True Love Sweet Lies

Chapter 4 - Friends?

Friends?

"What is a woman doing here in a dark place?" Nagtaas ng tingin si Mei sa taong nagsasalita sa likod niya. Nakatingin ito sa malayo habang ang mga kamay nito ay naka ekis sa dibdib. Nakatayo lang ito, pero nakaka-sense siya ng arrogance.

There's no other woman there, except her, so it must be her that he is talking to. And she confirmed it, the man who spoke to her is Lucas. Yung lalaking bagong salta at kinaiinisan niya ng makita ito nung una. Actually, kahapon.

Hindi niya maikakaila na guwapo ito, sobra, to the point na kahit sinong babae ay mahuhumaling dito. Hindi na nga rin siya magugulat kung may mag-laway dito. Tiyaka hanggng doon lang muna ang komplemento niya, It's beyond her limits. Hindi niya maatim kung hayaan niya ang pag ko-komplimento sa iba ay maapektuhan ang sarili niya. Okay na yung na compliment na niya ang isang tao pero hindi masyadong mataas kagaya ng pagko-komplimento niya sa sarili niya.

"I'm just thinking about something..." she said as she was telling the truth. Marami talaga siyang iniisip. Kagaya nalang ng, 'Mahalaga ba talaga na may boyfriend?' 'Big deal ba talaga iyon? Kung meron talagang inilaan sayong tao, bakit kailangan mamadaliin?' she's just confused.

"Really?" tila hindi ito makapaniwala "Here in the dark place?" Tho, she is not affected on how the man deals with her. Hindi niya naman ito masyadong kilala. Kabago palang niya ito nakita at nakakausap.

"Yeah..."

"Are you not afraid of dark?" the man asked again. She chuckled. Bakit naman daw siya matatakot?

"Nope. I love to be alone rather than to be in a noisy place. It's somehow gave me peace at nakakapagbigay pa ako ng time sa sarili ko. Tiyaka, sanay naman na ako sa mga madidilim na lugar. Alam mo, hindi uso dati dito samin ang kuryente." she said while holding her hair putting it together because it was being blown by the wind. Naaalala pa niya ang panahon na walang kuryente sa kanila at tanging kandila at lamparilya lang ang ginagamit. Kumakailan lang din sila nagka- kuryente. Mga pitong taon ang nakakaraan. Dapat nung nakaraang labing-anim na taon sila nagka- kuryente, at dahil nga corrupt ang mga naunang namuno sa probinsya nila. Mas lalo lang napapatagal. Ang sabi walang budget, pero nabalitaan nalang nila nung twelve years old siya na nangungurakot ang gobernador, kasapi pa nito ang ibang opisyales. Mga mayor, konsehal at mga brgy staffs. Ang mga taong 'yun ang mga nakinabang sa pera na dapat ilalaan sa taong bayan.

Lucas does not know on why he is talking too much. While, he was not use to converse this much. Lalo na sa isang estranghero. This girl is quiet strange. May parte sa kanya na gustong ma-entertain ng babaeng ito.
Well, His mind suggested. 'Weird' is all Lucas can say...

"Bakit mo naman nasabi na weird ako?" Tanong ni Mei na medyo natatawa rin sa itinanong niya. Hindi niya lang inaasahan na tatawagin siya nitong weird. Sumasang-ayon rin ba ito sa mga kaibigan niya?

"Girls, usually scared of dark." pagsasabi nito ng totoo. May point rin naman kasi ito. She just nod. Pansin niya nga rin eh. Marami sa kalahi niya na takot sa dilim. Pero hindi siya. She loves darkness. Parang kasangga niya na rin ito sa tuwing malungkot siya.

"How about you? Bakit ka nagpunta dito?" Tanong niya nang maalala ang biglaan nitong pagsunod sa kanya. She just wonder kung may pakay ito sa kanya, or something.

"I just saw you when I was about to go back at the cottage." By the way he speak, masyado itong firm at direct. Wala lang nahahalina lang siya.

Which was true, yun ang rason kung bakit siya pumaroon. Isa din sa rason ang pag-aalala niya sa hindi alam na kadahilanan. He then slid his hands on both of his pocket.

Napagtantowni Mei na, baka nangangalay na si Lucas sa kakatayo kaya naman...

"Habang nag uusap tayo, how about you sit down para hindi ka naman mapagod?" Offer niya dito, na siyang sinunod rin naman nito. Naupo ito sa tabi niya, may konting distansya sa pagitan.