Huh! Anong Sinabi Mo? [taglish](Sehun & Luhan)

[HASM] CHAPTER 9

To start with. Gusto kong eh congrats ang sarili ko dahil sa malanding love life ko.

De, Joke lang po 'yun. Kayo naman.

Dito na ako ngayon sa first class ko. Alam niyo naman Tuesday. Kaya lang parang ramdam ko ngayon na hindi talaga ako makakapag concentrate. Sa likod ko kasi si Miko. Tanda niyo pa ba? Sa likod ko siya naka-upo.

At isa pa, sinalubong ako nitong math na subject. Eh, wiss knowa ako pag math eh. Eheh! I mean wala akong alam sa math. 'wiss = wala | knowa' = alam. :) jeje.

Corny... =_=

Pero seryosong usapan. Hindi ako nahihirapan sa math. Tinatamad lang talaga ako ngayon at tsaka ang kulit ng tao dito sa likoran ko.

And speaking of taong nasa likoran ko. Sinisipa na nga pala ni Miko ang paanan ng upuan ko.

Langya!

"Miko, ano ba. Itigil mo na nga yan!"

Alangan namang ituloy niya pa diba?

"Ang alin?" At nag mamaang maangan pa eh.

"Yung pagsipa mo sa upuan ko." -ako

"Hindi ko sinisipa apuan mo ah." siya.

"Eh sino? Multo?" -ako

"Aba ehh. Malay ko. Baka multo nga?" -Miko

Isa na lang. Batukan ko talaga to. Love story kaya ito. Hindi ito horror kind of story.

Patuloy pa rin ang pagsipa niya sa silya ko. Kaya naman hinarap ko na siya at dahil inis na rin siguro ako napasigaw ako at narinig sa buong class.

At dahil doon. Narinig ni Mrs. Em (ang teacher namin sa Math)

Sa una, ibinaba niya ng konti ang reading glass niya at tinanaw kami. At ng namukhaan na ay...

"Detention room gentlemen" Hindi naman galit si Mrs. Em. Kaya ngalang policy dito sa school ang detention for the students if hindi sila mag-behave sa loob ng classroom.

Ang saya diba? Nasa detention room kami ngayon ni Miko.

=_=" huhu!

Kakainis naman eh.

Ang ganda kaya ng umaga ko, tapos nasa detention ako?

Ano to bawian ng kaligayahan? Eheh! Corny lang?

Sa detention room nga pala, medyo maliit lang siya. Tapos may silya din naman para sa nade-detention kaya nga lang madilim ito at sakto lang yung liwanag para hindi kami matisod sa loob.

At ako naman ngayon. Umupo lang sa silya at si Miko naman dun sa may corner ng room.

Patawa nga eh. First day pa lang ng relationship namin nag-away na agad. Pero sa tingin ko, ako yung may kasalanan kaya hihingi na lang ako ng sorry sa kanya.

"Miko! Sorry sa ginawa ko ah." -ako

"Okay lang" -siya

"Pero, bakit mo nga pala sinisipa yong silya ko?" -ako

"Nothing important. Hindi mo kasi ako pinapansin mula kaninang umaga." -siya

"Ganun ba?" -ako

Oo, nga ano? Hindi ko pa siya kinakausap mula kaninang umaga. Bad ko.

Nilapitan ko si Miko at nag-whisper ng word.

"Hali ka nga dito." -ako

And I pulled his arm to embrace him.

Niyakap ko lang siya. Wala naman kasi akong ibang magagawa para mapunan ang kakulangan ko sa kanya.

"Don't worry Miko. Hindi lang kita gusto. Mahal na kita."