Aşk... Kendi sesini duyar en çok. Doğru ya da yanlış kimin umurunda. Büyük hatalar yaptıran ve aslında hatalarıyla bile en çok var olan tek duygudur aşk. Kırıp, döküp giden, ardında bir enkaz bırakan tayfunları kim sever? Aşk sever sadece ve yürekliysen eğer burada yerin var. Hoş geldin kalbime ve burada kalmayacaksan eğer sakın içeri girme. Ölüm bir son evet ama ölümlü olanlar için. Yüreğini bırakıp da gidenler kaldığı yeri asla terketmezmiş. Peki ya bir kalp; Sığdığı iki bedende de yine aynı kişiyi sevebilir mi? Ya kalan gideni yine farklı bir bedende tanıyabilir mi? Hikayemle ilgili olumlu ya da olumsuz tüm düşüncelerinizi paylaşmanızı istiyorum. Umarım beğenirsiniz.