We zaten in de auto onderweg naar Zwanenlaan 12. Daar zouden we waarschijnlijk wonen tot ik 18 was want dan ging ik op kamers wonen. Maar dat duurde nog zolang. Op de radio hoorde ik mijn lievelingsliedje - TIDES van jack and jack - . Het gaf me en vrolijker gevoel en ik begon aan de positieve dingen te denken van verhuizen. Terwijl ik in gedachten wegzonk, hoorde ik m'n moeder roepen "jongens!! Nog een kwartiertje!!" Ik keek op m'n mobiel. Ik probeerde er achter te komen hoe laat het was. Het was moeilijk te zien want m'n scherm zat vol met barsten. Ik had m wel willen laten maken maar dat zou me al mijn zakgeld kosten. Ik vroeg aan mijn vader "wonen we dicht bij het centrum van de stad??" Mijn ouders grinnikten naar elkaar, en ik begreep niet waarom. Mijn moeder merkte het en zei dat we in een oud dorp gingen wonen ongeveer 25km van de stad. "Wat?!?!?" riep ik. "Wonen we niet in de stad??! Dat was het enige waar ik me op verheugde!" Boos keek ik naar buiten. Ik hoorde mijn vader zeggen "het word vast leuk". Hij zij vast, dus hij twijfelde zeker ook. Op dat moment riep m'n moeder "we zijn er!!!"
