GECE'NİN HÜZNÜ

11.Bölüm

mediadaki- Gece

SELİN'DEN

Ozan'ın peşimden gelmesi sinirlenmeme neden olmuştu. Ona dönüp ''Beni neden takip ediyorsun?''dedim. Bana suçlu çocuk gibi bakınca gülmemek için kendimi tutmuştum.

''Şey... Takip etmiyorum canım. İşim var benim.''dedi. Bende şüpheli gözlerle ''Ne işiymiş o? Benim peşimi bırak. Defolup git okula.''dedim. Kırıldığını görünce bende üzülmüştüm. Ama belli etmedim. Bana öfke ile baktıktan sonra koşar adım okula uzaklaştı. Bende bu fırsatı değerlendirip koşar adım az ilerideki siyah arabaya attım kendimi. Gizemli merakla bana bakıyordu. Gören olup olmadığını penceren kontrol ettim.  Olmadığını görünce heyecanla telefonuma sarıldım. Elif' e mesaj attım.

''Elif, durumlar ne?''dedim. Birkaç dakika sonra Elif mesaj attı.

''Kızı buldum.''dedi. Mutlulukla gizemliye döndü gözlerim. O da artık benden bir cevap bekliyordu.

''Tamam, kızı bulduk.''dedim. Gizemlinin gözlerinde ki ifade görülmeye değerdi. Sevinçle dizine vurup ardına yaslandı.

''Oh sonunda. Buldum onu. O olduğundan eminim artık. Selin çok dikkatli olun. Onun güvenini kazanıp sürekli yanında olun. Bir saniye bile tek kalmadığından emin olmanız lazım.''dedi. Meraklanmıştım. Bu kızın onun için neden önemli olduğunu öğrenmem lazımdı. İşte o zaman tüm dediklerini yapardım.

''Gece, neden senin için önemli?''dedim. Gözleri hüzünle dolunca ne diyeceğimi bilemedim. Onu ilk kez bu kadar üzgün görmüştüm.

''Bunu daha sonra öğreneceksiniz. Ben size ne dediysem onu yapın yeter.''dedi. Başımla onu onaylayıp araçtan çıktım. Hızlı adımlarla okula ilerledim. Ama hala aklımda bir tek düşünce vardı. Neden bu kız bu kadar değerliydi? Neden?

Okula girdiğimde Elif hızla yanıma geldi. Beni bir kenara çekti. Kimsenin duymayacağından emin olunca gizemlinin anlattıklarını ona da dedim. Elif uzaklara dalınca onun bir şey bildiğini biliyordum.

''Elif benden ne saklıyorsunuz? O kız kim?''dedim. Elif üzgün gözlerini bana çevirdi. Ama söyleyeceği sözleri duymayı hiç beklemiyordum. Şaşkınlıkla dolu gözlerim bahçeye çıkan Gece'yi görünce yaşlar süzülmeye başladı.

''Gece, bizim kayıp kardeşimiz.''

Bulmuştuk. Sonunda abim sözünü tutmuştu. Kardeşimizi bulmuştuk.

GECE'DEN

Bu kızla tokalaştığım anda gözlerime bir anı geldi. Bahçede oturmuş oyun oynuyordum. Görüntüler bulanıktı. Ama geçmişimden de hatırladığım tek anıydı bu. İki kız yanıma geldi. Ellerimizde oyuncak bebekler vardı. Onlarla oynarken elinde topla gelen bizden biraz büyük bir erkek çocuğu oturdu yanıma. Tek hatırladığım şey ''Eve gidelim kızlar. Annemiz bizi çağırıyor.''

Unuttuğum her şeyi hatırlamak için nelerimi vermezdim.

GİZEMLİ

Bahçeye çıktığını uzaktan gördüm. Yaşlı gözlerimle ona baktım. Hayatımda en büyük acıları yaşamamıza neden olan kızdı o. Kardeşimdi. Ailemin ölümüne neden olmuştu. Yıllardır onu arıyordum. Ama ondan önce tanıdığım biri vardı. Adı Sertaç'tı. Kardeşimin sevgilisi. Hayatını kurtaran adam... Ölmeden önce beni bulmuştu. Niyeti Gece ile bizi kavuşturmaktı.

''Hayatı tehlikede anlamıyor musun? Kardeşin ölebilir?''dediğinde elim yumruk olmuştu. İsmini bilmiyordum. Ben öğrenemeden de Sertaç öldürülmüştü. O gün inat etmeseydim kardeşimi buralardan alıp götürmek için bir şansım vardı. Ama artık öyle bir şanssım kalmamıştı. Yaklaşan kocaman bir tehlike vardı. Ne olursa olsun Gece'yi korumalıydık.  Elif tesadüfen Gece'nin kardeşimiz olduğunu öğrendi. Ama Selin de çocukken yaşadığı hafıza kaybı yüzünden hala bilmiyordu. Sonunda ölsek bile kardeşimi korumaya yeminliydim. Siyah gözleri annem ki gibiydi. Kararlıydı, hüzünlüydü.  Onu öldürmek için elinden geleni yapanlar vardı. Çünkü Gece gelecekte çok önemli bir konumda olacaktı. Peşindekiler bu yüzden onun peşinde. Aldıkları haberler yüzünden peşindeler. Önce Sertaç'ın peşinde olma nedenleri buydu. Ama şimdi maskeli kardeşimdi. Ve kimliği öğrenilirse öldürülecekti. Biz üç ajan kardeşin kimliğimizi gizleyip onu korumaktan başka şansımız yok.