ယေန႔ မာန္ ေဆးရံုဆင္းသည့္ရက္ျဖစ္သည္။
မာန္႔ကို အိမ္မွာအတူလိုက္ေနဖို႔ေခၚေပမယ့္
မာန္က ျငင္းေနတာေၾကာင့္ သူမ အိမ္ကိုသာ
ဆူးျပန္လိုက္ပို႔ခဲ့သည္။
ဘုန္းျမတ္ေဇာ္ ဆံုးၿပီး ရက္နည္းနည္းၾကာ
ေတာ့အရာအားလံုးကပံုမွန္ျပန္လည္ပတ္လာ
သည္။ ေႏြရိပ္မာန္ လည္း ပံုမွန္ ဆူး ကိုစာ
ျပေပးၿပီ ျဖစ္သလို ဆူး လည္း ဂ်စ္ကန္ကန္
အက်င့္ကိုျပင္လာသည္။
"ဒို႔႐ွင္းျပတာနားလည္လားဆူး"
စာ ႐ွင္း ျပ ေန သည္ကို
စာအုပ္ကိုမၾကည့္ဘဲသူမမ်က္နာကိုသာၾကည့္
ေနတဲ့ ဆူး ကိုေႏြရိပ္မာန္ ေမးလိုက္သည္။ထို
အခါမွ သူမက လည္ပင္းကိုကုတ္ကာ
"အာ..ဟုတ္ နားလည္ပါတယ္"
"တကယ္ နားလည္တာလား"
ေႏြရိပ္မာန္ သူမကို ၾကည့္ရင္းေမးလိုက္သည္။
ထိုအခါသူမက သူမရဲ႕ သြားစြယ္ေလးေတြေပၚ
သည္အထိျပံဳးရယ္ျပရင္း
"ဒါေပါ့ မယံုရင္ ခ် တြက္ ျပရမလား"
" ဟုတ္ပါၿပီ ခ်တြက္ျပပါဦး"
မာန္႔စကားကိုၾကားေတာ့သူမက ခုနကမာန္
႐ွင္းျပေပးတဲ့ ပုဒ္စာကိုတြက္ ျပသည္။ စာ
႐ွင္းေနတဲ့ တစ္ေလ်ာက္လံုး ဆူး က ေႏြရိပ္မာန္
ရဲ႕မ်က္နာကိုၾကည့္ေနေပမယ့္ အခုတြက္ျပေတာ့
လည္းအကုန္မွန္ေနျပန္သည္။ခနေလးၾကည့္္ရံု
နဲ႔အကုန္ရတဲ့ သူ႔ ဥာဏ္ေကာင္းမႈကိုေတာ့
ေႏြရိပ္မာန္ အေတာ္ေလး သေဘာက်ေနေလ
သည္။
ဘာလိုလိုႏွင့္ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း စာေမးပြဲေျဖ
ရမယ့္အခ်ိန္သို႔ေရာက္လာေလၿပီ စားေမးပြဲ အစိန္
ႀကီးမို႔လို႔ ေႏြရိပ္မာန္ လည္း ဆူး တို႔ အိမ္မွာေန
ကာဆူးကိုအနီးကပ္ေမာင္းေနသည္။ ဆူးက
ဥာဏ္ေကာင္းၿပီးသားကေလးမို႔လို႔အဓိကအေရး
ပါတဲ့အခ်က္ေတြကိုသာျပန္ေႏြးေပးေနရသည္။
ဆူး ကိုစာသင္ၿပီးလို႔ခနနားေနတုန္း ေႏြရိပ္မာန္
ရဲ႕အခန္းတံခါးကို ေခါက္ကာ အိမ္ေစ တစ္ေယာက္
က..
"ဆရာမေလး..ဆရာမေလး ကို သူေဌးက ေတြ႔
ဖို႔ ဧည့္ခန္း ေခၚခိုင္းလိုက္လို႔ပါ"
မာန္လည္း ထို အိမ္အကူမေလးအသံေၾကာင့္
အခန္းထဲကထြက္ကာ ဧည့္ခန္းဆီကိုသြား
လိုက္သည္။ ဧည့္ခန္း ကိုေရာက္ေတာ့ဆူးရဲ႕
အေဖဟာ အရင္ေရာက္ႏွစ္ေနၿပီး ခံုမွာထိုင္ေန
သည္။ ေႏြရိပ္မာန္ ဝင္လာတာေတြ႔ေတာ့ျပံဳး
ကာသူ႔ေ႐ွ႕ကခံုမွာ ထိုင္ဖို႔လက္ျပသည္။
ေႏြရိပ္မာန္ ထိုင္လိုက္ ေတာ့ ဦးေက်ာ္ေဇာ က
