Ruhlar...

72 60 7
                                    

Bi yerdeydim neresi oldunu bilmiyordum ne bir orman ne de bir kasabaydi.Burada bi sakinlik vardi.Çok ama çok korkuyordum bir şey vardı yaşadıklarımı artik beni o kadar korkutmuyordu ve sarsmiyordu buysa çok iyidi beni için korkularimi yenmiş cesur bi kadindim artik.Sakin addimlarla elimdeki kapda olan ışık böceği ile ilerlediğinde bir kabristan lıktan geçdiyimi anladim.Dedim gibi artik korkmuyordum.Ruhlara da inanmiyordum.Bi sure sonra arkamdan bi şeyin geçdiyini fark ettim.Bu ruhlarmiydi acaba olamazdı diye kendimi teselli ettim.Bir andaysa bilmediğim garip bi ses duydum ürkütücü bi sesdi.Arkamsa donduğumde hiç bi şey yokdu hemen hızlıca oradan koşarak uzaklaşıp gittim.Bence de gitmem gerekiyordu....

Bir Hayat ÖlküsüWhere stories live. Discover now