Yolun Sonu

30

🎶Cihan Mürtezaoğlu - Sen Banasın

"Kim var kalbini yere serip,
Kim var gönlünü eğleyip,
Kim var gökleri şen edecek?
Ben burdayım işte..."

🖤

2010

"Abi saçmalama istersen, burda oturup bunları mi izleyeceğiz yani?" Oğluna ve yeğenlerine adete çocuklardan iğrendiğini hiç çekinmeden belli eden bakışlarını sunduktan sonra bakışlarını abisine çevirdi. Koca adam oturmuş çocukların oyununu izliyor, cırıltılarını büyük bir zevkle dinliyordu. Onu zerre umursamayan abisindeki delici bakışlarını yeniden çocuklara çevirip sert bir nefes bıraktı ve geniş kanepeye kocaman bedenini bırakarak abisinin yüzünü izlemeye başladı.

"Hadi Emir, şu düğmeye bas." Bu iğrenç çocuk seslerinden ne anlıyordu da öyle gülümsüyordu bir türlü anlamıyordu Kemal.

"Baba sence bu oyuncak Emir'in konuşmasını sağlar mı?" İkizlerden biri Kadir'in kucağına oturup babasının yüzünü severken aynı zamanda da ilgiyle kuzenine bakıyordu.

"İnşallah oğlum, belki bizim yanımızda konuşmaya çekiniyordur."

"Bok çekiniyor! Hiçbir haltı beceremediği gibi konuşmayı da beceremiyor işte." Kemal'in bakışları oğluna kaydığında Emir'in küçük bedenide babasının o sert sesini her duyduğunda olduğu gibi kaskatı kesildi. Ufak parmaklarının arasından büyük bir ilgiyle sağına soluna baktığı oyuncağı hızla yere bırakıp kollarını titreyen bedenine sardı.

Emir'in babasının sesini duyduğu an büründüğü ruh hali Kadir'in fazlasıyla sinirlenmesine sebep olurken hızla ayağa kalkıp kucağındaki oğlunu yere bıraktı.

"Git kardeşinle oyna hadi." Oğlu babasını ikiletmeden kardeşine doğru ilerlediğinde Emir'de iyice duvarın dibine doğru gerilemiş titremeye devam ediyordu.

"Emir, ne oldu abicim?" Batu'nun yumuşak çıkarmaya çalıştığı sesiyle birlikte Emir birazcık daha içine çekilirken Kemal oğlunun bu acınası haline dayanamayarak gözlerini devirdi. Onu abisinin yanında rezil etmekten başka hiçbir şey yapmıyordu.

"Uğraşmayın şunla ağlar şimdi!" Batu amcasına kulak asmadan Emir'in yere bıraktığı oyuncağı eline alıp Emir'e doğru uzattığında küçük kardeşinin bakışlarının ona dönmesini sağlamıştı. Uğur'da ikizini desteklemek istermiş gibi elini havaya kaldırarak Emir'in başına doğru ilerlettiğinde Emir'in tedirgin gözleri hızla kapanarak başını dizlerinin arasına saklamayı denedi. Tüm bu olanlar Kemal'in iyice sinirini bozarken küçük Emir'in dudaklarından çıkan anlaşması zor kelimeler de tek kelimeyle sınırı aşmıştı.

"Vu-vurma ba-bana!"

•

GÜNÜMÜZ

Yol ağır adımlarımızla ayaklarımızın altından kayıp giderken sırt çantamın iplerini çekiştirerek gözlerimi Emir'in yüzüne çevirdim.

Neden gülmüştü ki bana?

"Aslında ben tek de gidebilirdim, hava daha kararmadı." Düşüncelerime nazaran yalnızca konuşmak için bir şeyler mırıldandığımda Emir gecikmeden söze girdi.