Savaş

72 58 5
                                    

Açlikdan sanki öluyordum ilk defa bu kadar acikmişdim.Gecdiyim yerlerde hiç yemek bile bulamamişdim bi yandan umudumu kesmişdim Bir sure sonra bi kasabaya ulaşdim.Her yerde savaş vardi.Kasabaya girdiğimde hic kimse beni fark etmiyordu.İnsanlar vahşileşmişdi hepside yemek için vahşiydi.Yemek için sanki  bir birlerini yiyecekdi ,şaşkınlık icindeydim açlimi bile unutmuşdum.Hemen kasabadan çıkmak istiyordum ama bir anda insanlar üzerime üzerime saldirmaya basladilar.Açlıktan gozleri dönmüştü her kesin. Korkudan ne yapicami bile bilmiyordum,sahiden akıllarını kayb etmiş di insanlar.İnsanların vahşiliyi beni korkutuyor,beni yiyecek gibi duruyorlardı.Hemen koşarak insanların ellerinden kurtulup hemen oradan uzaklaşıp gittim.

Bir Hayat ÖlküsüOù les histoires vivent. Découvrez maintenant