tuwa akong umuwi sa bahay para ipaalam kay mama na gagraduate ako with highest honors. I know that she will be happy, she will be proud of me for always aiming for the top for her.

"Nagtuloy tuloy ako sa silid namin at balak kung sorpresahin si Mama, I did not knock and continue to enter but I was shock when no one is inside the room.

Nagpunta ako ng kusina at sa ilan pang bahagi ng bahay kung saan siya madalas lumagi. I look for Tiya Martha to asked where is my mother.

"Tiya Martha, nasaan po si Mama?, nag-aalalang tanong ko.

"Nakatanggap siya ng tawag kanina mula daw sa Cebu, at nagmamadaling nagpaalam kay Don Alejandro at Donya Hermina na may aasikasuhin daw sa Cebu.

"Bakit hindi niya po ako hinintay, baka po dadalaw siya kay Papa", malungkot kung sambit.

Hindi lingid sa kaalaman nila Tiya Martha at Kuya Gener ang totoong sitwasyon ng Papa ko, alam nila na nakakulong ito sa Cebu dahil hindi naman inilihin ni Mama iyon, hindi nga lang nila alam ang tunay na dahilan dahil minabuti na rin ni Mama na itago na sa kanila. Maging si Don Alejandro at Donya Hermina ay alam iyon kung kaya nakakapagpaalam kami tuwing kaarawan ko.

Labis akong nagtataka kung bakit bumalik si Mama ng Cebu ng hindi ako kasama. Malapit ng gumabi ay wala paring anino ni Mama ang dumating. Nag-aalala na ako.

"Kumain ka muna Sienna, at baka bukas na bumalik ang mama mo", saad ni Tiya Martha.

Buong gabi akong di nakatulog sa paghihintay na sana ay umaga na at makauwi na si Mama.

Nagising ako sa mahinang paghikbi mula sa tinutulugang silid. Agad akong bumangon ng makitang nakauwi na si Mama.

Bakas sa kaniyang namumugtong mata na matagal na siyang umiiyak.

"Ma, ano pong nangyari? Bakit pumunta daw po kayong Cebu? Dinalaw niyo po ba si Papa? Bakit di ninyo ako kasama?, walang patid kong tanong".

"Wala na ang Papa mo anak, tumawag sa akin ang jailguard kung saan nakakulong ang Papa mo at nasaksak daw siya dahil sa enkwentro sa loob", umiiyak pa ring pahayag ni Mama.

Nag unahan sa pagtulo ang luha ko,
No!! hindi kami iiwan ni Papa ng ganito, he promised na babawi siya at magkakasama kami ulit. I was so devastated from what I hear, every happy moments flash in my head, mula noong bata pa ako, mga panahong laging naroon si Papa sa tabi ko. He never missed my birthdays, kahit gaano siya ka-busy he will left everything just to celebrate my birthday. Noong makulong siya, Mama always make sure na kasama namin siya sa birthday ko and now I can't imagine my life without the most important man in my life. My Father.