FARAZİ

5.Bölüm

Keyifli okumalar ❤

Baş edemediğin şeylere tepeden bakmayı dene. Göreceksin, küçücük kalacak dünya bile..

***

Yarım saat geçmişti. Cihangir attığım mesajların hiç birine geri dönmedi.

Aradım, açmadı bile..

Dudaklarımı kemirmekten yara yapmıştım. Geleceğim ne demekti ?

Bekle beni demişti birde, canıma susamamıştım. Olaylar bu kadar tazeyken ne yapmaya çalışıyordu ?

Saat ilerledikçe geriliyordum. İyi olan tek şey ağabeyim çok yorgun olduğu için hemen uykuya dalmıştı. Annem zaten top patlasa uyanmaz dediğimiz cinstendi. Yinede gecenin bu vakti Cihangirle yan yana gelmemiz aşırı tehlikeli bir olaydı.

Sonunda mesaj atmıştı. "Arka kapıdan çık, büyük ağacın altında bekliyorum." Yazıyordu mesajda, benim bu dediğini yapmam için yürek yemiş olmam lazımdı. Üzgünüm ama yememiştim.

Başka zamana artık..

Bir mesaj daha geldi. "Eğer beş dakika içinde burada olmazsan, pencerene tırmanmak zorunda kalırım." İşte beni nereden vuracağını çok iyi biliyordu.

Pencereden tırmanması demek, yarın bütün mahallenin bizi konuşması demekti. Nuray teyzenin kapımıza dayanması, ağabeyimin Cihangirle ölüm kalım dövüşüne girmesi demekti. Annemde kalp krizi geçirirdi herhalde..

'Hadi kızım, sen yaparsın bu işi' dedim kendi kendime..

Hayatımda az aksiyon vardı çünkü yenileri lazımdı. Üzerimde siyah bir tayt, birde sweatshirt vardı.

Değiştirmekle uğraşamazdım. Kloraklı değilseler sorun yoktu.

Telefonumu ve anahtarı alarak odamdaki kapıyı yavaş olmasını umarak açtım. Ayağımdaki terlikleri çoktan çıkarmıştım. Ses yaratabilecek herşeyi düşünüyordum.

Derin bir nefes alarak kapattım kapıyı, ses çıkmamıştı. Şimdi merdivenlerden ses yapmadan inmem lazımdı. Eğer yakalanırsam ne diyecektim bilmiyordum. Parmak uçlarımda devam ettim yürümeye. Az kalmıştı.

Ah Cihangir neler yaptırıyordu bana..

Mutfak kapısınıda sessizce kapattıktan  sonra, rahattım. İnşallah komşularımız uyuyordur. Uyumayan ve bizim eve göz  diken biri varsa, gecenin bu vaktinde niye anlamsızca karanlığa doğru  yürüdüğümü merak ederdi.

Karanlığın arasındaki yüzünü gördüm. Siyah bir esofman altıyla gri bir sweat vardı ondada. Bu haliylede çok yakışıklıydı.

Allah sevdiğine sabır versindi. Böyle yakışıklı adamla uğraşmak zor olurdu..

"Bana niye düşman gibi baktığını soracağım ama önce bin arabaya uzaklaşalım burdan. " dedi.

Düşüncelerim başka yöne kayınca  bakışlarımda değişiyordu demekki. Arabaya asla binmezdim. Ne konuşacaksak burda konuşurduk.

"Asla binmem senin arabana, ne kadar tehlikeli bir şey yaptığımızın farkında mısın ?" Dedim sinirle, sevdiği kadının  yanında olması gerekiyordu benim yanımda değil.

" Değilim çünkü benim için tehlikeli değil. Gören görsün, gelir alırım seni karım olursun. Kapanır milletin ağzı.. " dedi rahat bir şekilde, hatta dudağının  bir kenarı kıvrılmıştı bile. Hoşuna gitti bu düşünce..

"Böyle şeyler söylediğini sevdiğin kadın  duyarsa, evde kalırsın."

O biçimli kaşları çatıldı. "Evde kalma ihtimalimiz yok bizim "