Sevgilim, dinle. Bu, Adem'in küçük hilesi. Havva'nın doğurduğu meleğin parmak izi. İblislerin yuva yaptığı kuyunun dibi. Bu, ölümün gerdanında meleğin ninnisi.
06.07.2021 tarihinde yazılmaya başlanıp, 31.07.2021 tarihinde yazımı tamamlanmıştır. 01...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ShamRain, Withdraw
ShamRain, Raindrops
II. Bölüm: "Ardında Bırakılan Boşluk"
Zaman, insanları yaralamaya devam ediyordu.
Sessiz çığlıklar ölü bedenlerin üzerine düşüyor, bedenleri yakıyordu.
Hayaller insanı köreltiyordu, yaşatmıyordu. Hayal kurdukça gerçeklikten uzaklaşıyor, uzaklaştıkça fark etme yetimiz azalıyordu.
Güz yaprakları, ağaçlardan üzerlerindeki günahlarla düşüyorlardı. Toprakla buluşan günahlar hızla yayılarak insan bedenlerine yapışıyorlardı. Hangi günahı taşıyordum şu an?
Neden yaşadıklarımı hatırlamadığımı söylemişti annem?
Neler yaşamıştım? Hiçbirini hatırlamıyor ve kimseyi anlamıyordum.
Mirhanlı ailesinin evine gelmiştik. Büyük masanın etrafında bizim için ayrılan sandalyelerin arkasındaydık. "Buyurun lütfen," diyen Faysal Bey'le birlikte sandalyelerimizi kendimize doğru çekerek geçmek için yer açtık ve ardından hemen sandalyelerimize oturduk. Babam, Faysal Mirhanlı'ya "Davetiniz için çok teşekkür ederiz," dedi. Buna karşılık Faysal Bey sadece gülümsedi. Tabaklarımıza kahvaltılıklarımızı aldık ve bunu yaparken de hiçbirimiz konuşmadık.
"Nasılsınız Nazan Hanım?" diye sorarak sessizliği bozdu, Binnur Hanım anneme.
"Teşekkür ederim, siz nasılsınız?" Binnur Hanım da teşekkür ederek iyi olduğunu söyledi. Daha sonra Berzan'ın nasıl olduğunu sordu annem ve bu böyle devam etti. Eve dönüşteki sessizliğimiz kopacak kıyametin habercisiydi.
Büyük salonumuza geçerken annem hizmetlimiz Birsel Hanım'a kahve yapmasını söyledi. Annem ve babam yan yana olan tekli koltuklara otururken ben tam karşılarındaki büyük koltuğa oturmuştum. "Annem neden hiçbir şey hatırlamadığımı söyledi?" diye sordum, Birsel Hanım annemin kahvesini verip yanımızdan ayrıldıktan hemen sonra.
"Meleğim, bunu doktorunla konuşmalıyız," dedi babam.
"Baba!" diye mırıldanarak ayağa kalktım. "Neden! Ne oluyor?"
"Rayiha," diyerek yanıma geldi annem. "Tatlım biraz dinlen, sonra konuşalım." Usulca kafamı salladım ve odama çıktım. Üzerime daha rahat bir şeyler giyinip yüzüstü yatağıma uzandım.
🌬️
Zihnimdeki çıkmaz sokaklar giderek çoğalıyordu. Çıkış yolunu bulamıyor, zihnimde kayboluyordum.
Bir yangın göğsümü sarıyor, kendine farklı yollar çiziyordu. O yangını durdurmak isterdim şayet yangınımı sevmeseydim. Göğsümdeki yangınla beraber yanıyor, insanlar da benimle yansın istiyordum.
