There We Go!

Hst 10

P.O.V Scarlet

We zitten nog steeds aan het tafeltje, en Ronald komt naar ons toe. "Zijn jullie nu al moe?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Niet echt." zeg ik. "Ik ga even naar de kamer, ik ben zo terug." zegt Grell, en hij loopt weg. "Ik ga weer dansen." zegt Ronald. Eric danst met een ander meisje. Ik kijk naar de mensen die op de dansvloer staan. Alan komt naar me toe. "Hey." zegt hij verlegen. "Haay." zeg ik. "Heb je het naar je zin..?" vraagt hij. Ik knik. "Ja, en jij?" vraag ik. "Ik ook wel hoor, alleen ik verveel me een beetje." zegt hij. Even is het stil. "Wil je misschien dansen?" vraagt Alan dan. ik kijk hem aan, en knik. Alan bloost, en pakt mijn hand. We beginnen te dansen. Alan is best wel verlegen, en durft me bijna niet aan te kijken. Hij is best schattig... veel te schattig als je het mij vraagt.

P.O.V Alan

Ik dans met Scarlet. Ik vind haar al een hele lange tijd leuk, maar ik weet dat Grell me vermoord zodra hij daar achter komt. Hij is er nu toch even niet, dus het is niet zo heel erg...

P.O.V Grell

Ik loop de kamer in. Mijn oog valt meteen op een vaas die omgevallen is. Ik loop erheen, en zet hem overeind. Ik hoor een geluid, en draai me om. Ik krijg een harde klap tegen mijn slaap, en val. Dan word alles zwart...

P.O.V Eric

Ik heb geen zin meer om te dansen, en dat meisje was toch niet zo knap als Scarlet is, dus het werd al snel saai. Ik ga aan een tafeltje zitten, en kijk naar Scarlet en Alan. Op de een of andere manier klopt dit niet. Scarlet ziet er beter uit met Grell, hoe erg ik hem ook haat. Waar is hij eigenlijk? Eigenlijk kan het me niet zo heel erg veel schelen. Ik zucht. Scarlet geeft Alan een knuffel, en Alan bloost. Hij ziet er nu zo schattig uit...

P.O.V Scarlet

Het nummer is afgelopen, en ik geef Alan een knuffel. Hij bloost. "Ik ga even kijken waar Grell blijft, hij is al zo lang weg..." zeg ik. Alan knikt glimlachend, en loopt naar Eric toe. Ik zie de jongen met het paarse haar in de hoek van de zaal staan. Hij kijkt naar me, en ik krijg een beetje de rillingen van hem, dus ik loop snel door, naar de gang. Een paar meter voor mij loopt nog iemand, maar het is best donker, dus ik kan niet zien hoe hij eruit ziet. Ik loop iets sneller, en zie dat de jongen paars haar heeft. Maar dat is onmogelijk... Het is dezelfde jongen als die in de balzaal! Ik loop snel naar onze kamer, en klop op de deur. "Grell, zit je hier?" roep ik. Ik krijg geen antwoord. Wat raar! Ik loop naar binnen. Het is donker, dus ik steek een kaars aan. Dan schrik ik me kapot. In de hoek van de kamer zit Grell vastgebonden aan een stoel! Ik ren naar hem toe. "Grell!" roep ik. Hij opent zijn ogen, en kijkt me bang aan. Ik maak hem snel los. Hij vliegt me huilend in mijn armen. "Oh Scar! ik dacht dat ze iets met je gedaan hadden!" huilt hij. Ik hou hem stevig vast. "Shhh, rustig, ik ben er. Alles is goed." fluister ik, en ik geef Grell een kus op zijn wang. "Wie was het?" vraag ik. Grell haalt zijn schouders op. "Ik weet het niet, ik kon het niet zo goed zien. Het was donker, en ineens kreeg ik een klap. Toen viel ik weg, en verder kan ik me er niks meer van herinneren." zegt hij. "We moeten hier weg." zeg ik. Grell knikt, en rent voor mij uit de kamer uit. Ik voel dat ik bij mijn arm gepakt word. "Grell!" krijs ik, en ik probeer me los te trekken, maar dat lukt niet. Ik word naar achteren getrokken, en verlies mijn evenwicht. Ik val op de grond, en kijk omhoog. Daar staat de vrouw met het lichtpaarse haar. En ineens herken ik haar. "Hannah..?" stamel ik. Ze grijnst. "Je dacht zeker dat je van me af was?" vraagt ze. Ik zeg niks, en kijk haar bang aan. ze haalt een zwaard achter haar rug vandaan. "Nee! Hannah!" schreeuw ik. Hannah wil me steken, maar ik rol me om. Grell trekt me overeind, en we rennen weg. We rennen door de gangen, en Hannah komt nog steeds achter ons aan. "Waar moeten we heen?" roept Grell in paniek. "We kunnen alleen maar het dek op!" roep ik terug. we rennen een trap op, richting het dek. We staan nu op het dek, en kijken om ons heen. "Waar is ze?" vraagt Grell hijgend. Ik kijk schuw om me heen. "Ik weet het niet..." zeg ik. "Kom, we gaan terug. We moeten de rest waarschuwen." zegt Grell. Ik knik, en we lopen naar de trap. Maar dan springt Hannah ineens voor ons op de grond. Ze komt met een enorme snelheid op mij af, en ik ren achteruit. Ik struikel, en val, recht in de armen van Ronald. "Ronald? Wat doe jij nou hier?" vraag ik verbaasd en opgelucht. "Hallo Scarlet-Sempai. Ik wou kijken waar jullie bleven." zegt hij, en hij veert me terug, zodat ik weer overeind sta. "Waar is de rest?" vraag ik. Ronald wijst achter zich, en daar staan Alan en Eric. "We gaan die demon afmaken!" roept Eric. "Maar, we doen het wel strategisch." vult Alan hem aan. "En we doen het NU!" krijst Grell ongeduldig en hij rent met zijn kettingzaag op Hannah af, maar ze houdt hem tegen met haar zwaard. "Geef maar gewoon op! Wij zijn toch sterker!" roept Alan. "Dat dacht je maar!" roept Hannah, en er komen drie jongens met paars haar tevoorschijn. En Claude komt via de mast van de boot naar beneden. "Nee... Onmogelijk..." stamel ik. "Lang niet gezien." zegt Claude. "Daar is de mooie dame." zegt een van de jongens. "De mooie rode dame." zegt de tweede. "De mooie rode Reaper dame." zegt de derde. "Wie zijn jullie?" vraag ik. "Dit zijn de triplets." zegt Hannah. "Ik ben Timber." zegt de eerste. "Ik ben Thomson." zegt de tweede. "En mijn naam is Canterbury, aangenaam kennis te maken." zegt de derde, en hij trekt ook een zwaard tevoorschijn. Ik pak mijn kruisboog, en richt hem op Hannah, die op me af komt. "Je kan me toch niet verslaan." zegt ze. Ik loop achteruit, en voel dat mijn rug in contact komt met de reling van de boot. "Nu is het voorgoed voorbij." zegt Hannah, en ze geeft me een duw. Ik val van de boot af. "NEE! SCARLET-SEMPAI!" krijst Ronald. Ik kom met een enorme plons in het water, en ik zink naar de bodem door het gewicht van mijn jurk. Het lukt me niet om boven te komen, hoe erg ik het ook probeer. Ik voel mijn spieren verslappen, en ik moet wel opgeven, en word de diepte in gezogen...