We reden de straat in. Het zag er sober uit. Ik dacht. Hoe komt het nou dat ik door de verhuizing zo somber word. Lang kon ik niet denken want ik hoorde dat de motor was gestopt. Nu waren we er echt, en we konden niet meer terug. Ons vorige huis is verkocht. Vanuit het autoraam kijk ik naar ons nieuwe huis. Het was een huis met bordeauxrode en grijze stenen en een grijs, houten dak. "Wow" zei mijn broertje "hoeveel verdiepingen heeft dit huis wel niet". "3" antwoordde mijn moeder. "Wessel, jij mag ons nieuwe huis openmaken" en mijn vader gaf hem de sleutel.
